شخصیت های فرهنگی تونس: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «علیسه، حنبعل، عقبة بن نافع، ابن سحنون، ابن‌خلدون، احمد بن ابی ضیاف، خیرالدین پاشا، شیخ سالم بوحاجب، شیخ بشیر صفر و دیگران از مفاخر فرهنگی تاریخی تونس هستند. قدیس اگوستین (د۶۰۴ م) دانشمند معروف قرطاجی دیگری است که از نظر علمی جایگاه ممتازی دار...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
از مهم‌تریــن شــخصیت‌های فرهنگــی سیاســی مؤثــر تونــس در دوران معاصــر می‌تــوان بــه افــرادی، ماننــد عبدالعزیــز ثعالبــی (د1944م)،[xvi] 1طاهــر حــداد (د1935م)،[xvii] ابوالقاســم شــابی (1934-1909م)،[xviii] علیدوعاجــی (د1949م)،[xix] محمــود بیــرمتونســی (د1961م)،[xx] محمود مسعدی (د2005م)،[xxi] حبیب بورقیبه (2000 -1903م)،[xxii] فرحات حشــاد (شــهید به ســال 1952م)،[xxiii] محمد مزالی (2010-1925م)،[xxiv] احمدبن صالح (متولد1926م)،[xxv] صالح بن یوسف (1961-1907م)،[xxvi]هادی نویره (1993-1911م)،[xxvii] زین العابدین بن علی (متولد1936م)،[xxviii] طارق طیب محمد بن بوعزیزی (2011-1984م)،[xxixx] دکتــر منصف مرزوقی (متولد1945م)،[xxx] راشــد الغنوشی،[xxxi] حمادی جبالی، مصطفی بن جعفر،[xxxii] و حسین عباسی،[xxxiii] اشاره کرد.<ref>عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ [[تونس]]. تهران: موسسه فرهنگی, هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی, ص 53.</ref> | |||
== پاورقی == | |||
[xvi] ثعالبی از رهبران اصلاح طلب و مؤسس الحزب الحر الدستوری التونسی به سال 1920میلادی بود. او دو هدف عمده را در سیاست دنبال می‌کرد؛ یکی مبارزه با استعمار [[فرانسه]] و دیگری کوبیدن جریان دینی سنت‌گرای تونس؛ ثعالبی انگلستان را نمونه دموکراسی می‌دانست. «تونس الشهیده» و «روح التحرر فی القرآن» یا «الروح الحره للقرآن» از تألیفات مهم و اثرگذار اوست. ثعالبی در کتاب تونس الشهیده خواستار آزادی بیان، آزادی کار و آزادی رسانه شد و در کتاب «روح التحرر فی القرآن» نیز به موضوع دفاع از حقوق زن و کشف حجاب پرداخت. او سفرهای متعددی به شرق داشت و از کسانی بود که به میانجی‌گری و وساطت بین امام یحیی در یمن و ملک عبدالعزیز بن سعود اقدام کرد. حبیب بورقیبه، نخستین رئیس‌جمهور تونس از شاگردان و ارادتمندان ثعالبی بود.<ref name=":9">خالد، احمد، الزعیم، الشیخ، عبدالعزیز ،الثعالبی (۲۰۰۱م). تونس: الدارالعربیه للکتاب.</ref> اصلاح‌گران و شاگردان شیخ سالم بوحاجب و ثعالبی و مؤلف کتاب اثرگذار و جریان‌ساز «إمرأتنا فی الشریعـه و المجتمع» بود. کتاب او که در سال 1930میلادی منتشر شد، در حقیقت نوعی ساختارشکنی هنجارهای اجتماعی تونس در موضوع زن را به همراه داشت و تغییر نگاه به مقوله زن در اسلام را دنبال می‌کرد. طاهر حداد درَ این کتاب به این نکته اشاره کرده است که احوال شخصیه در اسلام، اموری دنیوی، عرضی و تغییرپذیر و تکامل‌پذیر است و به ذات و جوهر دین، مانند توحید و دیگر ارکان اسلام و نیز مکارم اخلاق و عدالت و مساوات بین مردم که تغییرناپذیرند ارتباطی ندارد.<ref name=":9" /> نگارش این کتاب جنجال بسیاری در جامعه تونس به راه انداخت. این کتاب یکی از منابع مهم شکل‌گیری مجله «الاحوال الشخصیه» در تونس بود. | |||
