معماری در کانادا: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «ساخت و ساز در كانادا از زمان‌هاي ماقبل تاريخ تا امروز ادامه داشته است. اجداد كانادايي‌ها معماري بسيار متنوعي به ارث گذاشته‌اند. آنها  غالباً در واكنش به بعضي از شرايط آب و هوايي، مانند سرماي سخت، سازه‌هاي ابتكاري خلق كرده‌اند. ويژگي و مشخص...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
ساخت و ساز در كانادا از زمان‌هاي ماقبل تاريخ تا امروز ادامه داشته است. اجداد كانادايي‌ها معماري بسيار متنوعي به ارث گذاشته‌اند. آنها  غالباً در واكنش به بعضي از شرايط آب و هوايي، مانند سرماي سخت، سازه‌هاي ابتكاري خلق كرده‌اند. ويژگي و مشخصه‌هاي اصلي اين معماري‌ها استفاده از فنون و تكنولوژي ساختمان‌سازي براي راحتي و آسايش بيشتر، آزادي سبك‌ها و ايده‌هاي ساختمان‌سازي مي‌باشد كه از مردمان ديگر كشورها گرفته شده است.
ساخت و ساز در [[کانادا]] از زمان‌های ماقبل تاریخ تا امروز ادامه داشته است. اجداد کانادایی‌ها معماری بسیار متنوعی به ارث گذاشته‌اند. آنها  غالباً در واکنش به بعضی از شرایط آب و هوایی، مانند سرمای سخت، سازه‌های ابتکاری خلق کرده‌اند. ویژگی و مشخصه‌های اصلی این معماری‌ها استفاده از فنون و تکنولوژی ساختمان‌سازی برای راحتی و آسایش بیشتر، آزادی سبک‌ها و ایده‌های ساختمان‌سازی می‌باشد که از مردمان دیگر کشورها گرفته شده است.


تا قبل از ورود اروپاييان، اين سرزمين وسيع در دست گروه‌هاي مردمان بومي بود كه هريك ساختمان‌هايي متناسب با محيط زندگي‌شان مي‌ساختند. با ورود اروپاييان در قرن هفدهم، سبك معماري تا اواخر قرن نوزدهم به سبك‌هاي ساختمان‌سازي فرانسه و انگلستان گرایش پیدا کرد.
تا قبل از ورود اروپاییان، این سرزمین وسیع در دست گروه‌های مردمان بومی بود که هریک ساختمان‌هایی متناسب با محیط زندگی‌شان می‌ساختند. با ورود اروپاییان در قرن هفدهم، سبک معماری تا اواخر قرن نوزدهم به سبک‌های ساختمان‌سازی فرانسه و انگلستان گرایش پیدا کرد.


