كتابخانه های عمومی در لبنان: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
علی‌رغم توسعه فعالیت‌ها و تعدد مراكز فرهنگی و جایگاه معتبر این كشور در حوزه چاپ و نشر كتاب، كتابخانه‌های عمومی [i] از تعدد چندانی برخوردار نیستند. بیشتر كتابخانه‌های عمومی كه تحت مدیریت وزارت فرهنگ و یا شهرداری‌ها قرار دارد پس از جنگ داخلی تأسیس شده‌اند.
علی‌رغم توسعه فعالیت‌ها و تعدد مراکز فرهنگی و جایگاه معتبر این کشور در حوزه چاپ و نشر کتاب، کتابخانه‌های عمومی از تعدد چندانی برخوردار نیستند. بیشتر کتابخانه‌های عمومی که تحت مدیریت وزارت فرهنگ و یا شهرداری‌ها قرار دارد پس از جنگ داخلی تأسیس شده‌اند.


'''مراكز مطالعه و رشد فرهنگی''' از دستاوردهای وزارت فرهنگ این كشور است كه از طریق مشاركت با آژانس كشورهای فرانكفون در مناطق مختلف این كشور به ویژه برخی روستاهای محروم ایجاد شده است. برای این مراكز كه با تجهیزات محدود اما نسبتاً مدرن فعال شده‌اند، اهدافی چون ایجاد و تقویت عادت به مطالعه، فراهم آوردن امكان پژوهش فردی، كمك به آشنایی مراجعان با میراث فرهنگی و ترویج گفتگوی فرهنگی تعریف شده است <ref>اسطفان(2003)، ص50</ref>.
'''مراکز مطالعه و رشد فرهنگی''' از دستاوردهای وزارت فرهنگ این کشور است که از طریق مشارکت با آژانس کشورهای فرانکفون در مناطق مختلف این کشور به ویژه برخی روستاهای محروم ایجاد شده است. برای این مراکز که با تجهیزات محدود اما نسبتاً مدرن فعال شده‌اند، اهدافی چون ایجاد و تقویت عادت به مطالعه، فراهم آوردن امکان پژوهش فردی، کمک به آشنایی مراجعان با میراث فرهنگی و ترویج گفتگوی فرهنگی تعریف شده است.<ref>اسطفان، مود. (2003). واقع المكتبات العامة والتجارية في [[لبنان]]: الكتاب والنشر في لبنان، الواقع والسياسات. بیروت: [https://www.lcps-lebanon.org المركز اللبناني للدراسات]، ص. 50.</ref>


'''كتابخانه عمومی بعقلین''' از معدود كتابخانه‌های عمومی دولتی این كشور است كه در سال 1987 در منطقه درزی‌نشین شوف توسط ولید جبلاط رهبر حزب درزی سوسیالیست پیشرو تأسیس و در سال 1997 وزارت فرهنگ مسئولیت اداره آن را بر عهده گرفت. تعداد كتاب‌های این كتابخانه در سال 2001 حدود 80000 جلد و روزانه 120 مراجعه كننده داشته است <ref>اسطفان(2003)، ص49</ref>.
'''کتابخانه عمومی بعقلین''' از معدود کتابخانه‌های عمومی دولتی این کشور است که در سال 1987 در منطقه درزی‌نشین شوف توسط ولید جبلاط رهبر حزب درزی سوسیالیست پیشرو تأسیس و در سال 1997 وزارت فرهنگ مسئولیت اداره آن را بر عهده گرفت. تعداد کتاب‌های این کتابخانه در سال 2001 حدود 80000 جلد و روزانه 120 مراجعه کننده داشته است.<ref>اسطفان، مود. (2003). واقع المكتبات العامة والتجارية في لبنان: الكتاب والنشر في لبنان، الواقع والسياسات. بیروت: [https://www.lcps-lebanon.org المركز اللبناني للدراسات]، ص. ۴۹.</ref>
 
خلاء ناشی از كمبود كتابخانه‌های عمومی تا حدودی توسط كتابخانه‌های وابسته به احزاب و جریان‌های سیاسی، مراكز علمی پژوهشی و فرهنگی جبران شده است. برخی مراكز پژوهشی غیردولتی كه دارای كتابخانه‌های تخصصی هستند، خدمات محدودی به پژوهشگران ارائه می‌كنند. از جمله این مراكز، مركز '''دراسات الوحدة العربیة ، مركز الدراسات الفلسطینیة، مركزالدراسات الاستراتیجیة، المعهد الآلمانی للدراسات الشرقیة''' و '''المعهد العالی للدراسات الاسلامیۀ''' است. كتابخانه‌های مركز الامام الخمینی الثقافی وابسته به حزب‌الله و كتابخانه المركز الثقافی الاسلامی وابسته به علامه فضل الله نیز از جمله كتابخانه‌های غیردولتی هستند كه به دانشجویان و پژوهشگران خدمات ارائه می‌كنند. دیگر مراكز فرهنگی در صیدا، طرابلس، بعلبك، صور و برخی از شهرهای این كشور با دایر كردن كتابخانه، بخشی از نیازهای مطالعاتی را پاسخ می‌دهند.
 
