شیخ احمد قمی در تایلند: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی ««طبق روایات رایج در میان بازماندگان ایرانیان تایلند، در زمان سلطنت نارسوان' [از پادشاهان تایلند در دوران آیوتایا] (۱۵۹۱م تا ۱۶۰۵م)، گروهی از تجار ایرانی اهل قم بهرهبری شخصی بهنام شیخ احمد [قمی]، به سیام آمدند و در محله کایی۲ در شهر آیوتایا پ...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
«طبق روایات رایج در میان بازماندگان ایرانیان | «طبق روایات رایج در میان بازماندگان ایرانیان [[تایلند]]، در زمان سلطنت نارسوان (Narsuen) [از پادشاهان [[تایلند]] در دوران [[آیوتایا]]] (۱۵۹۱م تا ۱۶۰۵م)، گروهی از تجار ایرانی اهل قم بهرهبری شخصی بهنام شیخ احمد [قمی]، به سیام آمدند و در محلهٔ کایی (Kayi) در شهر [[آیوتایا]] پایتخت آن کشور مستقر شدند و به کسب و تجارت مشغول شدند. شیخ احمد با زنی از اهل سیام ازدواج کرد و کمکم یکی از تجار معتبر و سرشناس پایتخت شد و پادشاه سیام به او لقب «پیا شیخ احمد راتانارات ستی» (Paya Sheik Ahmad Ratanarat Sethi) اعطا کرد ... دیری نپایید که شیخ احمد از تجارت به سیاست راه یافت و پادشاه او را در رأس امور بندر [[آیوتایا]] قرار داد و سال بعد به مقام «پرا کلانگ» ارتقاء یافت. در این سمت کنترل تجارت خارجی آن کشور که در انحصار سلطنت بود، کلا در اختیار وی قرار داشت»<ref>محمدربیع بن محمدابراهیم. (۱۳۵۶). سفینه سلیمانی (سفرنامه سفیر ایران به سیام). تصحیح و تحشیه عباس فاروقی. تهران: [https://press.ut.ac.ir/ دانشگاه تهران، مؤسسه انتشارات]، زیرنویس280-279.</ref>. | ||
شیخ احمد قمی که به دریافت لقب «چائوفایا راج نایوک» (Chaophraya Rajnayok) به معنای وزیر اعظم نیز نایل شد، در زمان سلطنتِ شش نفر از پادشاهان سیام ارتباطات نزدیکی با دربار و پادشاهان وقت داشت. در دوران سلطنت شاه «فاراسوام سنگدوم» [معاصر با شاه عباس صفوی] مشاور عالی وی و وزیر خزانهداری شد و مسئولیت همهٔ کارهای مربوط به تجارت خارجی را بر عهده گرفت ... او نخستین کسی بود که در زمان حکمرانی جامعهٔ مسلمانان سیام، به مقام «چولارا جامونتری» یا شیخالاسلامی رسید و اجازه یافت تا مذهب شیعهٔ دوازدهامامی را در جامعهٔ [[تایلند]] تبلیغ کند ... شیخ احمد قمی با یکی از بانوان خاندان سلطنتی [[آیوتایا]] به نام «چوری» (Chury) ازدواج کرد و از او دارای دختر و پسری به نامهای «چوئن» (Chuen) و «چای» (Chai) شد که سالها بعد از میان نوادگان آنها دو خانوادهٔ معروف بوناگ (بودایی) و احمد چولا (مسلمان) سر برآوردند. | |||
او در زمان شاه «پراسارتونگ» و در ۸۷ سالگی مشاور افتخاری شاه در مسائل کشوری شد و یکسال بعد در ۱۶۳۱م در اوایل سلطنت نارای کبیر، چشم از جهان فرو بست.[[پرونده:شیخ احمد قمی.jpg|بندانگشتی|آرامگاه شیخ احمد قمی برگرفته از سایت ایرانیان تایلند.قابل بازیابی از https://iranianthailand.com/%D9%85%D9%82%D8%A8%D8%B1%D9%87-%D8%B4%DB%8C%D8%AE-%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D9%82%D9%85%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%B4%D9%87%D8%B1-%D8%A2%DB%8C%D9%88%D8%AA%D8%A7%DB%8C%D8%A7/]]شیخ احمد قمی را مروج مذهب شیعه در سیام یا [[تایلند]] امروزی معرفی کردهاند. آرامگاه او که در میانه دهه ۱۹۹۰م ساخته شده است، امروزه در شهر [[آیوتایا]] واقع در هشتاد کیلومتری شمال [[بانکوک]] و در دانشکدهٔ تربیت معلم آن شهر قرار دارد. | |||
سنگ مزار او از مرمر سفید و به بلندی یک متر است که زیر گنبد تذهیب شدهای با معماری ایرانی است و امروزه زیارتگاه مسلمانان و بودائیان [[تایلند]] شده است. | |||