پس از اتحاد كانادا، فرصت‌هاي جديد ساختمان‌سازي براي معماران به وجود آمد. مصالح ساختماني جديد، از قبيل داربست‌هاي فلزي و بتن‌هاي مستحكم، به سرعت در كارهاي آنها وارد شد. فروشگاه رابرت سيمون،<sup>[1]</sup> كه در سال 1895م توسط ادموند بورك<sup>[2]</sup> در تورنتو طراحي شد، اولين ساختمان با يك اسکلت فلزي و نماي بيروني تيغه‌اي در این کشور بود. در اوايل قرن بيستم معماري كشورتحت تأثير معماري آمريكايي قرار گرفت. اصول اساسي معماري مدرن كانادا در اوايل دهه 1900م پايه‌ريزي شد. بسياري از آسمان‌خراش‌ها با الهام از نظرات معماران دانشگاه شيكاگو<sup>[3]</sup> با اسكلت‌هاي فولادي ساخته شد. اتاق‌هاي الكتريكي<sup>[4]</sup> در وينيپگ و ساختمان بركس<sup>[5]</sup> در ونكوور شامل اين گروه‌اند. از ديگر وي‍ژگي‌هاي معماري مدرن، سادگي و بدون تزيين بودن آن است. اولين نشانه‌هاي اين سادگي در كليساي سنت توماس<sup>[6]</sup> در تورنتو ظاهر شد كه «ادن اسميت<sup>[7]</sup>» آن را طراحي كرده بود. از ديگر معماران اين دوره مي‌توان به فرانسيس ساليوان<sup>[8]</sup> و ساموئل مكلر<sup>[9]</sup> اشاره كرد. در اواخر قرن بيستم، معماران جستجوي طرح‌هاي مدرن ديگررا آغاز كردند تا بتوانند جايگزين طرح محله‌هاي قديمي نمایند. همگام با تلاش براي حفظ محله‌هاي تاريخي، شيوه‌هاي جديدي در معماري این کشور پديد آمد. ريچارد هنري كوييز<sup>[10]</sup> و توبي راشل بوكول،<sup>[11]</sup> در ونكوور چهار ساختمان تاريخي قسمت مركزي شهر را به يك مركز خريد تبديل كردند. معمار تورنتويي، بارتون ميرز<sup>[12]</sup> ، به همراه ريك ويلكين<sup>[13]</sup> سالن سيتادل<sup>[14]</sup> را طراحي كردند. اين سالن يك مجموعه تئاتر منطقه‌اي بزرگ با پنج سالن نمايش در ادمونتون است. از ديگر هنرمندان اين دوره (كه دوره پست مدرنيسم<sup>[15]</sup> ناميده مي‌شود) مي‌توان به آي.‌جي. دايموند،<sup>[16]</sup> دونالد اشميت،<sup>[17]</sup> سافدي،<sup>[18]</sup> جونز،<sup>[19]</sup> و كيركلند<sup>[20]</sup> اشاره كرد ]10 و 11[.  
پس از اتحاد کانادا، فرصت‌های جدید ساختمان‌سازی برای معماران به وجود آمد. مصالح ساختمانی جدید، از قبیل داربست‌های فلزی و بتن‌های مستحکم، به سرعت در کارهای آنها وارد شد. فروشگاه رابرت سیمون، (Rbert Simpson Store)  که در سال 1895م توسط ادموند بورک (Edmund Burke) در تورنتو طراحی شد، اولین ساختمان با یک اسکلت فلزی و نمای بیرونی تیغه‌ای در این کشور بود. در اوایل قرن بیستم معماری کشورتحت تأثیر معماری آمریکایی قرار گرفت. اصول اساسی معماری مدرن کانادا در اوایل دهه 1900م پایه‌ریزی شد. بسیاری از آسمان‌خراش‌ها با الهام از نظرات معماران دانشگاه شیکاگو ( Chicago School) با اسکلت‌های فولادی ساخته شد. اتاق‌های الکتریکی (Electric Chambers) در وینیپگ و ساختمان برکس (Briks Building) در ونکوور شامل این گروه‌اند. از دیگر وی‍ژگی‌های معماری مدرن، سادگی و بدون تزیین بودن آن است. اولین نشانه‌های این سادگی در کلیسای سنت توماس (Saint Thomas Church) در تورنتو ظاهر شد که «ادن اسمیت (Eden Smith)» آن را طراحی کرده بود. از دیگر معماران این دوره می‌توان به فرانسیس سالیوان (Francis Sullivan)  و ساموئل مکلر (Samuel Maclure) اشاره کرد. در اواخر قرن بیستم، معماران جستجوی طرح‌های مدرن دیگررا آغاز کردند تا بتوانند جایگزین طرح محله‌های قدیمی نمایند. همگام با تلاش برای حفظ محله‌های تاریخی، شیوه‌های جدیدی در معماری این کشور پدید آمد. ریچارد هنری کوییز (Richard Henri Quez) و توبی راشل بوکول، (Toby Russell Buckwell) در ونکوور چهار ساختمان تاریخی قسمت مرکزی شهر را به یک مرکز خرید تبدیل کردند. معمار تورنتویی، بارتون میرز (Barton Myers )، به همراه ریک ویلکین ( Rick Willkin) سالن سیتادل (Citadel theater) را طراحی کردند. این سالن یک مجموعه تئاتر منطقه‌ای بزرگ با پنج سالن نمایش در ادمونتون است. از دیگر هنرمندان این دوره (که دوره پست مدرنیسم (Postmodernism) نامیده می‌شود) می‌توان به آی.‌جی. دایموند، (A.J.Diamond) دونالد اشمیت، ( Donald schmitt) سافدی، (Safdie) جونز، (Jones) و کیرکلند (Kirkland)  اشاره کرد.<ref>Falkner, Ann, (1977), "Without Our Past? a Handbook for the Preservation of Canada's Architectural Heritage", University of Toronto Press, published in association with the ministry of State for Urban Affairs and Publication Centre [of] Supply and Services, <nowiki>ISBN 0-8020-6298-9</nowiki></ref> <ref>Ricketts, Shannon; Leslie Maitland, Jacqueline Hucker, (2004), "A guide to Canadian architectural styles", Broadview Press, [[index.php?title=Special:BookSources/1551115468|ISBN 1-55111-546-8]]</ref><ref>لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی</ref>
 
==نیز نگاه کنید به==
----[1]. Rbert Simpson Store
*[[معماری در چین]]
 
