امتیازهای در نظر گرفته شده برای اقلیت های قومی در چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
11-[[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] [[چین]] برای آموزش، تربیت و آماده سازی کادر حزبی از میان اقلیت ها بودجه ی کلانی هزینه می کند. طبق آمار رسمی، در سال 1988میلادی، حدود7/2میلیون نفر از کادرهای رسمی حزب از اقلیت ها بودند که 9/6درصد از کل کادرهای سراسر کشور را تشکیل می داد و نسبت به سال های نخست تأسیس [[جمهوری خلق چین]] 54برابر شده بود. | 11-[[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] [[چین]] برای آموزش، تربیت و آماده سازی کادر حزبی از میان اقلیت ها بودجه ی کلانی هزینه می کند. طبق آمار رسمی، در سال 1988میلادی، حدود7/2میلیون نفر از کادرهای رسمی حزب از اقلیت ها بودند که 9/6درصد از کل کادرهای سراسر کشور را تشکیل می داد و نسبت به سال های نخست تأسیس [[جمهوری خلق چین]] 54برابر شده بود. | ||
12-دولت چین همه ساله برای بهبود زندگی مردم مناطق خودمختار اقلیت نشین و رشد و توسعه ی اقتصادی و گسترش آموزش و توسعه ی زیر ساخت های اقتصادی این مناطق بودجه های ویژهای اختصاص می دهد. دولت مرکزی، افزون بر بودجه های دولتی استان های توسعه یافته ی مناطق ساحلی شرق کشور را موظف کرده تا هر استان پیشرفته به عنوان استان معین یک استان در حال توسعه، امکانات و تسهیلات طرح ها و بودجه ی مورد نیاز آنها را به عنوان بخشی از بدهی مالیاتی خود تأمین کند<ref>سابقی، | 12-دولت چین همه ساله برای بهبود زندگی مردم مناطق خودمختار اقلیت نشین و رشد و توسعه ی اقتصادی و گسترش آموزش و توسعه ی زیر ساخت های اقتصادی این مناطق بودجه های ویژهای اختصاص می دهد. دولت مرکزی، افزون بر بودجه های دولتی استان های توسعه یافته ی مناطق ساحلی شرق کشور را موظف کرده تا هر استان پیشرفته به عنوان استان معین یک استان در حال توسعه، امکانات و تسهیلات طرح ها و بودجه ی مورد نیاز آنها را به عنوان بخشی از بدهی مالیاتی خود تأمین کند<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول </ref>. | ||
نسخهٔ ۲۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۸
امتیازهای در نظر گرفته شده برای اقلیت های قومی
دولت چین، با اجرای سیاست خودمختاری مناطق اقلیت نشین و به منظور جلب اعتماد اقلیت های مختلف، برای ساکنان این مناطق تسهیلات و امتیازات مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی در نظر گرفته است که به برخی از آنها اشاره می شود.
1-براساس ماده ی 17 از قانون مناطق خودمختار اقلیت نشین، بالاترین مقام اجرایی(منطقه-استان، شهر، شهرستان، بخش و دهستان) منطقه ی خودمختار، همچنین، رییس یا معاون مجلس و شورای محلی می بایست از همان اقلیت نژادی انتخاب شود.
2-تعداد نمایندگان مناطق خودمختار اقلیت نشین در مجالس محلی و کنگره ی ملی خلق چین، در مقایسه با نژاد خَن(اکثریت) و نسبت به جمعیت اقلیت مذکور، بیشتر خواهد بود. بر همین اساس است که سهم اقلیت های قومی در مجالس محلی و کنگره ی خلق چین از حداقل4/9درصد در سال 1975 به حدود 14درصد در سال 1988 و 1993افزایش یافت و این میزان در سال های 2003و 2008 به 8/13درصد رسید که نسبت به4/8درصد جمعیت اقلیت ها خیلی بالاتر است.