اعقاب شیخ احمد قمی ارتباط خود را با دربار سیام حفظ کردند و زمانیکه برمهایها بر [[آیوتایا]] در ۱۷۶۸م پیروز شدند، نوادگان شیعهمذهب او منصب رهبری جامعهٔ مسلمانان سیام را که امروزه منصب شیخالاسلامی نامیده میشود و همزمان با آن سمت «چائو پایا ماهارات تای» (Chao Paya Maharat Thai) یعنی مسئولیت همه کارهای اداری کشور را بر عهده داشتند. چیزی نگذشت که ایرانیان بسیاری نیز از هند راهی سیام شدند و برخی از آنها در دستگاههای دولتی آن کشور به مقامات عالی رسیدند<ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بینالمللی الهدی]،ص.175-178.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[ادیان در تایلند]]؛ [[تشیع در تایلند]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۳
«طبق روایات رایج در میان بازماندگان ایرانیان تایلند، در زمان سلطنت نارسوان (Narsuen) [از پادشاهان تایلند در دوران آیوتایا] (۱۵۹۱م تا ۱۶۰۵م)، گروهی از تجار ایرانی اهل قم بهرهبری شخصی بهنام شیخ احمد [قمی]، به سیام آمدند و در محلهٔ کایی (Kayi) در شهر آیوتایا پایتخت آن کشور مستقر شدند و به کسب و تجارت مشغول شدند. شیخ احمد با زنی از اهل سیام ازدواج کرد و کمکم یکی از تجار معتبر و سرشناس پایتخت شد و پادشاه سیام به او لقب «پیا شیخ احمد راتانارات ستی» (Paya Sheik Ahmad Ratanarat Sethi) اعطا کرد ... دیری نپایید که شیخ احمد از تجارت به سیاست راه یافت و پادشاه او را در رأس امور بندر آیوتایا قرار داد و سال بعد به مقام «پرا کلانگ» ارتقاء یافت. در این سمت کنترل تجارت خارجی آن کشور که در انحصار سلطنت بود، کلا در اختیار وی قرار داشت»[۱].
شیخ احمد قمی که به دریافت لقب «چائوفایا راج نایوک» (Chaophraya Rajnayok) به معنای وزیر اعظم نیز نایل شد، در زمان سلطنتِ شش نفر از پادشاهان سیام ارتباطات نزدیکی با دربار و پادشاهان وقت داشت. در دوران سلطنت شاه «فاراسوام سنگدوم» [معاصر با شاه عباس صفوی] مشاور عالی وی و وزیر خزانهداری شد و مسئولیت همهٔ کارهای مربوط به تجارت خارجی را بر عهده گرفت ... او نخستین کسی بود که در زمان حکمرانی جامعهٔ مسلمانان سیام، به مقام «چولارا جامونتری» یا شیخالاسلامی رسید و اجازه یافت تا مذهب شیعهٔ دوازدهامامی را در جامعهٔ تایلند تبلیغ کند ... شیخ احمد قمی با یکی از بانوان خاندان سلطنتی آیوتایا به نام «چوری» (Chury) ازدواج کرد و از او دارای دختر و پسری به نامهای «چوئن» (Chuen) و «چای» (Chai) شد که سالها بعد از میان نوادگان آنها دو خانوادهٔ معروف بوناگ (بودایی) و احمد چولا (مسلمان) سر برآوردند.
او در زمان شاه «پراسارتونگ» و در ۸۷ سالگی مشاور افتخاری شاه در مسائل کشوری شد و یکسال بعد در ۱۶۳۱م در اوایل سلطنت نارای کبیر، چشم از جهان فرو بست.
شیخ احمد قمی را مروج مذهب شیعه در سیام یا تایلند امروزی معرفی کردهاند. آرامگاه او که در میانه دهه ۱۹۹۰م ساخته شده است، امروزه در شهر آیوتایا واقع در هشتاد کیلومتری شمال بانکوک و در دانشکدهٔ تربیت معلم آن شهر قرار دارد.
سنگ مزار او از مرمر سفید و به بلندی یک متر است که زیر گنبد تذهیب شدهای با معماری ایرانی است و امروزه زیارتگاه مسلمانان و بودائیان تایلند شده است.
اعقاب شیخ احمد قمی ارتباط خود را با دربار سیام حفظ کردند و زمانیکه برمهایها بر آیوتایا در ۱۷۶۸م پیروز شدند، نوادگان شیعهمذهب او منصب رهبری جامعهٔ مسلمانان سیام را که امروزه منصب شیخالاسلامی نامیده میشود و همزمان با آن سمت «چائو پایا ماهارات تای» (Chao Paya Maharat Thai) یعنی مسئولیت همه کارهای اداری کشور را بر عهده داشتند. چیزی نگذشت که ایرانیان بسیاری نیز از هند راهی سیام شدند و برخی از آنها در دستگاههای دولتی آن کشور به مقامات عالی رسیدند[۲].
نیز نگاه کنید به
ادیان در تایلند؛ تشیع در تایلند
کتابشناسی
- ↑ محمدربیع بن محمدابراهیم. (۱۳۵۶). سفینه سلیمانی (سفرنامه سفیر ایران به سیام). تصحیح و تحشیه عباس فاروقی. تهران: دانشگاه تهران، مؤسسه انتشارات، زیرنویس280-279.
- ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بینالمللی الهدی،ص.175-178.