[xviii] شابی شاعر ملی تونس و ملقب به «شاعر الخضراء» است. او که از دانش‌آموختگان زیتونه بود، توانست در سال 1938میلادی جمعیت ادبی عکاظ را در شهر توزر راه‌اندازی کند. بیت معروف «إذا الشعب یوما أراد الحیاه فلابد أن یستجیب القدر» که در انقلاب کرامت و آزادی تونس و دیگر حرکت‌های مردمی معاصر جهان عرب بسیار استفاده می‌شد، از سروده‌های اوست. | |||
[xix] دوعاجی از سردمداران طنز تونس و دارای آثاری مانند «سهرت من اللیالی» و «تحت السور» است. | |||
[xx] ادیب تونسی بود که به [[مصر]] مهاجرت کرد. کتاب «مذکرات المنفی» از اوست. | |||
[xxi] نویسنده، ادیب و مؤسس دانشگاه تونس. از او تألیفاتی مانند السد و مولد النسیان به‌جا مانده است. | |||
[xxii] نخستین رئیس‌جمهور تونس بود که دوران ریاست‌جمهوریاش از سال 1957تا 1987میلادی طول کشید. بورقیبه را در تونس رهبر، پدر استقلال، قائد اعظم و مجاهد أکبر می‌خوانند. او در محله طرابلسیه واقع در شهر ساحلی المنستیر و در خانوادهای فقیر متولد شد. پدرش بازنشسته ارتش بود. او در پنج‌سالگی به [[شهر تونس]] رفت و تحصیلات خود را در [[مدرسه صادقیه]] و مدرسه کارنو به پایان رساند و در سال 1924میلادی به فرانسه رفت و در دانشکده حقوق و علوم سیاسی به تحصیلات خود ادامه داد. در سال 1927 میلادی به تونس بازگشت و وارد عالم سیاست شد. بورقیبه در آغاز فعالیت‌های سیاسی با شیخ عبدالعزیز ثعالبی بود، اما پس از مدتی از او جدا شد. مجاهدت، شجاعت و آشنایی بورقیبه با امور حقوقی او را در هدایت حرکت استقلال‌طلبی مردم تونس و سرانجام الغای نظام پادشاهی و اعلام نظام جمهوری در تونس یاری رساند. | |||
[xxiii] فرحات از مؤسسان اتحادیi عمومی کارگران تونس در سال 1945میلادی بود که نقش برجسته‌ای در بسیاری از تحولات سیاسی معاصر تونس ایفا کرد و در سال 1952میلادی به دست گروه ترور موسوم به «الید الحمراء،» وابسته به فرانسویان مقیم تونس، ترور شد. بر روی سنگ مزار فرحات حشاد این شعر عربی نوشته شده است: «یا من بدنیاه اشتغل و غره طول الأمل؛ و الموت یأتی بغتـه و القبر صندوق العمل.» | |||
[xxiv] مزالی نخست‌وزیر بورقیبه در سالهای 1980 تا 1986م بود و برخلاف بورقیبه به نظام چندحزبی اعتقاد داشت و از سیاست‌مدارانی بود که توانست با افکار خود، سالهای 1980میلادی به بعد را به دهه شورش جامعه مدنی علیه جاه‌طلبی بورقیبه تبدیل کند. | |||
[xxv] او نخست‌وزیر بورقیبه در دهه شصت بود و به ناسیونالیسم اهمیت بسیاری میداد و پایه و اساس آن را وحدت مردمی می‌دانست. از مهم‌ترین دستاوردهای دوران نخست‌وزیری او می‌توان به تشکیل تعاونی‌های مردمی جهت مبارزه با احتکار و ثروت نامشروع اشاره کرد. | |||
