پیشینه موسیقی سیرالئون
قدمت موسیقی محلی در سیرالئون به چند هزار سال پیش و ورود نخستین گروه‌های قومی به این سرزمین باز می‌گردد. در واقع موسیقی‌های بومی سیرالئون همواره قبایل این کشور را در فراز و نشیب‌های آنان یاری نموده و به منزله دوستی صمیمی برای آنها درنظر گرفته شده است. با این حال و یا وجود تاریخ چند هزار ساله موسیقی‌های محلی در سیرالئون، این نوع از موسیقی سبک کاملا سنتی خود را حفظ کرده است. آلات و ادوات موسیقی‌های سنتی سیرالئون را ابزاری ساده نظیر چوب، نی، حصیر، قطعات کوچک فلزی و کوزه‌های سفالی تشکیل می‌دهند که با وجود سادگی اصوات و صداهای زیبایی تولید کرده و جهانی پر از راز و رمز را به تصویر می‌کشند. مهم‌ترین موسیقی سنتی این کشور «مارینگا(Maringa)» نام دارد که با ابزاری چوبی نواخته می‌شود و به همراهی طبل‌های کوچک و بزرگ محیط پرهیجانی را در اجتماعات و گردهمایی‌های سنتی به وجود می‌آورد. مارینگا معمولاً در هنگام نواخته شدن با رقص‌ها و حرکات موزون نمایشی همراه است و نوازندگان آن گاه اشعاری را نیز سرایش می‌دهند که با شادی و خوشحالی کلیه حضار مواجه می‌شود[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
پیشینه موسیقی روسیه؛ پیشینه موسیقی سوریه؛ پیشینه موسیقی فرانسه؛ پیشینه موسیقی سودان
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از:https://www.britanicaonlineencyclopedia.com/sierraleone/arts/2011
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام(1390). جامعه و فرهنگ سیرالئون. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)