زنان در ساحل عاج: تفاوت میان نسخهها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
سنتی بودن جامعه، بهطور طبیعی از مشارکت و فعالیت زنان در عرصههای مختلف اجتماعی و سیاسی میکاهد؛ اما زنان ساحل | سنتی بودن جامعه، بهطور طبیعی از مشارکت و فعالیت زنان در عرصههای مختلف اجتماعی و سیاسی میکاهد؛ اما زنان [[ساحل عاج|ساحل عاج]]، از عوامل مؤثر در رشد و توسعه سیاسی و اقتصادی این کشور پس از کسب استقلال محسوب میشوند. هر چند همچنان در دسترسی به مناصب سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، شرایط برابری با مردان ندارند. گاهی مواردی شگفت نیز به چشم میخورد؛ بهعنوان مثال گفته میشود که زنان، مالیات بیشتری نسبت به مردان پرداخت میکنند<ref>برگرفته از http://www.fratmat.info</ref>! اما این نابرابری، در حقوق اولیه همچون سوادآموزی نیز به چشم میخورد. در مجموع همچنان نرخ سواد درمیان دختران و زنان پایین است و به همین دلیل، وزارت آموزش ملی، طرحی را به نام طرح ملی «توسعه بخش آموزش و تربیت» (PNDEF) در دست اجرا دارد<ref>برگرفته از http://www.terrafemina.com</ref>. در دل این طرح بخشی نیز برای ارتقای آموزش دختران درنظر گرفته شده است؛ به این ترتیب، در سال 2000، در دل وزارت وقت خانواده، زنان و کودکان، کمیسیونی بهنام «کمیسیون ملی خانواده، زنان و کودکان» تأسیس شد که وظیفه داشت از زنان و کودکان در مقابل خشونت حمایت نماید. تأسیس چنین نهادی خود تا اندازهای از وجود خشونت علیه زنان در جامعه [[ساحل عاج|ساحل عاج]] پرده برمیدارد. شایان ذکر است که یک سال پس از تاریخ مذکور، کمیتهای بهنام «کمیته ملی مبارزه با قاچاق و استثمار کودکان» بهوجود آمد که این یکی نیز آشکارا از مصیبت دیگری سخن میگوید که در منطقه به چشم میخورد و همانا درگیر شدن و قربانی شدن کودکان در امر قاچاق است (Ibid). | ||
در مطالعهای با عنوان «زنان در جهان» که | در مطالعهای با عنوان «زنان در جهان» که از سوی هفتهنامه «نیوزویک» و درباره 165 کشور صورت گرفته است<ref>برگرفته از http://www.un.org</ref>، 15 کشور از 20 کشوری که در آنها زنان بدترین شرایط را دارند، از آفریقا هستند و کشور [[ساحل عاج|ساحل عاج]]، در رتبه شانزدهم قرار دارد. شایانذکر است که شاخصهایی را که پژوهشگران در این مطالعه درنظر داشتهاند، شامل عدالت، بهداشت، آموزش، اقتصاد و سیاست میشوند؛ برای مثال، بنابر این پژوهش، مشارکت زنان ساحل عاج در امور سیاسی بسیار پایین است. این شرایط، به ویژه پس از بحران سیاسی - نظامی 2011، تشدید شده است. بنابر گزارش سازمان عفو بینالملل در تاریخ 22 فوریه 2011، در جریان نزاع میان باگبو و واتارا، جنایات عدیدهای همچون تجاوز به زنان، ازسوی نیروهای امنیتی وفادار به باگبو رخ داده است<ref>برگرفته از http://www.thedailybeast.com</ref>؛ ولی زنان زیادی را هم میتوان یافت که به موفقیتهای تجاری، مالی و حتی سیاسی رسیدهاند؛ به طور معمول در کابینه [[ساحل عاج|ساحل عاج]]، چندین وزارتخانه توسط وزرای زن اداره میشود. تعداد زنان حاضر در شورای شهرداریها و مجلس ملی نیز قابلتوجه است. درزمینه بازرگانی هم شرکتهای فراوانی هستند که توسط زنان ثروتمند مدیریت میشوند. زنان حتی در زمینه مالکیت زمینهای کشاورزی و فعالیتهای مربوط به این حوزه هم در صحنه اقتصادی حاضرند. اتاق بازرگانی [[ساحل عاج]]، بخش ویژهای مخصوص خانمهای کارآفرین و فعال اقتصادی ایجاد کرده است.<ref>حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل عاج. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص 109-111.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[زنان در ژاپن]]؛ [[زنان در روسیه]]؛ [[زنان در کانادا]] ؛ [[زنان در لبنان]] ؛ [[زنان مصر]]؛ [[وضعیت زنان در چین]]؛ [[زنان در تونس]]؛ [[زنان در افغانستان]]؛ [[زنان در سنگال]] | |||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ ۲۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۲