[xxvi] از رهبران جنبش ملی تونس و مؤسس جنبش یوسفیه و از مخالفان سرسخت بورقیبه بود و سرانجام در هتل رویال فرانکفورت آلمان به قتل رسید. | |||
[xxvii] رجل سیاسی و نخست‌وزیر بورقیبه در دهه هفتاد و از مدافعان نظریه اقتصاد آزاد بود. | |||
[xxviii] بنعلی دومین رئیس‌جمهور تونس بود که دوران ریاست‌جمهوریاش از سال1987 تا 2011 میلادی ادامه داشت. او در منطقه ساحلی حمام سوسه متولد شد و در دوران دبیرستان به جریان مقاومت ملی در برابر فرانسه پیوست و به همین دلیل از مدرسه اخراج شد؛ اما توانست تحصیلات خود را در فرانسه ادامه دهد. او پس از گرفتن دیپلم و با حمایت ژنرال کافی، پدر همسرش، جهت گذراندن دوره نظامی به [[آمریکا]] رفت و در مدرسه عالی نظامی امنیتی بالتیمور و مدرسه توپخانه میدانی تگزاس ادامه تحصیل داد و پس از بازگشت به تونس در سمت رئیس امنیت نظامی تونس مشغول به کار شد. رایزن نظامی تونس در مغرب و اسپانیا، سفیر تونس در ورشو، وزیر کشور (1986م) و نخست‌وزیر بورقیبه در کارنامه سیاسی بن علی وجود دارد. بن علی در 7 نوامبر 1987 میلادی توانست به بهانه کهولت بورقیبه و ضعف جسمانی وی در اداره کشور با انجام یک کودتای سفید قدرت را تصاحب کند و برای بیست سال حاکم مطلق تونس شود. گرایش به غرب، منع حجاب، ممانعت از فعالیت احزاب سیاسی اسلام‌گرا و دادن آزادی‌های مقطعی به برخی از جریان‌های دینی، مانند تصوف از ویژگی‌های دوره حکومت اوست. | |||
[xxixx] بوعزیزی دست‌فروشی تحصیل کرده بود که در شهر سیدی بوزید مخارج زندگی را تأمین می‌کرد تا این که در روز جمعه 26 آذر 1389 شمسی (11محرم 1432ق/ 17دسامبر 2010م) در اعتراض به توقیف چرخدستی‌اش از سوی یک مأمور زن شهرداری به‌نام فادیه حمدی (متولد 1965م) سیلی خورده و پس از این که به او گفته می‌شود (degage) یعنی گمشو، خود را در مقابل ساختمان شهرداری و در اعتراض به اوضاع بد اقتصادی و بیکاری آتش می‌زند. این اقدام به شهادت بوعزیزی منجر شد و خشم مردم را برانگیخت و دامنه اعتراضات مردمی را از شهر سیدی بوزید به دیگر شهرها کشاند و سرانجام موجب فرار بن علی شد. روزنامه‌های تونسی نوشتند که ژنرال بوعزیزی بر ژنرال بن علی پیروز شد. پس از بوعزیزی حداقل پنجاه نفر دیگر با تقلید از وی در کشورهای اسلامی و غیراسلامی با هدف رسیدن به خواسته‌های اجتماعی اقدام به خودسوزی کردند. | |||
[xxx] مرزوقی اندیشمند، سیاستمدار و حقوق‌دانی است که تحصیلات خود را در مغرب، فرانسه و [[چین]] ادامه داد و سرانجام در رشته پزشکی دکترا گرفت؛ او در سال 1974میلادی به تونس بازگشت و در بخش اعصاب دانشگاه تونس مشغول به کار شد. مرزوقی فعالیت سیاسی را با هدف دفاع از حقوق انسان از سال 1994میلادی شروع کرد که موجب دستگیری و زندانی‌شدن او شد. او در سال 2001 میلادی به خارج کشور رفت و پس از پیروزی انقلاب به تونس بازگشت. او حزب المؤتمر من أجل الجمهوریه را در سال 2001 میلادی تأسیس کرد و توانست با پیروزی انقلاب و شرکت در انتخابات مجلس مؤسسان، بیشترین رأی را پس از حزب النهضه به دست آورد و به‌عنوان چهارمین رئیس‌جمهور تونس انتخاب شود. | |||
