موسیقی ژاپنی در دوران مدرن: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «چنانکه ایشی‌ای هم خاطر نشان می‌کند، بعد از اصلاحات میجی و در روند مدرنیزاسیون ژاپن، موسیقی این کشور هم چون وجوه دیگر هنر این کشور زیادی قدیمی خوانده و سعی شد تا موسیقی مدرنی بر پایه آموزش موسیقی غربی در مدارس جدید خلق شود (ایشی‌ای، 2008: 143). بن...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
چنانکه | چنانکه ایشی‌ای هم خاطر نشان می‌کند، بعد از اصلاحات میجی و در روند مدرنیزاسیون [[ژاپن]]، موسیقی این کشور هم چون وجوه دیگر هنر این کشور زیادی قدیمی خوانده و سعی شد تا [[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] مدرنی بر پایه آموزش [[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] غربی در مدارس جدید خلق شود.<ref name=":6">Ishii, Y (2008). Ongakuteki Aidentitī sōzō no Kokoromi to Kekka,An Attempt to Create Musical Identity and Its Outcome. Yamaguchi daigaku kyōiku gakubu fuzoku kyōiku jissen sōgō sentaā kenkyū kiyō. Dai 25 gō. P143.</ref> بنابراین در نظام آموزشی جدید این کشور که از سال 1872 شروع شد، درس [[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] به عنوان یکی از دروس اجباری مدارس ابتدایی و متوسطه در نظر گرفته شد. این دروس عمدتا آموزش موسیقی غربی بود و این مسأله باعث آشنایی پایه‌ای ژاپنی‌ها با موسیقی غربی شد. | ||
سال 1879 | سال 1879 نخستین سازمان مطالعاتی پژوهشی دولتی مرتبط با [[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] توسط وزارت فرهنگ و آموزش تأسیس شد. کار این سازمان تألیف کتب درسی و آموزش [[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] به خصوص آموزش سرود خوانی بود. بعد از معلمی آمریکایی که دو سال در این سازمان به آموزش موسیقی غربی پرداخت، یک آلمانی به نام فرانز اِکرت (Franz Eckert(1852-1916)) عهده‌دار آموزش در این سازمان شد. خیلی‌ها معتقدند که تمایل شدید به موسیقی آلمان در [[ژاپن]]، ریشه در فعالیت‌های اِکِرت در این برهه از زمان دارد. | ||
از 1887 به بعد، سازمان مطالعاتی پژوهشی موسیقی به مدرسه موسیقی | از 1887 به بعد، سازمان مطالعاتی پژوهشی [[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] به مدرسه موسیقی توکیو (東京音楽学校/Tōkyō Ongaku Gakkō) تغییر نام داد. بنابراین بزودی صحنه موسیقی این کشور محل فعالیت دانش آموختگان این مدرسه و نیز کسانی شد که در اروپا به تحصیل [[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] می‌پرداختند. یکی از مشهورترین این افراد رنتارو تاکی (廉太郎滝/Rentarō Taki(1879-1903)) بود که در آلمان [[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] آموخت و نخستین ژاپنی‌ای شد که به سبک غربی آهنگ سازی کرد. آهنگ «گل» (『花』/Hana) او نقطه عطفی در تاریخ [[موسیقی در ژاپن|موسیقی ژاپن]] به حساب می‌آید. کوساکو یامادا (山田耕筰/Yamada Kōsaku(1886-1965)) هم که از دانش آموختگان مدرسه موسیقی توکیو بود و برای تحصیل به آلمان رفت، نخستین ارکستر [[ژاپن]] را ساخت و نخستین آهنگساز شناخته شده ژاپنی در غرب به حساب می‌آید. | ||