تعداد نمایندگان اقلیت های قومی در ادوار مختلف کنگره ی ملی خلق چین[۱]
دوره کنگره خلق | سال | تعدادکل نمایندگان | تعداد نمایندگان اقلیتها | درصد نمایندگان اقلیت | تعداد اقلیت های حاضر |
نخستین | 1954 | 1266 | 178 | 5/14 | 30 |
سومین | 1964 | 3040 | 372 | 2/12 | 53 |
چهارمین | 1975 | 2885 | 270 | 4/9 | 54 |
پنجمین | 1978 | 3497 | 381 | 9/10 | 54 |
ششمین | 1983 | 2978 | 493 | 6/13 | 55 |
هشتمین | 1993 | 2977 | 493 | 8/14 | 55 |
دهمین | 2003 | 2985 | 415 | 9/13 | 55 |
یازدهمین | 2008 | 2987 | 411 | 8/13 | 55 |
3-براساس ماده ی 20این قانون، هرگونه تصمیم گیری در مورد نحوه ی اجرای سیاست ها و مقررات ابلاغی از سوی دولت مرکزی، برعهده ی مقامات محلی گذاشته شده و آنها موظفند طی 60 روز پس از ابلاغ قانون مذکور نظر خود را در مورد چگونگی اجرای آن اعلام نمایند.
4-طبق ماده ی 22این قانون، مجالس محلی مناطق خودمختار می توانند مقررات خاصی برای اداره ی منطقه، طبق نیازها و شرایط و فرهنگ منطقه، از جمله مقررات امنیت اجتماعی خاص خود را تصویب و پس از تدیید آن از سوی مقامات مرکز، به مورد اجرا بگذارند.
5-ساکنان مناطق خودمختار از امتیازات ویژه ی اقتصادی همچون بن کالاهای مصرفی، یارانه ی نقدی سالانه، پرداخت مالیات کمتر، دریافت تسهیلات وام بانکی و سرمایه گذاری، و استفاده از فرصت های شغلی در ادارت دولتی و... برخوردار میشوند.
6-برخورداری از سهمیه ی ویژهی آموزشی برای دانش آموزان مقاطع مختلف، دانشجویان دانشگاهها، و مراکز فنی و حرفه ای، و رشته های ورزشی، از جمله امتیازات آموزشی این مناطق است.
7-ساکنان این مناطق از اجرای سیاست تک فرزندی معاف بوده و می توانند دو فرزند داشته باشند. همچنین سن قانونی ازدواج برای آنها دو سال کمتر از سن قانونی رسمی کشور است.
8-افراد ساکن در این مناطق حق دارند زبان گفتگو و آموزش خود را همان زبان اقلیت خود انتخاب کنند. و دولت موظف است از زبان و فرهنگ آنها حفظ و حراست نماید.
9-اقلیت های ساکن در مناطق خودمختار، می توانند مراسم مذهبی، آداب و رسوم اجتماعی و ازدواج، آیین ها و سنت های فرهنگی و جشن ها و فستیوال های هنری خود را طبق فرهنگ خود اجرا کنند.
10-برای انجام پژوهش و تحقیق پیرامون تاریخ، فرهنگ، زبان، ادبیات، هنر و همچنین، حفظ و حراست از میراث های تاریخی و فرهنگی اقلیت های قومی دولت بودجه های ویژه ای در اختیار آنها قرار می دهد.
11-حزب کمونیست چین برای آموزش، تربیت و آماده سازی کادر حزبی از میان اقلیت ها بودجه ی کلانی هزینه می کند. طبق آمار رسمی، در سال 1988میلادی، حدود7/2میلیون نفر از کادرهای رسمی حزب از اقلیت ها بودند که 9/6درصد از کل کادرهای سراسر کشور را تشکیل می داد و نسبت به سال های نخست تأسیس جمهوری خلق چین 54برابر شده بود.
12-دولت چین همه ساله برای بهبود زندگی مردم مناطق خودمختار اقلیت نشین و رشد و توسعه ی اقتصادی و گسترش آموزش و توسعه ی زیر ساخت های اقتصادی این مناطق بودجه های ویژهای اختصاص می دهد. دولت مرکزی، افزون بر بودجه های دولتی استان های توسعه یافته ی مناطق ساحلی شرق کشور را موظف کرده تا هر استان پیشرفته به عنوان استان معین یک استان در حال توسعه، امکانات و تسهیلات طرح ها و بودجه ی مورد نیاز آنها را به عنوان بخشی از بدهی مالیاتی خود تأمین کند[۲].
نیز نگاه کنید به اقلیت های قومی چین؛ سیاست دولت چین برای اداره ی مناطق اقلیت نشین