[xxxi] رئیس حزب اسلام‌گرای النهضه. | |||
[xxxii] رئیس مجلس مؤسسان در دوران حکومت انتقالی. | |||
[xxxiii] رئیس اتحادیه کارگری تونس | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۷
از مهم‌تریــن شــخصیت‌های فرهنگــی سیاســی مؤثــر تونــس در دوران معاصــر می‌تــوان بــه افــرادی، ماننــد عبدالعزیــز ثعالبــی (د1944م)،[xvi] 1طاهــر حــداد (د1935م)،[xvii] ابوالقاســم شــابی (1934-1909م)،[xviii] علیدوعاجــی (د1949م)،[xix] محمــود بیــرمتونســی (د1961م)،[xx] محمود مسعدی (د2005م)،[xxi] حبیب بورقیبه (2000 -1903م)،[xxii] فرحات حشــاد (شــهید به ســال 1952م)،[xxiii] محمد مزالی (2010-1925م)،[xxiv] احمدبن صالح (متولد1926م)،[xxv] صالح بن یوسف (1961-1907م)،[xxvi]هادی نویره (1993-1911م)،[xxvii] زین العابدین بن علی (متولد1936م)،[xxviii] طارق طیب محمد بن بوعزیزی (2011-1984م)،[xxixx] دکتــر منصف مرزوقی (متولد1945م)،[xxx] راشــد الغنوشی،[xxxi] حمادی جبالی، مصطفی بن جعفر،[xxxii] و حسین عباسی،[xxxiii] اشاره کرد.[۱]
پاورقی
[xvi] ثعالبی از رهبران اصلاح طلب و مؤسس الحزب الحر الدستوری التونسی به سال 1920میلادی بود. او دو هدف عمده را در سیاست دنبال می‌کرد؛ یکی مبارزه با استعمار فرانسه و دیگری کوبیدن جریان دینی سنت‌گرای تونس؛ ثعالبی انگلستان را نمونه دموکراسی می‌دانست. «تونس الشهیده» و «روح التحرر فی القرآن» یا «الروح الحره للقرآن» از تألیفات مهم و اثرگذار اوست. ثعالبی در کتاب تونس الشهیده خواستار آزادی بیان، آزادی کار و آزادی رسانه شد و در کتاب «روح التحرر فی القرآن» نیز به موضوع دفاع از حقوق زن و کشف حجاب پرداخت. او سفرهای متعددی به شرق داشت و از کسانی بود که به میانجی‌گری و وساطت بین امام یحیی در یمن و ملک عبدالعزیز بن سعود اقدام کرد. حبیب بورقیبه، نخستین رئیس‌جمهور تونس از شاگردان و ارادتمندان ثعالبی بود.[۲] اصلاح‌گران و شاگردان شیخ سالم بوحاجب و ثعالبی و مؤلف کتاب اثرگذار و جریان‌ساز «إمرأتنا فی الشریعـه و المجتمع» بود. کتاب او که در سال 1930میلادی منتشر شد، در حقیقت نوعی ساختارشکنی هنجارهای اجتماعی تونس در موضوع زن را به همراه داشت و تغییر نگاه به مقوله زن در اسلام را دنبال می‌کرد. طاهر حداد درَ این کتاب به این نکته اشاره کرده است که احوال شخصیه در اسلام، اموری دنیوی، عرضی و تغییرپذیر و تکامل‌پذیر است و به ذات و جوهر دین، مانند توحید و دیگر ارکان اسلام و نیز مکارم اخلاق و عدالت و مساوات بین مردم که تغییرناپذیرند ارتباطی ندارد.[۲] نگارش این کتاب جنجال بسیاری در جامعه تونس به راه انداخت. این کتاب یکی از منابع مهم شکل‌گیری مجله «الاحوال الشخصیه» در تونس بود.
