ترجمه آثار ادبی فارسی به ژاپنی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
سال 2012: «منطق الطیر»، مترجم: تسونه‌ئو کورویاناگی. | سال 2012: «منطق الطیر»، مترجم: تسونه‌ئو کورویاناگی. | ||
سال 2019: «الهی نامه»، مترجم: آیانو ساساکی (佐々木あや乃/Sasaki Ayano(1966- )). این کتاب با حمایت [[نمایندگی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در ژاپن|رایزنی فرهنگی ایران در ژاپن]] منتشر شد.<ref>پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (1402). «ایران و | سال 2019: «الهی نامه»، مترجم: آیانو ساساکی (佐々木あや乃/Sasaki Ayano(1966- )). این کتاب با حمایت [[نمایندگی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در ژاپن|رایزنی فرهنگی ایران در ژاپن]] منتشر شد.<ref>پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (1402). «ایران و [[ژاپن]]». در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. ص.316- 340.</ref> | ||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[روابط ژاپن با جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[زبان فارسی در ژاپن]]؛ [[ایران شناسی در ژاپن]] | |||
==کتابشناسی== | ==کتابشناسی== | ||
<references /> | |||
[[رده:ترجمه و نشر منابع ایران شناسی از زبان فارسی به سایر زبان ها]] | |||
[[رده:منابع آموزش زبان فارسی]] | |||
[[رده:ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:ترجمه و نشر ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:خدمات و فعالیت های نمایندگی های فرهنگی ایران در زمینه زبان فارسی]] | |||
[[رده:فرهنگ ها و اصطلاحنامه های دو زبانه زبان فارسی و زبان سایر کشورها]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۰
علاقه به ادبیات ایران در غرب که متأثر از جریان خاورگرایی یا اورینتالیسم در سده 19 بود، باعث جلب توجه برخی محققین ژاپنی به ادبیات فارسی شد. در نتیجه ما در اوایل قرن بیستم شاهد ترجمه برخی آثار ادبی ایران از زبان واسطه به ژاپنی هستیم که نخستین مورد آن ترجمه شش رباعی از خیام توسط آری‌آکه کامبارا (蒲原有明/Kambara Ariake(1875-1952)) در سال 1908 [1287 ش] بود.[۱] او این ترجمه را از انگلیسی انجام داد. نخستین ترجمه از متن اصلی یعنی فارسی به ژاپنی هم باز به ترجمه رباعی‌های خیام بر می‌گردد. شیگه‌رو آراکی که پیشتر معرفی شد، سال 1920 [1299 ش] قسمتی از رباعیات خیام را از فارسی به ژاپنی ترجمه کرد.[۲] بعد از جنگ جهانی دوم و تقریبا از دهه 1960 [دهه 1340 ش] به بعد ترجمه از زبان اصلی به ژاپنی به جریان اصلی ترجمه آثار ادب فارسی به ژاپنی بدل شد.[۲] در ادامه برخی از مهمترین ترجمه ها از آثار ادب فارسی به ژاپنی را با استناد به [۳] و [۴] معرفی می‌کنیم:
سال 1916: «افسانه‌های ایران»، مترجم: بونمی تسوچی‌یا (土屋文明/Tsuchiya Bunmei(1890-1990)). ترجمه‌ای از داستان‌های شاهنامه فردوسی که از انگلیسی به ژاپنی برگردانده شده است.
سال 1922: «تأملی در تاریخ ادبیات فارسی»، تألیف شیگه‌رو آراکی.
سال 1922: «گلستان»، مترجم: آساتوری کاتو (加藤朝鳥/Katō Asatori(1886-1938)). ترجمه‌ای از گلستان سعدی که از زبان واسطه ترجمه شده است.
سال 1941: «رستم و سهراب؛ شاهنامه ایرانی»، مترجم: ماساهارو هیگوچی (樋口正治/Higuchi Masaharu(?-?)). ترجمه‌ای از داستان رستم و سهراب از زبان واسطه است.
سال 1948: «رباعیات»، مترجم: ریوساکو اوگاوا (小川亮作/Ogawa Ryōsaku(1910-1951)). این ترجمه که برگردانی از فارسی است، بارها تجدید چاپ شده است و می‌شود آن را بهترین ترجمه در میان ترجمه‌های متعدد رباعیات خیام به ژاپنی دانست.
