کشاورزی در سودان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مهم‌ترین بخش اقتصادی در سودان، بخش کشاورزی است. از مجموع 84 میلیون هکتار زمین‌های حاصل خیز کشور، حدود 18 میلیون هکتار آن، زیر کشت قراردارد. سی و چهار درصد از تولید داخلی و بخش عمده‌ای از صادرات [[سودان]]، مربوط به این بخش است<ref name=":4">برگرفته از (2013, sudanembassyir.com)</ref>.سرزمین [[سودان]]، دشت گسترده رسوبی، با شیب اندک است. ارتفاعات این کشور که حدود پنج درصد از سرزمین‌های آن را شامل می‌شوند عبارت‌اند از: کوه‌های «آماتونج» در جنوب، تپّه‌های مُشرف بر دریای سرخ در شرق، کوه‌های «نوبه» در جنوب استان کردفان، کوه «میدوب» و «مرّة» در دارفور<ref name=":2">برگرفته از http://www.ttea.gov.sd/turba.htm</ref>. | |||
مهم‌ترین دشت‌های [[سودان]]، از نظر نوع خاک عبارت‌اند از: | |||
1- دشت‌های ماسه‌ای در بخش صحرایی و شبه صحرایی، در شمال و غرب سودان. اگرچه این بخش چندان حاصلخیز نیست ولی در برخی از این دشت‌ها، توتون، بادام زمینی، کنجد و کرکدی[III]، کاشته می‌شود و قسمت مرتع‌ها و چراگاه‌های مناسبی برای دام‌ها، یافت می‌شود. | |||
2- دشت‌های پوشیده از خاک رُس، در نواحی مرکزی و و شرق سودان که دربردارنده مهم‌ترین مناطق کشت پنبه و ذرّت هستند. در جنگل‌های این دشت‌ها، صمغ عربی و انواع چوب، قابل بهره‌برداری است. | |||
3- دشت‌های پوشیده از خاک سرخ در جنوب [[سودان]] | |||
4- دشت‌های پوشیده از رسوبات در کرانه‌های رود نیل و درّه‌ها، که حاصلخیزترین بخش از زمین‌های [[سودان]] به‌شمار می‌روند. | |||
زمین‌های قابل کشت در جمهوری [[سودان]] حدود دویست میلیون(200/000/000) هکتار است. بیست درصد از زمین‌های قابل کشت این کشور، یعنی چهل میلیون (40/000/000) هکتار آن را، مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد. به عبارت دیگر ظرفیت کشاورزی [[سودان]] تا پنج برابر, قابل افزایش است.<ref name=":2">برگرفته از http://www.ttea.gov.sd/turba.htm</ref> | |||
11/6 درصد از مساحت کل کشور سودان، به وسیله جنگل‌های، پوشیده شده است<ref name=":0">وزارة الإعلام جمهورية السّودان(2011). السّودان: أرض الفرص، حقائق و أرقام . الخرطوم: وزارة الإعلام، يوليو .4</ref>. جنگل‌های و مراتع طبیعی این کشور، حدود پنجاه‌وهشت میلیون و پانصد هزار(58/500/000) هکتار از اراضی این کشور را تحت پوشش دارند<ref>برگرفته از http://www.sudan.net/facts.php</ref><ref>معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ [[سودان]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.19-20.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[جغرافیای طبیعی سودان]]؛ [[کشاورزی در سوریه]]؛ [[کشاورزی اتیوپی]]؛ [[کشاورزی افغانستان]]؛ [[کشاورزی در فرانسه]]؛ [[کشاورزی در مالی]] | |||
== پاورقی == | |||
<small>[III] - در ایران به «کرکدی»، «چای ترش مکّه» گفته می‌شود ولی در اصل «کرکدی»، نوعی گیاه زینتی است که حدود دو متر بلندی دارد. گلبرگ های خوش رنگ و خوش عطر این گیاه زینتی، برای تولید داروهای کاهش فشار خون، تقویت ضربان قلب، برخی آنتی بیوتیک ها و رنگ های خوراکی به کارمی‌رود. یکی از بهترین انواع کرکدی، در سودان تولید می‌شود و سودانیان، با گلبرگ های خشک شده آن، چای و شربت، تهیّه می‌کنند ومی‌نوشند.</small> | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۴۶
مهم‌ترین بخش اقتصادی در سودان، بخش کشاورزی است. از مجموع 84 میلیون هکتار زمین‌های حاصل خیز کشور، حدود 18 میلیون هکتار آن، زیر کشت قراردارد. سی و چهار درصد از تولید داخلی و بخش عمده‌ای از صادرات سودان، مربوط به این بخش است[۱].سرزمین سودان، دشت گسترده رسوبی، با شیب اندک است. ارتفاعات این کشور که حدود پنج درصد از سرزمین‌های آن را شامل می‌شوند عبارت‌اند از: کوه‌های «آماتونج» در جنوب، تپّه‌های مُشرف بر دریای سرخ در شرق، کوه‌های «نوبه» در جنوب استان کردفان، کوه «میدوب» و «مرّة» در دارفور[۲].
