سلسله های جنوب و شمال: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
با بروز نشانه های افول سلسله ی [[چین]] شرقی در سال 420 میلادی، سرزمین [[چین]] وارد دوران سلسله های جنوب و شمال شد. در این شرایط بود که جمعیت نژاد خَن، از حملات قبایل کوچ نشین شمال جان سالم به دربرده و تمدنشان ادامه یافت. | با بروز نشانه های افول سلسله ی [[چین]] شرقی در سال 420 میلادی، سرزمین [[چین]] وارد دوران سلسله های جنوب و شمال شد. در این شرایط بود که جمعیت نژاد خَن، از حملات قبایل کوچ نشین شمال جان سالم به دربرده و تمدنشان ادامه یافت. | ||
در [[چین]] جنوبی، مباحث داغی میان درباریان و نخبگان جامعه پیرامون دادن اجازه ی فعالیت به [[آیین بودا|بودیسم]](←[[بودیسم در افغانستان]])و یا [[آیین بومی تائو|تائوئیسم]] ادامه داشت. در نهایت در اواخر عصر سلسله های جنوبی و | در [[چین]] جنوبی، مباحث داغی میان درباریان و نخبگان جامعه پیرامون دادن اجازه ی فعالیت به [[آیین بودا|بودیسم]](←[[بودیسم در افغانستان]])و یا [[آیین بومی تائو|تائوئیسم]] ادامه داشت. در نهایت در اواخر عصر سلسله های جنوبی و ش[[مالی]] بود که پیروان این دو آیین با هم کنار آمده و بیش از گذشته وجود یکدیگر را تحمل کردند. | ||
در 598 میلادی، حاکم سویی سلسله ی جنوبی [[چین]] را ضمیمه ی خاک خود ساخت و با توسل به نیروی نظامی به دوران سلسله های جنوبی و شمالی نقطه ی پایان گذاشت <ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول،ص 121</ref>. | در 598 میلادی، حاکم سویی سلسله ی جنوبی [[چین]] را ضمیمه ی خاک خود ساخت و با توسل به نیروی نظامی به دوران سلسله های جنوبی و شمالی نقطه ی پایان گذاشت <ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول،ص 121</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۶
سلسله های جنوب و شمال از سال 420 میلادی آغاز و در سال 589 به پایان می رسد.
سلسله های جنوب و شمال
با بروز نشانه های افول سلسله ی چین شرقی در سال 420 میلادی، سرزمین چین وارد دوران سلسله های جنوب و شمال شد. در این شرایط بود که جمعیت نژاد خَن، از حملات قبایل کوچ نشین شمال جان سالم به دربرده و تمدنشان ادامه یافت.
در چین جنوبی، مباحث داغی میان درباریان و نخبگان جامعه پیرامون دادن اجازه ی فعالیت به بودیسم(←بودیسم در افغانستان)و یا تائوئیسم ادامه داشت. در نهایت در اواخر عصر سلسله های جنوبی و شمالی بود که پیروان این دو آیین با هم کنار آمده و بیش از گذشته وجود یکدیگر را تحمل کردند.
در 598 میلادی، حاکم سویی سلسله ی جنوبی چین را ضمیمه ی خاک خود ساخت و با توسل به نیروی نظامی به دوران سلسله های جنوبی و شمالی نقطه ی پایان گذاشت [۱].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول،ص 121