'''[[كتابخانه ملی لبنان]]''' در سال 1921 به اهتمام فیلیب دی طرازی از فرهیختگان و پژوهشگران حوزه تاریخ، بنیاد گرفت. وی در اولین مرحله كتابخانه شخصی خود را كه دارای حدود 20000 جلد كتاب و 3000 نسخه خطی ارزشمند بود برای این منظور اهدا كرد. این مركز به ویژه بخش اسناد آن، در سال‌های بعد از توسعه و غنای بیشتری برخوردار شد؛ به گونه‌ای كه تا پیش از آغاز جنگ داخلی، حدود 200000 سند چاپی و مجموعه بزرگی از اسناد اداری و تاریخی دوره عثمانی و نیز برخی اسناد و پژوهش‌هایی كه از دوره قیمومیت فرانسه بر [[لبنان]] بر جای مانده بود را نگهداری می‌كرد. از آنجا كه ساختمان كتابخانه ملی در جریان جنگ داخلی در نزدیكی خط تماس دو طرف متخاصم قرار داشت، خسارت بسیار دید و بخش قابل توجهی از كتب و اسناد آن یا از میان رفت و یا به سرقت رفت و بخشی نیز آسیب دید. این كتابخانه پس از پایان جنگ و با كمك‌ های بین‌المللی بازسازی و از سال 2009 بازگشایی شده است. همچنین دولت لبنان با هدف تقویت جایگاه این كتابخانه، مشاركت در تعیین هویت فرهنگی لبنان و مشاركت در روند فرهنگی جهان عرب ،اقدام به تصویب وایجاد مؤسسه لبنانی كتابخانه ملی كرده است.<ref>صدر هاشمی، سید محمد (1330). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی،هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 215_227</ref>


خلاء ناشی از کمبود کتابخانه‌های عمومی تا حدودی توسط کتابخانه‌های وابسته به احزاب و جریان‌های سیاسی، مراکز علمی پژوهشی و فرهنگی جبران شده است. برخی مراکز پژوهشی غیردولتی که دارای کتابخانه‌های تخصصی هستند، خدمات محدودی به پژوهشگران ارائه می‌کنند. از جمله این مراکز، مرکز '''دراسات الوحدة العربیة ، مرکز الدراسات الفلسطینیة، مرکزالدراسات الاستراتیجیة، المعهد الآلمانی للدراسات الشرقیة''' و '''المعهد العالی للدراسات الاسلامیۀ''' است. کتابخانه‌های مرکز الامام الخمینی الثقافی وابسته به [https://wikimelal.ir/%D8%AD%D8%B2%D8%A8%20%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87%20%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 حزب‌الله] و کتابخانه المرکز الثقافی الاسلامی وابسته به علامه فضل الله نیز از جمله کتابخانه‌های غیردولتی هستند که به دانشجویان و پژوهشگران خدمات ارائه می‌کنند. دیگر مراکز فرهنگی در صیدا، طرابلس، بعلبک، صور و برخی از شهرهای این کشور با دایر کردن کتابخانه، بخشی از نیازهای مطالعاتی را پاسخ می‌دهند.
====[[كتابخانه ملی لبنان|'''کتابخانه ملی لبنان''']]====
[[پرونده:کتابخانه ملی لبنان.jpg|بندانگشتی|کتابخانه ملی لبنان]]در سال 1921 به اهتمام فیلیب دی طرازی از فرهیختگان و پژوهشگران حوزه تاریخ، بنیاد گرفت. وی در اولین مرحله کتابخانه شخصی خود را که دارای حدود 20000 جلد کتاب و 3000 نسخه خطی ارزشمند بود برای این منظور اهدا کرد. این مرکز به ویژه بخش اسناد آن، در سال‌های بعد از توسعه و غنای بیشتری برخوردار شد؛ به گونه‌ای که تا پیش از آغاز [https://wikimelal.ir/%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86%20%D9%85%D8%B9%D8%A7%D8%B5%D8%B1 جنگ داخلی]، حدود 200000 سند چاپی و مجموعه بزرگی از اسناد اداری و تاریخی دوره عثمانی و نیز برخی اسناد و پژوهش‌هایی که از دوره قیمومیت [[فرانسه]] بر [https://wikimelal.ir/%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 لبنان] برجای مانده بود را نگهداری می‌کرد. از آنجا که ساختمان کتابخانه ملی در جریان جنگ داخلی در نزدیکی خط تماس دو طرف متخاصم قرار داشت، خسارت بسیار دید و بخش قابل توجهی از کتب و اسناد آن یا از میان رفت و یا به سرقت رفت و بخشی نیز آسیب دید. این کتابخانه پس از پایان جنگ و با کمک‌های بین‌المللی بازسازی و از سال 2009 بازگشایی شده است. همچنین دولت [https://wikimelal.ir/%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 لبنان] با هدف تقویت جایگاه این کتابخانه، مشارکت در تعیین هویت فرهنگی [https://wikimelal.ir/%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 لبنان] و مشارکت در روند فرهنگی جهان عرب ،اقدام به تصویب و ایجاد مؤسسه لبنانی [https://wikimelal.ir/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%87%20%D9%85%D9%84%DB%8C%20%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86 کتابخانه ملی] کرده است.<ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص. 225-227.</ref>
==نیز نگاه کنید به==
[[كتابخانه های عمومی در تایلند]]؛  [[کتابخانه های عمومی ژاپن]]؛ [[کتابخانه های عمومی کانادا]]؛ [[کتابخانه های عمومی کوبا]]؛ [[کتابخانه های عمومی مصر]]؛ [[کتابخانه های عمومی تونس]]؛ [[کتابخانه های عمومی در چین]]؛ [[کتابخانه های عمومی سنگال]]؛ [[کتابخانه های عمومی در فرانسه]]؛ [[کتابخانه های عمومی مالی]]؛ [[كتابخانه های عمومی در زیمبابوه]]؛ [[کتابخانه های عمومی اسپانیا]]؛ [[کتابخانه های عمومی اردن]]؛ [[كتابخانه های عمومی در سیرالئون]]؛ [[كتابخانه های عمومی در قطر]]؛ [[كتابخانه های عمومی سریلانکا]]؛ [[كتابخانه های عمومی قزاقستان]]؛ [[كتابخانه های عمومی در بنگلادش]]؛ [[كتابخانه های عمومی تاجیکستان]]