دوره تایشو، دوره تثبیت و شکوفایی همه آن چیزهایی است که در دوره میجی شروع شدند و این مسأله در مورد موسیقی هم صادق است. یکی از چهره‌های مشهور موسیقی تایشو تاماکی می‌اورا | دوره تایشو، دوره تثبیت و شکوفایی همه آن چیزهایی است که در دوره میجی شروع شدند و این مسأله در مورد [[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] هم صادق است. یکی از چهره‌های مشهور [[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] تایشو تاماکی می‌اورا (三浦環/Miura Tamaki(1884-1946))، نخستین خواننده ژاپنی اوپرا است. او در کشورهای زیادی روی صحنه رفت و نخستین ژاپنی‌ای شد که در تالار اپرای متروپولیتن نیویورک برنامه اجرا کرد. از آهنگ سازان بزرگ دیگری که در این دوره در عرصه [[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] ظاهر شدند، می‌توان به هیده‌مارو کونوئه (近衛秀麿/Konoe Hidemaro(1898-1973)) اشاره کرد. کونوئه سال 1926 گروه ارکستر سمفونیک نوین را تشکیل داد که این گروه با تأسیس [[رادیو در ژاپن|رادیو]] در همین سال، نخستین اجرای رادیویی [[ژاپن]] را انجام داد. خاستگاه ارکستر سمفونیک اِن اِچ کی که یکی از ارکستر سمفونیک‌های حال حاضر [[ژاپن]] است به همین گروه ارکستری می‌رسد که کونوئه تشکیل داد. | ||
با این همه عرصه موسیقی مدرن ژاپن تنها محدود به موسیقی غربی نبود. بعد از مدتی که در اثر موج غرب‌گرایی موسیقی سنتی به حاشیه رفت، مجددا توجه به آن زیاد شد و فعالیت‌هایی برای نوسازی و اصلاح در آن صورت گرفت. یکی از افراد تأثیرگذار در این عرصه نوازنده و آهنگساز نابینا میچی‌ئو میاگی | با این همه عرصه موسیقی مدرن [[ژاپن]] تنها محدود به [[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] غربی نبود. بعد از مدتی که در اثر موج غرب‌گرایی [[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] سنتی به حاشیه رفت، مجددا توجه به آن زیاد شد و فعالیت‌هایی برای نوسازی و اصلاح در آن صورت گرفت. یکی از افراد تأثیرگذار در این عرصه نوازنده و آهنگساز نابینا میچی‌ئو میاگی (宮城道雄/Miyagi Michio(1894-1956)) بود. آهنگ «دریای بهاری» (『春の海』/Haru no Umi) او که سال 1929 عرضه شد، شهرتی جهانی برای این آهنگساز نابینا به همراه داشت. صفحات این آهنگ علاوه بر بازار داخلی برای فروش در آمریکا و فرانسه هم عرضه شد. | ||
جاز از دیگر موسیقی‌های غربی بود که دوره تایشو به ژاپن وارد شد و همین زمان هم نخستین آثار موسیقی پاپ ژاپنی ساخته شدند. نخستین ترانه پاپ ژاپنی، «ترانه کاتیوشا» | جاز از دیگر موسیقی‌های غربی بود که دوره تایشو به [[ژاپن]] وارد شد و همین زمان هم نخستین آثار[[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] پاپ ژاپنی ساخته شدند. نخستین ترانه پاپ ژاپنی، «ترانه کاتیوشا» (『カチューシャの唄』/Kachūsha no Uta) به خوانندگی سوماکو ماتسوئی (松井須磨子/Matsui Sumako(1886-1919)) نام داشت، ترانه‌ای که نخستین بار در صحنه نمایش خوانده شد و بسیار مورد توجه قرار گرفت، بطوری که آن زمان بیست هزار نسخه از صفحه ضبط شده‌اش فروش رفت. | ||
