نواخت ها در زبان چینی
زبان چینی یک زبان نواختی است. به این معنا که نواخت تلفظ یک کلمه معنای آن را دگرگون می کند. در این زبان 4 نواخت وجود دارد، ساده یا یکنواخت، صعودی، نزولی، نزولی- صعودی البته برخی از کلمه‌ها نیز بدون نواخت و یا خنثی هستند. به‌عنوان نمونه، کلمه‌ی«ما» با چهار آوای مذکور به ترتیب به معنای مادر، بیحس، اسب و سرزنش کردن است.
آخرین مشکل
در زبان چینی، هر نام خارجی که وارد این زبان می‌شود، از همان ابتدا دچار تغییر صدا و نواخت می‌شود. برای مثال، نام «ایران» به چینی می‌شود «آیلان». چینی‌ها برای تمام نام‌های افراد و اشیا خارجی یک اسم جدید برمبنای نویسه‌ها و نواخته‌ای چینی می‌سازند که اسم جدید لزوماً مشابه اسم و تلفظ اصلی آن نیست، بلکه نزدیک‌ترین واژه از نظر شکل ظاهری و معنای آن کلمه را پیدا کرده و روی آن می‌گذارند. لذا، متخصصان واژه‌شناس و زبان‌شناس چینی برای اغلب واژه‌های جدیدی که با پیشرفت علوم گوناگون وارد زبان‌های خارجی به ویژه انگلیسی می‌شود، سریعا واژه‌ای چینی انتخاب و به جامعه معرفی می‌کنند. بنابراین، زبان چینی مرتب در حال زایش کلمات و واژه‌های جدید است و مردم نیازی به فراگیری اسامی و واژه‌های لاتین و خارجی ندارند.
به این مشکلات اختصاصی چند مشکل عمومی را هم که تقریباً همه‌ی زبان‌ها کم و بیش با آن مواجه هستند، باید افزود. از جمله اینکه به دلیل گستردگی کشور چین، این زبان در هر یک از مناطق دستخوش تغییرات فراوانی شده و فهمیدن لهجه و گویشی که در شمال چین با آن سخن گفته می‌شود، برای یک جنوبی تقریباً غیر ممکن است. به همین دلیل اکثر برنامه‌های تلویزیونی چین اعم از فیلم‌ها، مسابقات، مصاحبه‌ها و غیره، دارای زیر نویس چینی است تا تمام افراد در مناطق مختلف از طریق خواندن زیرنویس‌ها موضوع را درک کنند.
مشکلات یادگیری زبان چینی
یادگیری این زبان حتی برای خود چینی‌ها نیز مشکل و وقت‌گیر است. انرژی و وقتی که دانش‌آموزان چینی صرف یادگیری زبان می‌کنند (تقریباً ۴ سال اول دوره‌ی ابتدایی صرف یادگیری نویسه‌ها می‌شود)، باعث تضعیف قوه ابتکار و خلاقیت کودکان می‌شود. حتی افراد دارای تحصیلات عالی گاهی برای درک برخی از واژه‌ها متوسل به نوشتن آن با انگشت بر کف دست می‌شوند تا مخاطب منظور آن‌ها را درک کند. ظاهراً تنها تلفظ واژه به فهم مخاطب کمکی نمی‌کند. [۱] علاوه بر این، به دلیل تفاوت‌های شگرفی که این زبان و به‌طور کلی زبان‌های شرقی با زبان‌های دیگر جهان دارند، یادگیری زبان دوم برای چینی‌ها را هم مشکل‌تر ساخته است.[۲]