[xviii] شابی شاعر ملی تونس و ملقب به «شاعر الخضراء» است. او که از دانش‌آموختگان زیتونه بود، توانست در سال 1938میلادی جمعیت ادبی عکاظ را در شهر توزر راه‌اندازی کند. بیت معروف «إذا الشعب یوما أراد الحیاه فلابد أن یستجیب القدر» که در انقلاب کرامت و آزادی تونس و دیگر حرکت‌های مردمی معاصر جهان عرب بسیار استفاده می‌شد، از سروده‌های اوست.
[xix] دوعاجی از سردمداران طنز تونس و دارای آثاری مانند «سهرت من اللیالی» و «تحت السور» است.
[xx] ادیب تونسی بود که به مصر مهاجرت کرد. کتاب «مذکرات المنفی» از اوست.
[xxi] نویسنده، ادیب و مؤسس دانشگاه تونس. از او تألیفاتی مانند السد و مولد النسیان به‌جا مانده است.
[xxii] نخستین رئیس‌جمهور تونس بود که دوران ریاست‌جمهوریاش از سال 1957تا 1987میلادی طول کشید. بورقیبه را در تونس رهبر، پدر استقلال، قائد اعظم و مجاهد أکبر می‌خوانند. او در محله طرابلسیه واقع در شهر ساحلی المنستیر و در خانوادهای فقیر متولد شد. پدرش بازنشسته ارتش بود. او در پنج‌سالگی به شهر تونس رفت و تحصیلات خود را در مدرسه صادقیه و مدرسه کارنو به پایان رساند و در سال 1924میلادی به فرانسه رفت و در دانشکده حقوق و علوم سیاسی به تحصیلات خود ادامه داد. در سال 1927 میلادی به تونس بازگشت و وارد عالم سیاست شد. بورقیبه در آغاز فعالیت‌های سیاسی با شیخ عبدالعزیز ثعالبی بود، اما پس از مدتی از او جدا شد. مجاهدت، شجاعت و آشنایی بورقیبه با امور حقوقی او را در هدایت حرکت استقلال‌طلبی مردم تونس و سرانجام الغای نظام پادشاهی و اعلام نظام جمهوری در تونس یاری رساند.
[xxiii] فرحات از مؤسسان اتحادیi عمومی کارگران تونس در سال 1945میلادی بود که نقش برجسته‌ای در بسیاری از تحولات سیاسی معاصر تونس ایفا کرد و در سال 1952میلادی به دست گروه ترور موسوم به «الید الحمراء،» وابسته به فرانسویان مقیم تونس، ترور شد. بر روی سنگ مزار فرحات حشاد این شعر عربی نوشته شده است: «یا من بدنیاه اشتغل و غره طول الأمل؛ و الموت یأتی بغتـه و القبر صندوق العمل.»
[xxiv] مزالی نخست‌وزیر بورقیبه در سالهای 1980 تا 1986م بود و برخلاف بورقیبه به نظام چندحزبی اعتقاد داشت و از سیاست‌مدارانی بود که توانست با افکار خود، سالهای 1980میلادی به بعد را به دهه شورش جامعه مدنی علیه جاه‌طلبی بورقیبه تبدیل کند.
[xxv] او نخست‌وزیر بورقیبه در دهه شصت بود و به ناسیونالیسم اهمیت بسیاری میداد و پایه و اساس آن را وحدت مردمی می‌دانست. از مهم‌ترین دستاوردهای دوران نخست‌وزیری او می‌توان به تشکیل تعاونی‌های مردمی جهت مبارزه با احتکار و ثروت نامشروع اشاره کرد.
[xxvi] از رهبران جنبش ملی تونس و مؤسس جنبش یوسفیه و از مخالفان سرسخت بورقیبه بود و سرانجام در هتل رویال فرانکفورت آلمان به قتل رسید.
[xxvii] رجل سیاسی و نخست‌وزیر بورقیبه در دهه هفتاد و از مدافعان نظریه اقتصاد آزاد بود.