سال 1951: «گلستان»، مترجم:اِیزو ساوا (澤英三/Sawa Eizō(1896-?)). نخستین ترجمه به ژاپنی از روی متن اصلی گلستان سعدی است.
سال 1964: «گلستان؛ داستان‌های آموزنده ایرانی سده‌های میانی»، مترجم: ری‌ایچی گامو. این ترجمه که از فارسی برگردانده شده است، به گفته رجب‌زاده، هنوز هم معتبرترین و دقیق‌ترین ترجمه ژاپنی گلستان سعدی است.[۵]
سال 1976: «دیوان حافظ»، مترجم تسونه‌ئو کورویاناگی. این ترجمه از فارسی برگردان شده است.
سال 1978: «فیه ما فیه»، مترجم: توشیهیکو ایزوتسو. ترجمه‌های ایزوتسو در زمینه معارف اسلامی، عرفان و فلسفه ممتاز و سر آمد است.
سال 1981: «لیلی و مجنون»، مترجم: اِمیکو اوکادا. خانم اوکادا علاوه بر «لیلی و مجنون»، «خسرو و شیرین» نظامی را هم از فارسی به ژاپنی ترجمه کرده‌اند.
سال 1981: «نفرین زمین»، مترجم مینورو یامادا (山田稔/Yamada Minoru(?-?)). این رمان جلال آل احمد از نخستین آثار ادبیات معاصر فارسی است که به ژاپنی برگردانده شد.
سال 1983: «بوف کور»، مترجم: کیمی‌نوری ناکامورا (中村公則/Nakamura Kiminori(?-?)). ناکامورا آثاری دیگر از صادق هدایت را هم به ژاپنی ترجمه کرده است.
سال 1985: «گلستان»، مترجم: تسونه‌ئو کورویاناگی.
سال 1999: «شاهنامه»، مترجم: امیکو اوکادا.
سال 2010: «بوستان»، مترجم: تسونه‌ئو کورویاناگی.
سال 2012: «یوسف و زلیخا»، مترجم امیکو اوکادا. ترجمه از مثنوی پنجم مجموعه هفت اورنگ عبدالرحمن جامی است.
سال 2012: «منطق الطیر»، مترجم: تسونه‌ئو کورویاناگی.
سال 2019: «الهی نامه»، مترجم: آیانو ساساکی (佐々木あや乃/Sasaki Ayano(1966- )). این کتاب با حمایت رایزنی فرهنگی ایران در ژاپن منتشر شد.[۶]
نیز نگاه کنید به
روابط ژاپن با جمهوری اسلامی ایران؛ زبان فارسی در ژاپن؛ ایران شناسی در ژاپن
کتابشناسی
- ↑ رجب‌زاده، هاشم (1389). ایران شناسی در ژاپن. نگاهی به تاریخچه ایران شناسی و تلاش‌های ایران پژوهان از نیمه دوم سده نوزده تا کنون، مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی. ص157.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Yoshie, S (2018). Nihon ni okeru Perushiago jijō Honyaku to Gaikokugo kyōiku no genjō wo Chūshin ni. Fukugengo Tagengo kyōiku kenkyū, Nihon gaikokugo suishin kikōkaishi, Dai 6 gō. P95.
- ↑ رجب‌زاده، هاشم (1389). ایران شناسی در ژاپن. نگاهی به تاریخچه ایران شناسی و تلاش‌های ایران پژوهان از نیمه دوم سده نوزده تا کنون، مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ Yoshie, S (2018). Nihon ni okeru Perushiago jijō Honyaku to Gaikokugo kyōiku no genjō wo Chūshin ni. Fukugengo Tagengo kyōiku kenkyū, Nihon gaikokugo suishin kikōkaishi, Dai 6 gō..
- ↑ رجب‌زاده، هاشم (1389). ایران شناسی در ژاپن. نگاهی به تاریخچه ایران شناسی و تلاش‌های ایران پژوهان از نیمه دوم سده نوزده تا کنون، مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی. ص173.
- ↑ پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله (1402). «ایران و ژاپن». در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. ص.316- 340.