قانون اساسی تونس: تفاوت میان نسخهها
صفحهای تازه حاوی «نخستین قانون اساسی تونس در سال ۱۸۶۱ میلادی، با تکمیل فرمان «عهد الامان» به تصویب رسید. خیرالدین تونسی (د۱۸۹۰م) در نگارش این فرمان نقش مهمی داشت (زرکلی، ۲/۳۲۷:۱۹۸۰)؛ فرمانی که اولین قانون اساسی در کشورهای عربی به شمار میرود. نخستین قانون اساسی...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نخستین قانون اساسی [[تونس]] در سال ۱۸۶۱ میلادی، با تکمیل فرمان «عهد الامان» به تصویب رسید. خیرالدین تونسی (د۱۸۹۰م) در نگارش این فرمان نقش مهمی داشت (زرکلی، ۲/۳۲۷:۱۹۸۰)؛ فرمانی که اولین قانون اساسی در کشورهای عربی به شمار میرود. نخستین قانون اساسی جمهوری تونس نیز پس از استقلال این کشور در ۱ ژوئن ۱۹۵۹ میلادی، برابر با ۱۱خرداد ۱۳۳۸ شمسی، به تصویب نهایی مجلس ملی مؤسسان رسید و دارای مقدمه، ده فصل و ۶۴ اصل بود. دومین قانون اساسی جمهوری تونس پس از انقلاب کرامت به تاریخ ۲۶ ژانویه ۲۰۱۴ میلادی، مطابق با ۶ بهمن ۱۳۹۲ شمسی، به تصویب مجلس ملی مؤسسان رسید که دارای ۱۰ بخش و ۱۴۹ فصل است. در اصل اول قانون اساسی جدید تونس آمده است: «تونسکشوری آزاد و مستقل با داشتن حق حاکمیت ملی است که دین آن اسلام | نخستین قانون اساسی [[تونس]] در سال ۱۸۶۱ میلادی، با تکمیل فرمان «عهد الامان» به تصویب رسید. خیرالدین تونسی (د۱۸۹۰م) در نگارش این فرمان نقش مهمی داشت (زرکلی، ۲/۳۲۷:۱۹۸۰)؛ فرمانی که اولین قانون اساسی در کشورهای عربی به شمار میرود. نخستین قانون اساسی جمهوری تونس نیز پس از استقلال این کشور در ۱ ژوئن ۱۹۵۹ میلادی، برابر با ۱۱خرداد ۱۳۳۸ شمسی، به تصویب نهایی مجلس ملی مؤسسان رسید و دارای مقدمه، ده فصل و ۶۴ اصل بود. دومین قانون اساسی جمهوری تونس پس از انقلاب کرامت به تاریخ ۲۶ ژانویه ۲۰۱۴ میلادی، مطابق با ۶ بهمن ۱۳۹۲ شمسی، به تصویب مجلس ملی مؤسسان رسید که دارای ۱۰ بخش و ۱۴۹ فصل است. در اصل اول قانون اساسی جدید تونس آمده است: «تونسکشوری آزاد و مستقل با داشتن حق حاکمیت ملی است که دین آن اسلام '''و زبان آن عربی و نظام آن جمهوری است».''' فرمان عهدالامان که مبتنی بر یکسان شناختهشدن همه شهروندان تونسی در برابر قانون است، در ۱۰ سپتامبر ۱۸۵۷م تصویب شد. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
*[[قانون اساسی چین]] | |||
*[[قانون اساسی روسیه]] | |||
*[[قانون اساسی کانادا]] | |||
*[[قانون اساسی افغانستان]] | |||
*[[قانون اساسی کوبا]] | |||
*[[قانون اساسی لبنان]] | |||
*[[قانون اساسی مصر]] | |||
نسخهٔ ۱۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۲۷
نخستین قانون اساسی تونس در سال ۱۸۶۱ میلادی، با تکمیل فرمان «عهد الامان» به تصویب رسید. خیرالدین تونسی (د۱۸۹۰م) در نگارش این فرمان نقش مهمی داشت (زرکلی، ۲/۳۲۷:۱۹۸۰)؛ فرمانی که اولین قانون اساسی در کشورهای عربی به شمار میرود. نخستین قانون اساسی جمهوری تونس نیز پس از استقلال این کشور در ۱ ژوئن ۱۹۵۹ میلادی، برابر با ۱۱خرداد ۱۳۳۸ شمسی، به تصویب نهایی مجلس ملی مؤسسان رسید و دارای مقدمه، ده فصل و ۶۴ اصل بود. دومین قانون اساسی جمهوری تونس پس از انقلاب کرامت به تاریخ ۲۶ ژانویه ۲۰۱۴ میلادی، مطابق با ۶ بهمن ۱۳۹۲ شمسی، به تصویب مجلس ملی مؤسسان رسید که دارای ۱۰ بخش و ۱۴۹ فصل است. در اصل اول قانون اساسی جدید تونس آمده است: «تونسکشوری آزاد و مستقل با داشتن حق حاکمیت ملی است که دین آن اسلام و زبان آن عربی و نظام آن جمهوری است». فرمان عهدالامان که مبتنی بر یکسان شناختهشدن همه شهروندان تونسی در برابر قانون است، در ۱۰ سپتامبر ۱۸۵۷م تصویب شد.