خانه های فرهنگ تاجیکستان: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''5-2-10. خانههای فرهنگ[1]''' یکی از مهمترین نهادهای فرهنگی در اتحاد جماهیر شوروی بود و نقشی اساسی در شکلدادن ذائقه فرهنگی مردم و ترویج فرهنگ و هنر مورد نظر مسکو داشت. این نهاد در تاجیکستان امروز با قوت به کار خود ادامه می دهد و در تمام نواحی و منا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
یکی از مهمترین [[نهادها و مراکز فرهنگ و هنر تاجیکستان|نهادهای فرهنگی]] در اتحاد جماهیر شوروی بود و نقشی اساسی در شکل دادن ذائقه فرهنگی مردم و ترویج [[فرهنگ عمومی تاجیکستان|فرهنگ]] و هنر مورد نظر [[مسکو]] داشت. این نهاد در [[تاجیکستان]] امروز با قوت به کار خود ادامه می‌دهد و در تمام نواحی و مناطق کشور یافت می‌شود. خانههای فرهنگ[i] متناسب با شهر و روستا و محلی که در آن واقع شده‌اند، امکانات و تجهیزات متفاوت دارند. اما به طور کلی یک خانه فرهنگ، دست کم یک تالار بزرگ اجتماعات، اتاق‌‌های متعدد، امکانات آموزش فنی و حرفه‌ای مانند خیاطی دارد. این خانه‌‌ها، مرکزی برای فعالیتهای هنری آماتور نیز هست و امکانات لازم از قبیل [[لباس های سنتی تاجیکستان|لباس]] و آلات [[موسیقی در تاجیکستان|موسیقی]] در اختیار هنرمندان می‌گذارد. خدماتی که خانههای فرهنگ ارائه می‌کنند همیشه رایگان بوده است. پس از استقلال کوششهایی برای کسب درآمد آغاز شد. یک نمونه موفق آن مرکز فرهنگی قبادیان در ولایت ختلان بود که بلافاصله پس از استقلال مورد آزمایش قرار گرفت<ref>زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ [[تاجیکستان]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 297-298.</ref>. | |||
== پاورقی == | |||
[i] - در زبان تاجیکی به آن‌ها «خانههای مدنیت» نیز گفته می‌شد. | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۷
یکی از مهمترین نهادهای فرهنگی در اتحاد جماهیر شوروی بود و نقشی اساسی در شکل دادن ذائقه فرهنگی مردم و ترویج فرهنگ و هنر مورد نظر مسکو داشت. این نهاد در تاجیکستان امروز با قوت به کار خود ادامه می‌دهد و در تمام نواحی و مناطق کشور یافت می‌شود. خانههای فرهنگ[i] متناسب با شهر و روستا و محلی که در آن واقع شده‌اند، امکانات و تجهیزات متفاوت دارند. اما به طور کلی یک خانه فرهنگ، دست کم یک تالار بزرگ اجتماعات، اتاق‌‌های متعدد، امکانات آموزش فنی و حرفه‌ای مانند خیاطی دارد. این خانه‌‌ها، مرکزی برای فعالیتهای هنری آماتور نیز هست و امکانات لازم از قبیل لباس و آلات موسیقی در اختیار هنرمندان می‌گذارد. خدماتی که خانههای فرهنگ ارائه می‌کنند همیشه رایگان بوده است. پس از استقلال کوششهایی برای کسب درآمد آغاز شد. یک نمونه موفق آن مرکز فرهنگی قبادیان در ولایت ختلان بود که بلافاصله پس از استقلال مورد آزمایش قرار گرفت[۱].
پاورقی
[i] - در زبان تاجیکی به آن‌ها «خانههای مدنیت» نیز گفته می‌شد.
کتابشناسی
- ↑ زهریی، حسن (1391). جامعه و فرهنگ تاجیکستان. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 297-298.