[xxviii] بنعلی دومین رئیس‌جمهور تونس بود که دوران ریاست‌جمهوریاش از سال1987 تا 2011 میلادی ادامه داشت. او در منطقه ساحلی حمام سوسه متولد شد و در دوران دبیرستان به جریان مقاومت ملی در برابر فرانسه پیوست و به همین دلیل از مدرسه اخراج شد؛ اما توانست تحصیلات خود را در فرانسه ادامه دهد. او پس از گرفتن دیپلم و با حمایت ژنرال کافی، پدر همسرش، جهت گذراندن دوره نظامی به آمریکا رفت و در مدرسه عالی نظامی امنیتی بالتیمور و مدرسه توپخانه میدانی تگزاس ادامه تحصیل داد و پس از بازگشت به تونس در سمت رئیس امنیت نظامی تونس مشغول به کار شد. رایزن نظامی تونس در مغرب و اسپانیا، سفیر تونس در ورشو، وزیر کشور (1986م) و نخست‌وزیر بورقیبه در کارنامه سیاسی بن علی وجود دارد. بن علی در 7 نوامبر 1987 میلادی توانست به بهانه کهولت بورقیبه و ضعف جسمانی وی در اداره کشور با انجام یک کودتای سفید قدرت را تصاحب کند و برای بیست سال حاکم مطلق تونس شود. گرایش به غرب، منع حجاب، ممانعت از فعالیت احزاب سیاسی اسلام‌گرا و دادن آزادی‌های مقطعی به برخی از جریان‌های دینی، مانند تصوف از ویژگی‌های دوره حکومت اوست.
[xxixx] بوعزیزی دست‌فروشی تحصیل کرده بود که در شهر سیدی بوزید مخارج زندگی را تأمین می‌کرد تا این که در روز جمعه 26 آذر 1389 شمسی (11محرم 1432ق/ 17دسامبر 2010م) در اعتراض به توقیف چرخدستی‌اش از سوی یک مأمور زن شهرداری به‌نام فادیه حمدی (متولد 1965م) سیلی خورده و پس از این که به او گفته می‌شود (degage) یعنی گمشو، خود را در مقابل ساختمان شهرداری و در اعتراض به اوضاع بد اقتصادی و بیکاری آتش می‌زند. این اقدام به شهادت بوعزیزی منجر شد و خشم مردم را برانگیخت و دامنه اعتراضات مردمی را از شهر سیدی بوزید به دیگر شهرها کشاند و سرانجام موجب فرار بن علی شد. روزنامه‌های تونسی نوشتند که ژنرال بوعزیزی بر ژنرال بن علی پیروز شد. پس از بوعزیزی حداقل پنجاه نفر دیگر با تقلید از وی در کشورهای اسلامی و غیراسلامی با هدف رسیدن به خواسته‌های اجتماعی اقدام به خودسوزی کردند.
[xxx] مرزوقی اندیشمند، سیاستمدار و حقوق‌دانی است که تحصیلات خود را در مغرب، فرانسه و چین ادامه داد و سرانجام در رشته پزشکی دکترا گرفت؛ او در سال 1974میلادی به تونس بازگشت و در بخش اعصاب دانشگاه تونس مشغول به کار شد. مرزوقی فعالیت سیاسی را با هدف دفاع از حقوق انسان از سال 1994میلادی شروع کرد که موجب دستگیری و زندانی‌شدن او شد. او در سال 2001 میلادی به خارج کشور رفت و پس از پیروزی انقلاب به تونس بازگشت. او حزب المؤتمر من أجل الجمهوریه را در سال 2001 میلادی تأسیس کرد و توانست با پیروزی انقلاب و شرکت در انتخابات مجلس مؤسسان، بیشترین رأی را پس از حزب النهضه به دست آورد و به‌عنوان چهارمین رئیس‌جمهور تونس انتخاب شود.
[xxxi] رئیس حزب اسلام‌گرای النهضه.
[xxxii] رئیس مجلس مؤسسان در دوران حکومت انتقالی.
[xxxiii] رئیس اتحادیه کارگری تونس