موسیقی در دوره شووا متأثر از پیشرفت و عمومی شدن وسایل ضبط و پخش صدا بود. به تدریج جامعه دسترسی بیشتری به وسایل پخش صدا پیدا می‌کرد و به همان نسبت شرکت‌های تولید کننده صفحه بیشتر و هنرمندان بیشتری فرصت حضور در عرصه موسیقی را پیدا می‌کردند | موسیقی در دوره شووا متأثر از پیشرفت و عمومی شدن وسایل ضبط و پخش صدا بود. به تدریج جامعه دسترسی بیشتری به وسایل پخش صدا پیدا می‌کرد و به همان نسبت شرکت‌های تولید کننده صفحه بیشتر و هنرمندان بیشتری فرصت حضور در عرصه [[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] را پیدا می‌کردند | ||
بطور کلی می‌شود گفت در دوره مدرن، ژاپن سعی کرد تا با اخذ قسمت‌های برجسته موسیقی غربی و ژاپنی نوعی موسیقی ملی خلق کند که عامیانه نباشد و در عین حال چندان هم پذیرشش برای توده مردم سخت نباشد. اما همان طور که ایشی‌ای می‌گوید، در این دوره این هدف محقق نشد و تنها نتیجه کار گذاشتن ترانه‌هایی به [[زبان ژاپنی]] بر نت‌هایی غربی بود | بطور کلی می‌شود گفت در دوره مدرن، [[ژاپن]] سعی کرد تا با اخذ قسمت‌های برجسته موسیقی غربی و ژاپنی نوعی [[موسیقی در ژاپن|موسیقی]] ملی خلق کند که عامیانه نباشد و در عین حال چندان هم پذیرشش برای توده مردم سخت نباشد. اما همان طور که ایشی‌ای می‌گوید، در این دوره این هدف محقق نشد و تنها نتیجه کار گذاشتن ترانه‌هایی به [[زبان ژاپنی]] بر نت‌هایی غربی بود.<ref name=":6" /> | ||
==نیز نگاه کنید به== | |||
[[هنر ژاپن]] | |||
[ | [[موسیقی در ژاپن]] | ||
==کتابشناسی== | |||
[ | |||
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۵
چنانکه ایشی‌ای هم خاطر نشان می‌کند، بعد از اصلاحات میجی و در روند مدرنیزاسیون ژاپن، موسیقی این کشور هم چون وجوه دیگر هنر این کشور زیادی قدیمی خوانده و سعی شد تا موسیقی مدرنی بر پایه آموزش موسیقی غربی در مدارس جدید خلق شود.[۱] بنابراین در نظام آموزشی جدید این کشور که از سال 1872 شروع شد، درس موسیقی به عنوان یکی از دروس اجباری مدارس ابتدایی و متوسطه در نظر گرفته شد. این دروس عمدتا آموزش موسیقی غربی بود و این مسأله باعث آشنایی پایه‌ای ژاپنی‌ها با موسیقی غربی شد.
سال 1879 نخستین سازمان مطالعاتی پژوهشی دولتی مرتبط با موسیقی توسط وزارت فرهنگ و آموزش تأسیس شد. کار این سازمان تألیف کتب درسی و آموزش موسیقی به خصوص آموزش سرود خوانی بود. بعد از معلمی آمریکایی که دو سال در این سازمان به آموزش موسیقی غربی پرداخت، یک آلمانی به نام فرانز اِکرت (Franz Eckert(1852-1916)) عهده‌دار آموزش در این سازمان شد. خیلی‌ها معتقدند که تمایل شدید به موسیقی آلمان در ژاپن، ریشه در فعالیت‌های اِکِرت در این برهه از زمان دارد.
از 1887 به بعد، سازمان مطالعاتی پژوهشی موسیقی به مدرسه موسیقی توکیو (東京音楽学校/Tōkyō Ongaku Gakkō) تغییر نام داد. بنابراین بزودی صحنه موسیقی این کشور محل فعالیت دانش آموختگان این مدرسه و نیز کسانی شد که در اروپا به تحصیل موسیقی می‌پرداختند. یکی از مشهورترین این افراد رنتارو تاکی (廉太郎滝/Rentarō Taki(1879-1903)) بود که در آلمان موسیقی آموخت و نخستین ژاپنی‌ای شد که به سبک غربی آهنگ سازی کرد. آهنگ «گل» (『花』/Hana) او نقطه عطفی در تاریخ موسیقی ژاپن به حساب می‌آید. کوساکو یامادا (山田耕筰/Yamada Kōsaku(1886-1965)) هم که از دانش آموختگان مدرسه موسیقی توکیو بود و برای تحصیل به آلمان رفت، نخستین ارکستر ژاپن را ساخت و نخستین آهنگساز شناخته شده ژاپنی در غرب به حساب می‌آید.
