امتیازهای در نظر گرفته شده برای اقلیت های قومی در چین

نمایندگان مناطق خودمختار اقلیت نشین در مجالس محلی و کنگره‌ی ملی خلق چین. قابل بازیابی از https://www.quora.com/How-politically-stable-is-the-Peoples-Republic-of-China

دولت چین، با اجرای سیاست خودمختاری مناطق اقلیت نشین و به منظور جلب اعتماد اقلیت­‌های مختلف، برای ساکنان این مناطق تسهیلات و امتیازات مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی در نظر گرفته است که به برخی از آن­ها اشاره می­ شود.

امتیازهای در نظر گرفته شده برای اقلیت ­های قومی

1-براساس ماده‌ی 17 از قانون مناطق خودمختار اقلیت نشین، بالاترین مقام اجرایی(منطقه-استان، شهر، شهرستان، بخش و دهستان) منطقه‌ی خودمختار، هم­چنین، رییس یا معاون مجلس و شورای محلی می‌بایست از همان اقلیت نژادی انتخاب شود.

2-تعداد نمایندگان مناطق خودمختار اقلیت نشین در مجالس محلی و کنگره‌ی ملی خلق چین، در مقایسه با نژاد خَن(اکثریت) و نسبت به جمعیت اقلیت مذکور، بیشتر خواهد بود. بر همین اساس است که سهم اقلیت­‌های قومی در مجالس محلی و کنگره‌ی خلق چین از حداقل4/9درصد در سال 1975 به حدود 14درصد در سال 1988 و 1993افزایش یافت و این میزان در سال­‌های 2003و 2008 به 8/13درصد رسید که نسبت به4/8درصد جمعیت اقلیت­‌ها خیلی بالاتر است.

تعداد نمایندگان اقلیت­ های قومی در ادوار مختلف کنگره‌ی ملی خلق چین

دوره کنگره خلق	سال	تعدادکل نمایندگان	تعداد نمایندگان اقلیت­ها	درصد نمایندگان اقلیت	تعداد اقلیت‌های حاضر
نخستین	1954	1266	178	5/14	30
سومین	1964	3040	372	2/12	53
چهارمین	1975	2885	270	4/9	54
پنجمین	1978	3497	381	9/10	54
ششمین	1983	2978	493	6/13	55
هشتمین	1993	2977	493	8/14	55
دهمین	2003	2985	415	9/13	55
یازدهمین	2008	2987	411	8/13	55

3-براساس ماده‌ی 20این قانون، هرگونه تصمیم ­گیری در مورد نحوه‌ی اجرای سیاست­‌ها و مقررات ابلاغی از سوی دولت مرکزی، برعهده‌ی مقامات محلی گذاشته شده و آن­ها موظفند طی 60 روز پس از ابلاغ قانون مذکور نظر خود را در مورد چگونگی اجرای آن اعلام نمایند.

4-طبق ماده‌ی 22این قانون، مجالس محلی مناطق خودمختار می­ توانند مقررات خاصی برای اداره‌ی منطقه، طبق نیازها و شرایط و فرهنگ منطقه، از جمله مقررات امنیت اجتماعی خاص خود را تصویب و پس از تایید آن از سوی مقامات مرکز، به مورد اجرا بگذارند.

5-ساکنان مناطق خودمختار از امتیازات ویژه‌ی اقتصادی هم­چون بن کالاهای مصرفی، یارانه‌ی نقدی سالانه، پرداخت مالیات کم­تر، دریافت تسهیلات وام بانکی و سرمایه گذاری، و استفاده از فرصت­‌های شغلی در ادارت دولتی و... برخوردار می­شوند.

6-برخورداری از سهمیه‌ی ویژه‌ی آموزشی برای دانش آموزان مقاطع مختلف، دانشجویان دانشگاه ­ها، و مراکز فنی و حرفه­‌ای، و رشته‌های ورزشی، از جمله امتیازات آموزشی این مناطق است.

7-ساکنان این مناطق از اجرای سیاست تک فرزندی معاف بوده و می‌توانند دو فرزند داشته باشند. هم­چنین سن قانونی ازدواج برای آن­ها دو سال کم­تر از سن قانونی رسمی کشور است.

8-افراد ساکن در این مناطق حق دارند زبان گفتگو و آموزش خود را همان زبان اقلیت خود انتخاب کنند. و دولت موظف است از زبان و فرهنگ آن­ها حفظ و حراست نماید.

9-اقلیت­ های ساکن در مناطق خودمختار، می‌­توانند مراسم مذهبی، آداب و رسوم اجتماعی و ازدواج، آیین­‌ها و سنت ­های فرهنگی و جشن­‌ها و فستیوال­‌های هنری خود را طبق فرهنگ خود اجرا کنند.

10-برای انجام پژوهش و تحقیق پیرامون تاریخ، فرهنگ، زبان، ادبیات، هنر و هم­چنین، حفظ و حراست از میراث­‌های تاریخی و فرهنگی اقلیت­ های قومی دولت بودجه‌های ویژه‌­ای در اختیار آن­ها قرار می­ دهد.

11-حزب کمونیست چین برای آموزش، تربیت و آماده سازی کادر حزبی از میان اقلیت­‌ها بودجه­‌ی کلانی هزینه می‌کند. طبق آمار رسمی، در سال 1988میلادی، حدود7/2میلیون نفر از کادرهای رسمی حزب از اقلیت­ ها بودند که 9/6درصد از کل کادرهای سراسر کشور را تشکیل می‌داد و نسبت به سال­‌های نخست تأسیس جمهوری خلق چین 54برابر شده بود.

12-دولت چین همه ساله برای بهبود زندگی مردم مناطق خودمختار اقلیت نشین و رشد و توسعه‌ی اقتصادی و گسترش آموزش و توسعه­‌ی زیر ساخت­‌های اقتصادی این مناطق بودجه­‌های ویژه­ای اختصاص می­ دهد. دولت مرکزی، افزون بر بودجه­‌های دولتی استان­‌های توسعه یافته‌ی مناطق ساحلی شرق کشور را موظف کرده تا هر استان پیشرفته به عنوان استان معین یک استان در حال توسعه، امکانات و تسهیلات طرح ­ها و بودجه‌ی مورد نیاز آن­ها را به عنوان بخشی از بدهی مالیاتی خود تأمین کند.

نیز نگاه کنید به

اقلیت های قومی چین؛ سیاست دولت چین برای اداره ی مناطق اقلیت نشین