قانون اساسی کوبا
در ۲۱ فوریه ۱۹۰۱ قانون اساسی کوبا تصویب‌شد به‌طوری که در اکثر بخش‌های زندگی مردم کشور حضور داشت، این قانون اساسی، ویژگی لیبرال دموکرات داشت که از قانون اساسی آمریکا در سال ۱۷۸۹ الهام گرفته‌بود، اگرچه حکومت را به‌طور متفاوتی از ایالات‌متحده آمریکا سازماندهی کرد، از این زمان به بعد، قانون اساسی ۱۹۰۱ همچنان اعتبار خود را حفظ می‌کرد. در سال ۱۹۰۳ اصلاحیه پلات به قانون اساسی ۱۹۰۱ افزوده شد که بر اساس این اصلاحیه، ایالات‌متحده حق دخالت در کوبا و استفاده از بخش‌هایی از این کشور برای استقرار پایگاه‌های نظامی را در اختیار می‌گرفت. در اصلاحیه مذکور ۸ بند در نظر گرفته شده بود تا روابط میان ایالات‌متحده و کوبا را تنظیم نماید که البته از بندهای مذکور، بند سوم و چهارم و هفتم بیش از همه حاکمیت کوبا را جریحه دار می‌کرد.[۱]
بند۳. که دولت کوبا موافقت می‌کند که ایالات‌متحده حق مداخله برای حفظ استقلال کوبا، نگهداری دولتی مناسب برای حفاظت از زندگی، مالکیت و آزادی شخصی و برای تحقق تعهداتی که در رابطه با کوبا؛ که طبق عهدنامه پاریس بر ایالات‌متحده تحمیل شده‌بود و اکنون بایستی توسط دولت کوبا پذیرفته و اجرا شود.
بند۴. اصلاحیه بر تمامی اعمال انجام شده توسط ایالات‌متحده در کوبا در زمان اشغال نظامی ارجاع داده می‌شد که می‌بایستی مورد تایید قرار می‌گرفتند و معتبر شمرده می‌شدند و همه حقوق قانونی کسب شده به موجب آن‌ها حمایت خواهند شد. در آخر، بند ۷ چنین بیان می‌کرد:
رای موفقیت ایالات‌متحده در حفظ استقلال کوبا و حمایت مردم این کشور، همچنین برای دفاع از خودشان، دولت کوبا زمین‌های مورد نیاز برای ذغال‌سنگ و یا ایستگاه‌های نظامی در نقاط مشخصی از این کشور که مورد توافق رئیس‌جمهور ایالات‌متحده باشد را به معرض فروش و یا اجاره قرار دهد.
به موجب این بند معاهده ایستگاه‌های ذغال‌سنگ و ایستگاه نظامی در فوریه ۱۹۰۳ در هاوانا و واشنگتن امضا شد که این معاهده نواحی خلیج اوندا (Bahia Honda) و گوآنتانامو را شامل می‌شد، اگرچه مقررگردید که یک پایگاه ایجادشود که آن هم خلیج کایمانرا (Bahia de Caimanera) در گوآنتانامو درنظر گرفته شد، بیست سال بعد؛ در ۲۹ می ۱۹۳۴، اصلاحیه پلات توسط دولت انقلابی کوبا لغو شد و معاهده جدید دیگری به امضا رسید که بر اساس آن پایگاه نظامی گوآنتانامو و تمامی مقرراتش همچنان حفظ می‌شد، در این سال ضمنا قانون اساسی مورد بازبینی قرار گرفت و اصلاحاتی در آن داده شد.[۲]
در نوامبر سال ۱۹۳۹ و تحت ریاست جمهوری فدریکو لاردو برو (Federico Laredo Bru) انتخاباتی صورت گرفت تا نمایندگان مجلس موسسان قانون اساسی را بازبینی نموده و قانون اساسی جدید کوبا را تهیه نمایند. دهم اکتبر۱۹۴۰، دوران ریاست جمهوری ژنرال فولخنسیو باتیستا (Fulgencio Batista) (۱۹۴۴-۱۹۴۰) قانون اساسی ۱۹۴۰ لازم‌الاجرا شد. قانون اساسی ۱۹۴۰ الهام گرفته از قانون اساسی ۱۹۳۱ اسپانیا بود و شامل نوآوری‌هایی در رابطه با قانون اساسی‌های قبلی بود، در این قانون اساسی جدید در بخش قانون کار، حداقل دستمزد در نظر گرفته‌شد، بیمه اجتماعی تعیین گردید، ساعات کاری به حداکثر رسید، حمایت از کارگران باردار، آموزش رایگان و انجام اصلاحات ارضی به تصویب رسید.[۳] اما زمانی که در سال ۱۹۵۲ باتیستا از طریق کودتا ریاست جمهوری کوبا را به‌دست گرفت، بسیاری موارد از قانون اساسی ۱۹۴۰ را لغو کرد. در همین زمان فیدل کاسترو و دیگر مبارزان کوبایی در سی‌یرا مائسترا بودند.