سنتی بودن جامعه، بهطور طبیعی از مشارکت و فعالیت زنان در عرصههای مختلف اجتماعی و سیاسی میکاهد؛ اما زنان ساحل عاج، از عوامل مؤثر در رشد و توسعه سیاسی و اقتصادی این کشور پس از کسب استقلال محسوب میشوند. هر چند همچنان در دسترسی به مناصب سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، شرایط برابری با مردان ندارند. گاهی مواردی شگفت نیز به چشم میخورد؛ بهعنوان مثال گفته میشود که زنان، مالیات بیشتری نسبت به مردان پرداخت میکنند[۱]! اما این نابرابری، در حقوق اولیه همچون سوادآموزی نیز به چشم میخورد. در مجموع همچنان نرخ سواد درمیان دختران و زنان پایین است و به همین دلیل، وزارت آموزش ملی، طرحی را به نام طرح ملی «توسعه بخش آموزش و تربیت» (PNDEF) در دست اجرا دارد[۲]. در دل این طرح بخشی نیز برای ارتقای آموزش دختران درنظر گرفته شده است؛ به این ترتیب، در سال 2000، در دل وزارت وقت خانواده، زنان و کودکان، کمیسیونی بهنام «کمیسیون ملی خانواده، زنان و کودکان» تأسیس شد که وظیفه داشت از زنان و کودکان در مقابل خشونت حمایت نماید. تأسیس چنین نهادی خود تا اندازهای از وجود خشونت علیه زنان در جامعه ساحل عاج پرده برمیدارد. شایان ذکر است که یک سال پس از تاریخ مذکور، کمیتهای بهنام «کمیته ملی مبارزه با قاچاق و استثمار کودکان» بهوجود آمد که این یکی نیز آشکارا از مصیبت دیگری سخن میگوید که در منطقه به چشم میخورد و همانا درگیر شدن و قربانی شدن کودکان در امر قاچاق است (Ibid).
در مطالعهای با عنوان «زنان در جهان» که از سوی هفتهنامه «نیوزویک» و درباره 165 کشور صورت گرفته است[۳]، 15 کشور از 20 کشوری که در آنها زنان بدترین شرایط را دارند، از آفریقا هستند و کشور ساحل عاج، در رتبه شانزدهم قرار دارد. شایانذکر است که شاخصهایی را که پژوهشگران در این مطالعه درنظر داشتهاند، شامل عدالت، بهداشت، آموزش، اقتصاد و سیاست میشوند؛ برای مثال، بنابر این پژوهش، مشارکت زنان ساحل عاج در امور سیاسی بسیار پایین است. این شرایط، به ویژه پس از بحران سیاسی - نظامی 2011، تشدید شده است. بنابر گزارش سازمان عفو بینالملل در تاریخ 22 فوریه 2011، در جریان نزاع میان باگبو و واتارا، جنایات عدیدهای همچون تجاوز به زنان، ازسوی نیروهای امنیتی وفادار به باگبو رخ داده است[۴]؛ ولی زنان زیادی را هم میتوان یافت که به موفقیتهای تجاری، مالی و حتی سیاسی رسیدهاند؛ به طور معمول در کابینه ساحل عاج، چندین وزارتخانه توسط وزرای زن اداره میشود. تعداد زنان حاضر در شورای شهرداریها و مجلس ملی نیز قابلتوجه است. درزمینه بازرگانی هم شرکتهای فراوانی هستند که توسط زنان ثروتمند مدیریت میشوند. زنان حتی در زمینه مالکیت زمینهای کشاورزی و فعالیتهای مربوط به این حوزه هم در صحنه اقتصادی حاضرند. اتاق بازرگانی ساحل عاج، بخش ویژهای مخصوص خانمهای کارآفرین و فعال اقتصادی ایجاد کرده است.[۵]
نیز نگاه کنید به
زنان در ژاپن؛ زنان در روسیه؛ زنان در کانادا ؛ زنان در لبنان ؛ زنان مصر؛ وضعیت زنان در چین؛ زنان در تونس؛ زنان در افغانستان؛ زنان در سنگال
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از http://www.fratmat.info
- ↑ برگرفته از http://www.terrafemina.com
- ↑ برگرفته از http://www.un.org
- ↑ برگرفته از http://www.thedailybeast.com
- ↑ حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل عاج. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 109-111.