مهم‌ترین دشت‌های سودان، از نظر نوع خاک عبارت‌اند از:
1- دشت‌های ماسه‌ای در بخش صحرایی و شبه صحرایی، در شمال و غرب سودان. اگرچه این بخش چندان حاصلخیز نیست ولی در برخی از این دشت‌ها، توتون، بادام زمینی، کنجد و کرکدی[III]، کاشته می‌شود و قسمت مرتع‌ها و چراگاه‌های مناسبی برای دام‌ها، یافت می‌شود.
2- دشت‌های پوشیده از خاک رُس، در نواحی مرکزی و و شرق سودان که دربردارنده مهم‌ترین مناطق کشت پنبه و ذرّت هستند. در جنگل‌های این دشت‌ها، صمغ عربی و انواع چوب، قابل بهره‌برداری است.
3- دشت‌های پوشیده از خاک سرخ در جنوب سودان
4- دشت‌های پوشیده از رسوبات در کرانه‌های رود نیل و درّه‌ها، که حاصلخیزترین بخش از زمین‌های سودان به‌شمار می‌روند.
زمین‌های قابل کشت در جمهوری سودان حدود دویست میلیون(200/000/000) هکتار است. بیست درصد از زمین‌های قابل کشت این کشور، یعنی چهل میلیون (40/000/000) هکتار آن را، مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد. به عبارت دیگر ظرفیت کشاورزی سودان تا پنج برابر, قابل افزایش است.[۲]
11/6 درصد از مساحت کل کشور سودان، به وسیله جنگل‌های، پوشیده شده است[۳]. جنگل‌های و مراتع طبیعی این کشور، حدود پنجاه‌وهشت میلیون و پانصد هزار(58/500/000) هکتار از اراضی این کشور را تحت پوشش دارند[۴][۵]
نیز نگاه کنید به
جغرافیای طبیعی سودان؛ کشاورزی در سوریه؛ کشاورزی اتیوپی؛ کشاورزی افغانستان؛ کشاورزی در فرانسه؛ کشاورزی در مالی
پاورقی
[III] - در ایران به «کرکدی»، «چای ترش مکّه» گفته می‌شود ولی در اصل «کرکدی»، نوعی گیاه زینتی است که حدود دو متر بلندی دارد. گلبرگ های خوش رنگ و خوش عطر این گیاه زینتی، برای تولید داروهای کاهش فشار خون، تقویت ضربان قلب، برخی آنتی بیوتیک ها و رنگ های خوراکی به کارمی‌رود. یکی از بهترین انواع کرکدی، در سودان تولید می‌شود و سودانیان، با گلبرگ های خشک شده آن، چای و شربت، تهیّه می‌کنند ومی‌نوشند.
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از (2013, sudanembassyir.com)
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ برگرفته از http://www.ttea.gov.sd/turba.htm
- ↑ وزارة الإعلام جمهورية السّودان(2011). السّودان: أرض الفرص، حقائق و أرقام . الخرطوم: وزارة الإعلام، يوليو .4
- ↑ برگرفته از http://www.sudan.net/facts.php
- ↑ معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ سودان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.19-20.