*[[معماری در روسیه]]
[2]. Edmund Burke
==کتابشناسی==
 
[3]. Chicago School
 
[4]. Electric Chambers
 
[5]. Briks Building
 
[6]. Saint Thomas Church
 
[7]. Eden Smith
 
[8]. Francis Sullivan
 
[9]. Samuel Maclure
 
[10]. Richard Henri Quez
 
[11]. Toby Russell Buckwell
 
[12]. Barton Myers
 
[13]. Rick Willkin
 
[14]. Citadel theater
 
[15]. Postmodernism
 
[16]. A.J.Diamond
 
[17]. Donald schmitt
 
[18]. Safdie
 
[19]. Jones
 
[20]. Kirkland

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۴۳

ساخت و ساز در کانادا از زمان‌های ماقبل تاریخ تا امروز ادامه داشته است. اجداد کانادایی‌ها معماری بسیار متنوعی به ارث گذاشته‌اند. آنها  غالباً در واکنش به بعضی از شرایط آب و هوایی، مانند سرمای سخت، سازه‌های ابتکاری خلق کرده‌اند. ویژگی و مشخصه‌های اصلی این معماری‌ها استفاده از فنون و تکنولوژی ساختمان‌سازی برای راحتی و آسایش بیشتر، آزادی سبک‌ها و ایده‌های ساختمان‌سازی می‌باشد که از مردمان دیگر کشورها گرفته شده است.

تا قبل از ورود اروپاییان، این سرزمین وسیع در دست گروه‌های مردمان بومی بود که هریک ساختمان‌هایی متناسب با محیط زندگی‌شان می‌ساختند. با ورود اروپاییان در قرن هفدهم، سبک معماری تا اواخر قرن نوزدهم به سبک‌های ساختمان‌سازی فرانسه و انگلستان گرایش پیدا کرد.

پس از اتحاد کانادا، فرصت‌های جدید ساختمان‌سازی برای معماران به وجود آمد. مصالح ساختمانی جدید، از قبیل داربست‌های فلزی و بتن‌های مستحکم، به سرعت در کارهای آنها وارد شد. فروشگاه رابرت سیمون، (Rbert Simpson Store) که در سال 1895م توسط ادموند بورک (Edmund Burke) در تورنتو طراحی شد، اولین ساختمان با یک اسکلت فلزی و نمای بیرونی تیغه‌ای در این کشور بود. در اوایل قرن بیستم معماری کشورتحت تأثیر معماری آمریکایی قرار گرفت. اصول اساسی معماری مدرن کانادا در اوایل دهه 1900م پایه‌ریزی شد. بسیاری از آسمان‌خراش‌ها با الهام از نظرات معماران دانشگاه شیکاگو ( Chicago School) با اسکلت‌های فولادی ساخته شد. اتاق‌های الکتریکی (Electric Chambers) در وینیپگ و ساختمان برکس (Briks Building) در ونکوور شامل این گروه‌اند. از دیگر وی‍ژگی‌های معماری مدرن، سادگی و بدون تزیین بودن آن است. اولین نشانه‌های این سادگی در کلیسای سنت توماس (Saint Thomas Church) در تورنتو ظاهر شد که «ادن اسمیت (Eden Smith)» آن را طراحی کرده بود. از دیگر معماران این دوره می‌توان به فرانسیس سالیوان (Francis Sullivan) و ساموئل مکلر (Samuel Maclure) اشاره کرد. در اواخر قرن بیستم، معماران جستجوی طرح‌های مدرن دیگررا آغاز کردند تا بتوانند جایگزین طرح محله‌های قدیمی نمایند. همگام با تلاش برای حفظ محله‌های تاریخی، شیوه‌های جدیدی در معماری این کشور پدید آمد. ریچارد هنری کوییز (Richard Henri Quez) و توبی راشل بوکول، (Toby Russell Buckwell) در ونکوور چهار ساختمان تاریخی قسمت مرکزی شهر را به یک مرکز خرید تبدیل کردند. معمار تورنتویی، بارتون میرز (Barton Myers )، به همراه ریک ویلکین ( Rick Willkin) سالن سیتادل (Citadel theater) را طراحی کردند. این سالن یک مجموعه تئاتر منطقه‌ای بزرگ با پنج سالن نمایش در ادمونتون است. از دیگر هنرمندان این دوره (که دوره پست مدرنیسم (Postmodernism) نامیده می‌شود) می‌توان به آی.‌جی. دایموند، (A.J.Diamond) دونالد اشمیت، ( Donald schmitt) سافدی، (Safdie) جونز، (Jones) و کیرکلند (Kirkland) اشاره کرد.[۱] [۲][۳]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. ↑ Falkner, Ann, (1977), "Without Our Past? a Handbook for the Preservation of Canada's Architectural Heritage", University of Toronto Press, published in association with the ministry of State for Urban Affairs and Publication Centre [of] Supply and Services, ISBN 0-8020-6298-9
  2. ↑ Ricketts, Shannon; Leslie Maitland, Jacqueline Hucker, (2004), "A guide to Canadian architectural styles", Broadview Press, ISBN 1-55111-546-8
  3. ↑ لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=معماری_در_کانادا&oldid=10875»