زمین شناسی در سوریه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تشکیل بیشترین قسمت از سرزمین | تشکیل بیشترین قسمت از سرزمین [[سوریه]]، مربوط به جوانترین ادوار زمینساخت؛ یعنی دوران «کامبرین» (''Cambrian'')؛ آخرین دوره عصر «دیرینهزیستی» (''Paleozoic''/ پالئوزوئیک) است. | ||
بیشتر [[سوریه]] در ابتدا دریاهای کم عمقی که در آن رسوبات آهکی غلبه داشت، غوطه ور بود؛ از این رو، امروزه | بیشتر [[سوریه]] در ابتدا دریاهای کم عمقی که در آن رسوبات آهکی غلبه داشت، غوطه ور بود؛ از این رو، امروزه سنگهای آهکی و رسوبی دریایی، به جز قسمت شرقی، سطح وسیعی از اراضی [[سوریه]] را پوشش میدهند. | ||
پس از عقب نشینی دریا، | پس از عقب نشینی دریا، دریاچهای کوچک داخلی و چند باتلاق، در خاک [[سوریه]] باقی ماند. این امر منجر به تشکیل رسوبات گچی شد که بخش مرکزی منطقه شرقی را پوشانده است. این دریاچهها و رسوبات آنها مناطق وسیعی از شمال [[سوریه]] و سایر مناطق را پوشش می‌دهد؛ مثل حوضه حاصلخیز غوطه دمشق، دشت‌های غنی حمص، و دره‌های فرات و الغاب. | ||
با آغاز گسلش دوران سوم زمین شناسی، فرورفتگی «بقاع» و فرورفتگی «الغاب» ایجاد شد و فعالیتهای آتشفشانی به اوج خود رسید که باعث پیدایش | با آغاز گسلش دوران سوم زمین شناسی، فرورفتگی «بقاع» و فرورفتگی «الغاب» ایجاد شد و فعالیتهای آتشفشانی به اوج خود رسید که باعث پیدایش ناهمواری‌ها بازالتی در نواحی جنوبی و شرقی شمال [[سوریه]] و در ناحیه مرکزی شد؛ یعنی حمص حماه. | ||
از طرفی عملیات | از طرفی عملیات چینخوردگی آغاز و منجر به پیدایش رشته‌كوه‌های غربی شد، جایی که رسوبات «ژوراسیک» و «کرتاسیا» غالب هستند. | ||
بنابراین، بیشتر مواد اولیه تشکیل دهنده سرزمین سوریه یا آهکی است و یا بازالتی؛ اما غلبه با طبیعت آهکی است. | بنابراین، بیشتر مواد اولیه تشکیل دهنده سرزمین [[سوریه]] یا آهکی است و یا بازالتی؛ اما غلبه با طبیعت آهکی است. | ||
نسخهٔ ۱۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۸
تشکیل بیشترین قسمت از سرزمین سوریه، مربوط به جوانترین ادوار زمینساخت؛ یعنی دوران «کامبرین» (Cambrian)؛ آخرین دوره عصر «دیرینهزیستی» (Paleozoic/ پالئوزوئیک) است.
بیشتر سوریه در ابتدا دریاهای کم عمقی که در آن رسوبات آهکی غلبه داشت، غوطه ور بود؛ از این رو، امروزه سنگهای آهکی و رسوبی دریایی، به جز قسمت شرقی، سطح وسیعی از اراضی سوریه را پوشش میدهند.
پس از عقب نشینی دریا، دریاچهای کوچک داخلی و چند باتلاق، در خاک سوریه باقی ماند. این امر منجر به تشکیل رسوبات گچی شد که بخش مرکزی منطقه شرقی را پوشانده است. این دریاچهها و رسوبات آنها مناطق وسیعی از شمال سوریه و سایر مناطق را پوشش می‌دهد؛ مثل حوضه حاصلخیز غوطه دمشق، دشت‌های غنی حمص، و دره‌های فرات و الغاب.
با آغاز گسلش دوران سوم زمین شناسی، فرورفتگی «بقاع» و فرورفتگی «الغاب» ایجاد شد و فعالیتهای آتشفشانی به اوج خود رسید که باعث پیدایش ناهمواری‌ها بازالتی در نواحی جنوبی و شرقی شمال سوریه و در ناحیه مرکزی شد؛ یعنی حمص حماه.
از طرفی عملیات چینخوردگی آغاز و منجر به پیدایش رشته‌كوه‌های غربی شد، جایی که رسوبات «ژوراسیک» و «کرتاسیا» غالب هستند.
بنابراین، بیشتر مواد اولیه تشکیل دهنده سرزمین سوریه یا آهکی است و یا بازالتی؛ اما غلبه با طبیعت آهکی است.