دوره تایشو، دوره تثبیت و شکوفایی همه آن چیزهایی است که در دوره میجی شروع شدند و این مسأله در مورد موسیقی هم صادق است. یکی از چهره‌های مشهور موسیقی تایشو تاماکی می‌اورا (三浦環/Miura Tamaki(1884-1946))، نخستین خواننده ژاپنی اوپرا است. او در کشورهای زیادی روی صحنه رفت و نخستین ژاپنی‌ای شد که در تالار اپرای متروپولیتن نیویورک برنامه اجرا کرد. از آهنگ سازان بزرگ دیگری که در این دوره در عرصه موسیقی ظاهر شدند، می‌توان به هیده‌مارو کونوئه (近衛秀麿/Konoe Hidemaro(1898-1973)) اشاره کرد. کونوئه سال 1926 گروه ارکستر سمفونیک نوین را تشکیل داد که این گروه با تأسیس رادیو در همین سال، نخستین اجرای رادیویی ژاپن را انجام داد. خاستگاه ارکستر سمفونیک اِن اِچ کی که یکی از ارکستر سمفونیک‌های حال حاضر ژاپن است به همین گروه ارکستری می‌رسد که کونوئه تشکیل داد.
با این همه عرصه موسیقی مدرن ژاپن تنها محدود به موسیقی غربی نبود. بعد از مدتی که در اثر موج غرب‌گرایی موسیقی سنتی به حاشیه رفت، مجددا توجه به آن زیاد شد و فعالیت‌هایی برای نوسازی و اصلاح در آن صورت گرفت. یکی از افراد تأثیرگذار در این عرصه نوازنده و آهنگساز نابینا میچی‌ئو میاگی (宮城道雄/Miyagi Michio(1894-1956)) بود. آهنگ «دریای بهاری» (『春の海』/Haru no Umi) او که سال 1929 عرضه شد، شهرتی جهانی برای این آهنگساز نابینا به همراه داشت. صفحات این آهنگ علاوه بر بازار داخلی برای فروش در آمریکا و فرانسه هم عرضه شد.
جاز از دیگر موسیقی‌های غربی بود که دوره تایشو به ژاپن وارد شد و همین زمان هم نخستین آثارموسیقی پاپ ژاپنی ساخته شدند. نخستین ترانه پاپ ژاپنی، «ترانه کاتیوشا» (『カチューシャの唄』/Kachūsha no Uta) به خوانندگی سوماکو ماتسوئی (松井須磨子/Matsui Sumako(1886-1919)) نام داشت، ترانه‌ای که نخستین بار در صحنه نمایش خوانده شد و بسیار مورد توجه قرار گرفت، بطوری که آن زمان بیست هزار نسخه از صفحه ضبط شده‌اش فروش رفت.
موسیقی در دوره شووا متأثر از پیشرفت و عمومی شدن وسایل ضبط و پخش صدا بود. به تدریج جامعه دسترسی بیشتری به وسایل پخش صدا پیدا می‌کرد و به همان نسبت شرکت‌های تولید کننده صفحه بیشتر و هنرمندان بیشتری فرصت حضور در عرصه موسیقی را پیدا می‌کردند
بطور کلی می‌شود گفت در دوره مدرن، ژاپن سعی کرد تا با اخذ قسمت‌های برجسته موسیقی غربی و ژاپنی نوعی موسیقی ملی خلق کند که عامیانه نباشد و در عین حال چندان هم پذیرشش برای توده مردم سخت نباشد. اما همان طور که ایشی‌ای می‌گوید، در این دوره این هدف محقق نشد و تنها نتیجه کار گذاشتن ترانه‌هایی به زبان ژاپنی بر نت‌هایی غربی بود.[۱]