==پاورقی==
==پاورقی==
[i] اطلاعات درباره كتابخانه‌های عمومی و كتابخانه ملی لبنان، علاوه بر موارد ارجاع داده شده درمتن، با استفاده از منابع زیر ارائه شده است:
<small>[i] اطلاعات درباره كتابخانه‌های عمومی و كتابخانه ملی لبنان، علاوه بر موارد ارجاع داده شده درمتن، با استفاده از منبع زیر ارائه شده است:</small>
 
-  وب سایت كتابخانه ملی لبنان به آدرس [https://www-flbn.org/ www-flbn.org]
 
-  اطلاعات میدانی نگارنده
==نیز نگاه کنید به==
*[[فرهنگ عمومی لبنان]]
*[[تاریخ لبنان]]
*[[فرهنگ كتابت، كتابداری و كتابخانه در لبنان]]
 
* [[کتابخانه های عمومی ژاپن]]
* [[کتابخانه های عمومی کانادا]]
* [[کتابخانه های عمومی کوبا]]
* [[کتابخانه های عمومی مصر]]
* [[کتابخانه های عمومی تونس]]
* [[کتابخانه های عمومی در چین]]
* [[کتابخانه های عمومی سنگال]]


<small>-  اطلاعات میدانی نگارنده</small>
==کتابشناسی==
==کتابشناسی==
<references />
<references />
[[رده:کتابخانه های عمومی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۶

علی‌رغم توسعه فعالیت‌ها و تعدد مراکز فرهنگی و جایگاه معتبر این کشور در حوزه چاپ و نشر کتاب، کتابخانه‌های عمومی از تعدد چندانی برخوردار نیستند. بیشتر کتابخانه‌های عمومی که تحت مدیریت وزارت فرهنگ و یا شهرداری‌ها قرار دارد پس از جنگ داخلی تأسیس شده‌اند.

