سیاست دولت چین برای اداره ی مناطق اقلیت نشین

به نظر می­ رسد، دولت چین، با رویکردی«ابزارگرایانه» و در راستای توجه جدی به توسعه‌ی هماهنگ و متوازن اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی خویش؛ برای رشد و توسعه‌ی متوازن فعالیت­‌های فرهنگی در داخل و خارج از کشور اهمیت زیادی قائل است. برای رسیدن به این هدف، پکن تلاش کرده است تا سیاست تنوع گرایی قومی و فرهنگی متناسب با نیازهای امروزین جامعه، توأم با استراتژی و راهبردی کارآمد و مشخص برای داخل کشور و نیز عرصه‌ی بین المللی طراحی و تدوین کرده و به پیش می‌­برد و در زمینه ­های فرهنگی و گسترش تفاهم و دوستی و درک متقابل و همزیستی متقابل میان اقلیت­‌های قومی داخل کشور و سایر ملل در عرصه‌ی جهانی دست یافته است.

قانون مناطق خودمختار چین در نخستین سال­‌های تأسیس جمهوری خلق چین نیز بر همین مبنا تهیه و تنظیم و ابلاغ گردید. براساس این قانون، دولت چین به مناطقی که 20درصد از جمعیت آن را افراد یک یا چند اقلیت قومی تشکیل دهند، به آن منطقه، منطقه‌ی خودمختار اقلیت نشین اطلاق می‌شود که از امتیازات و اختیارات خاص برخوردار است. این سیاست، در دهه­ 1950 بنیانی برای ایجاد تعادل میان وحدت و یکپارچگی ملی و همزیستی مسالمت آمیز بین اقلیت­‌های قومی و اکثریت نژاد خَن شد. اگرچه این سیاست در دهه­ 1960 و نیمه­ نخست دهه­1970میلادی(دوران انقلاب فرهنگی)، در اثر پافشاری مائو بر یکپارچگی اجباری اقلیت­‌ها زیر سئوال رفت، ولی در دهه 1980 و شروع اجرای اصلاحات و هم­چنین، نیمه­ نخست دهه­1990، دوباره مورد تأکید قرار گرفت، هرچند با گرایش‌­های اقتصادی و فرهنگی بیشتر.

قانون جدید مناطق خودمختار، نخست در سال1984 ابلاغ و در سال 2001 مورد بازبینی قرار گرفت. طبق ماده­12 این قانون، در مناطق(استان‌ها)، شهرها، شهرستان‌­ها، بخش ­ها و قصباتی که یک یا چند اقلیت قومی به ­صورت متمرکز زندگی می‌کنند، قانون خود مختاری اقلیت­‌های قومی به اجرا گذاشته می­ شود. بر این اساس، تا پایان سال 2020 میلادی، در چین 154 منطقه‌ی خودمختار، شامل 5 استان، 30 حوزه شهری، 119 بخش و 1256 دهستان و قصبه خودمختار به­ وجود آمد که عالی­ ترین پست­‌های اجرایی و مدیریتی این مناطق در اختیار رهبران اقلیت­‌های موجود در این مناطق بود. در سرتاسر این کشور، 44 اقلیت قومی از 55 قوم موجود، دارای منطقه‌ی خودمختار متعلق به خود هستند.

جدول شماره 1. اطلاعات مربوط به پنج منطقه(استان) خودمختار چین

نام منطقه	تاریخ تأسیس	نام مرکز	مساحت(1000ک)	جمعیت(میلیون)	جمعیت اقلیت	درصد اقلیت
مغولستان داخلی	اول می1947	هوهوت	1/183	23/9	5/2	21/6
منطقه سین کیانگ	اکتبر 1955	ارومچی	1/650	20/1	12/1	60/4
جووانگ گوانگشی	مارس 1958	نانینگ	236	49/25	19/0	38/54
نینگ شیا	اکتبر 1958	اینچوان	66/4	5/96	2/1	35/98
منطقه تبت	سپتامبر1965	لهاسا	1/228	2/76	2/6	93/48

دولت چین، با نگاه به عملکرد و تجربیات حکومت‌­های پیشین این کشور در قبال اقلیت­‌ها؛ با برنامه­ ریزی در جهت تحول، رشد و توسعه‌ی پایدار و متوازن همه‌ی اقوام و برای پاسخگویی صحیح و منطبق با نیازهای فرهنگی و سیاسی اقلیت­‌های قومی، به تدریج اقدام به تدوین و ابلاغ منشور و سیاست­‌های دهگانه در مورد اقلیت‌های قومی به شرح زیر نموده است:

• برابری و همبستگی قومی؛
• خودمختاری و خودگردانی مناطق اقلیت نشین؛
• تربیت نیروی انسانی متخصص بومی برای استفاده در مناطق محل سکونت اقلیت­‌های قومی؛
• افزایش، رشد و توسعه‌ی ساختار و بنیان­‌های اقتصادی مناطق اقلیت نشین؛
• رشد و توسعه‌ی آموزشی و فرهنگی سکونتگاه ­های اقلیت­‌های قومی؛
• تضمین به­ کارگیری و رشد زبان و خطوط اقلیت­‌های قومی؛
• احترام به آداب و رسوم و سنن اقلیت­‌های قومی؛
• احترام به آزادی اعتقادات و باورهای دینی اقلیت­‌های قومی؛
• اجرای سیاست ارتباط با شخصیت­‌ها و بزرگان اقلیت­‌های قومی براساس منافع ملی و حزبی دولت چین؛

• اجرای سیاست نوسازی سوسیالیستی و اصلاحات مردم سالارانه.

افزون بر سیاست­‌های اعلام شده‌ی فوق، دولت چین برای جلب اعتماد اقلیت­ه ای قومی و ترویج حس برابری قومی و حفظ یکپارچگی و حاکمیت ملی در میان اقوام گوناگون این سرزمین؛ در فرایندی تدریجی و کنترل شده، به نیازهای فرهنگی و سیاسی اقلیت­‌های قومی درچارچوب منافع ملی چین پاسخ گفته و اقدامات قابل توجه و پرمعنایی را طراحی و اجرا کرده است. یکی از این اقدامات ارزنده را می­ توان در شکل طراحی و چاپ و انتشار اسکناس رایج در چین مشاهده کرد. دولت چین در راستای وصول به اهداف پیش گفته، عبارت چینی«بانک خلق چین»( Zhongguo Renmin Yinhang)و واحد هر اسکناس رایج در این کشور را، افزون بر زبان چینی، به زبان سه اقلیت مهم قومی این کشور، یعنی زبان قوم 17میلیونی«جوانگ» ساکن استان گوانگ­شی در جنوب چین، زبان ترکی اویغوری با جمعیت قریب به10میلیون نفر ساکن منطقه‌ی سین­ک یانگ، زبان تبتی با جمعیت 4/5 میلیون نفری ساکن ایالت تبت، و زبان مغولی با جمعیت 4/8 میلیون نفری ساکن منطقه­‌ی مغولستان داخلی، در صفحه پشت هر اسکناس درج کرده و تصاویری از اقلیت­‌های قومی را بر روی اسکناس‌های رایج کشور به چاپ رسانده است.

نیز نگاه کنید به

اقلیت های قومی چین؛ امتیازهای در نظر گرفته شده برای اقلیت های قومی در چین؛ سیاست اعطای خودمختاری به مناطق اقلیت نشین در چین