از طرف دیگر، فیدل کاسترو به همراه یارانش از جمله رائول کاسترو، ارنستو چه‌گوارا، کامیلو سی‌ین فوئگوس (Camilo Cienfuegos) و تعداد دیگری در سی‌یرا مائسترا مبارزه چریکی خود را برنامه‌ریزی می‌کردند. فیدل کاسترو به همراه دیگر انقلابیون مانیفست سی‌یرا مائسترا را تهیه و امضا می‌کنند، که در آن کاسترو تعهد می‌نماید که بعد از پیروزی انقلاب، انتخابات سراسری برای تمامی پست‌های دولت، ایالات و مناطق شهرداری برگزار نماید و قدرت را به کاندیدایی‌که انتخاب می‌شود تحویل خواهد داد. البته این عهد تا سال ۱۹۷۶ عملی نشد و اولین انتخابات در ۱۵ فوریه سال ۱۹۷۶ برای تصویب قانون اساسی جدید کوبا برگزار گردید و 97/7 آرای مردم را به دست آورد. در ۲۴ فوریه ۱۹۷۶، قانون اساسی جدید در تئاتر کارل مارکس در شهر هاوانا در مراسمی فوق‌العاده معرفی شد، قانون اساسی جدید شامل یک یادداشت، یک پیشگفتار، ۱۳۷ بند، در ۱۵ فصل بود، این انتخابات به شیوه انتخابات کمونیستی بود، همانند آن‌چه که قانون کنونی کوبا برقرار کرده است.[۴] به عبارتی این قانون اساسی از ایده‌های سوسیالیستی و خط‌مشی مارکسیستی و مارکسیستی - لنینیستی و همین‌طور افکار سیاسی خوزه مارتی و عقاید سیاسی اجتماعی مارکس، انگلس و لنین تاثیرات بسیار پذیرفته بود، در این قانون اصلاحات بسیاری از قانون اساسی ۱۹۴۰ دیده می‌شد که بر قدرت فیدل کاسترو بسیار افزود. در این قانون مقرر شده بودکه والدین فرزندانشان را با عقاید سوسیالیستی تربیت نمایند.[۵] دولت بر حکومت به‌عنوان هسته مرکزی تاکید داشت و بازار نیز توسط دولت تحت کنترل بود. علاوه بر این موارد، دولت تعهد داشت که آموزش و بهداشت رایگان را برای مردم کوبا تامین نماید.
اگرچه با فروپاشی بلوک شرق و شوروی سابق در اوایل دهه ۹۰ و اعلام "دوره خاص"، کوبا با مشکلات اقتصادی بسیاری روبه‌رو می‌شود و مجبور به انجام اصلاحاتی در قانون اساسی ۱۹۷۶ می‌گردد و اجازه مشارکت خارجی در پروژه‌های اقتصادی را می‌دهد، اما هیچگاه از موضع خود مبنی بر سوسیالیستی بودن کوبا عقب‌نشینی نمی‌نماید و در همه حال بر نقش حزب کمونیست در اداره جامعه را مورد تاکید قرار می‌دهد. [۶]
نیز نگاه کنید به
قانون اساسی روسیه؛ قانون اساسی تایلند؛ قانون اساسی چین؛ قانون اساسی تونس؛ کمیسیون قانون اساسی ژاپن؛ قانون اساسی کانادا؛ قانون اساسی لبنان؛ قانون اساسی مصر؛ قانون اساسی افغانستان؛ قانون اساسی سنگال؛ قانون اساسی فرانسه؛ قانون اساسی اسپانیا؛ قانون اساسی کشور مالی؛ قانون اساسی ساحل عاج؛ قانون اساسی سودان؛ قانون اساسی اردن؛ قانون اساسی زیمبابوه؛ قانون اساسی سوریه؛ قانون اساسی اتیوپی؛ قانون اساسی اوکراین؛ قانون اساسی گرجستان؛ قانون اساسی تاجیکستان؛ قانون اساسی بنگلادش؛ قانون اساسی قزاقستان؛ قانون اساسی قطر؛ قانون اساسی سیرالئون؛ قانون اساسی امارات متحده عربی
کتابشناسی
- ↑ Foner, P. (1966). Historia de Cuba y sus relaciones con los Estados Unidos. Editora Universitaria. Ciudad de La Habana, P27
- ↑ Chang-Rodríguez, E. (2007). Latinoamérica: su civilización y su cultura. Heinle, P122
- ↑ Chang-Rodríguez, E. (2007). Latinoamérica: su civilización y su cultura. Heinle, P127
- ↑ Fornés Bonavía, L. (2011). Cuba. Cronología: cinco siglos de historia, política y cultura. Verbum, P55
- ↑ Gac- Artigas, P. (2010). Hoja de ruta, cultura y civilización de Latinoamérica. Academic Press ENE, P89
- ↑ حق‌روستا، مریم. (1397). جامعه و فرهنگ کوبا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص148-151