مراکز مطالعه و رشد فرهنگی از دستاوردهای وزارت فرهنگ این کشور است که از طریق مشارکت با آژانس کشورهای فرانکفون در مناطق مختلف این کشور به ویژه برخی روستاهای محروم ایجاد شده است. برای این مراکز که با تجهیزات محدود اما نسبتاً مدرن فعال شده‌اند، اهدافی چون ایجاد و تقویت عادت به مطالعه، فراهم آوردن امکان پژوهش فردی، کمک به آشنایی مراجعان با میراث فرهنگی و ترویج گفتگوی فرهنگی تعریف شده است.[۱]

کتابخانه عمومی بعقلین از معدود کتابخانه‌های عمومی دولتی این کشور است که در سال 1987 در منطقه درزی‌نشین شوف توسط ولید جبلاط رهبر حزب درزی سوسیالیست پیشرو تأسیس و در سال 1997 وزارت فرهنگ مسئولیت اداره آن را بر عهده گرفت. تعداد کتاب‌های این کتابخانه در سال 2001 حدود 80000 جلد و روزانه 120 مراجعه کننده داشته است.[۲]

خلاء ناشی از کمبود کتابخانه‌های عمومی تا حدودی توسط کتابخانه‌های وابسته به احزاب و جریان‌های سیاسی، مراکز علمی پژوهشی و فرهنگی جبران شده است. برخی مراکز پژوهشی غیردولتی که دارای کتابخانه‌های تخصصی هستند، خدمات محدودی به پژوهشگران ارائه می‌کنند. از جمله این مراکز، مرکز دراسات الوحدة العربیة ، مرکز الدراسات الفلسطینیة، مرکزالدراسات الاستراتیجیة، المعهد الآلمانی للدراسات الشرقیة و المعهد العالی للدراسات الاسلامیۀ است. کتابخانه‌های مرکز الامام الخمینی الثقافی وابسته به حزب‌الله و کتابخانه المرکز الثقافی الاسلامی وابسته به علامه فضل الله نیز از جمله کتابخانه‌های غیردولتی هستند که به دانشجویان و پژوهشگران خدمات ارائه می‌کنند. دیگر مراکز فرهنگی در صیدا، طرابلس، بعلبک، صور و برخی از شهرهای این کشور با دایر کردن کتابخانه، بخشی از نیازهای مطالعاتی را پاسخ می‌دهند.

کتابخانه ملی لبنان

کتابخانه ملی لبنان

در سال 1921 به اهتمام فیلیب دی طرازی از فرهیختگان و پژوهشگران حوزه تاریخ، بنیاد گرفت. وی در اولین مرحله کتابخانه شخصی خود را که دارای حدود 20000 جلد کتاب و 3000 نسخه خطی ارزشمند بود برای این منظور اهدا کرد. این مرکز به ویژه بخش اسناد آن، در سال‌های بعد از توسعه و غنای بیشتری برخوردار شد؛ به گونه‌ای که تا پیش از آغاز جنگ داخلی، حدود 200000 سند چاپی و مجموعه بزرگی از اسناد اداری و تاریخی دوره عثمانی و نیز برخی اسناد و پژوهش‌هایی که از دوره قیمومیت فرانسه بر لبنان برجای مانده بود را نگهداری می‌کرد. از آنجا که ساختمان کتابخانه ملی در جریان جنگ داخلی در نزدیکی خط تماس دو طرف متخاصم قرار داشت، خسارت بسیار دید و بخش قابل توجهی از کتب و اسناد آن یا از میان رفت و یا به سرقت رفت و بخشی نیز آسیب دید. این کتابخانه پس از پایان جنگ و با کمک‌های بین‌المللی بازسازی و از سال 2009 بازگشایی شده است. همچنین دولت لبنان با هدف تقویت جایگاه این کتابخانه، مشارکت در تعیین هویت فرهنگی لبنان و مشارکت در روند فرهنگی جهان عرب ،اقدام به تصویب و ایجاد مؤسسه لبنانی کتابخانه ملی کرده است.[۳]

نیز نگاه کنید به

كتابخانه های عمومی در تایلند؛  کتابخانه های عمومی ژاپن؛ کتابخانه های عمومی کانادا؛ کتابخانه های عمومی کوبا؛ کتابخانه های عمومی مصر؛ کتابخانه های عمومی تونس؛ کتابخانه های عمومی در چین؛ کتابخانه های عمومی سنگال؛ کتابخانه های عمومی در فرانسه؛ کتابخانه های عمومی مالی؛ كتابخانه های عمومی در زیمبابوه؛ کتابخانه های عمومی اسپانیا؛ کتابخانه های عمومی اردن؛ كتابخانه های عمومی در سیرالئون؛ كتابخانه های عمومی در قطر؛ كتابخانه های عمومی سریلانکا؛ كتابخانه های عمومی قزاقستان؛ كتابخانه های عمومی در بنگلادش؛ كتابخانه های عمومی تاجیکستان

پاورقی

[i] اطلاعات درباره كتابخانه‌های عمومی و كتابخانه ملی لبنان، علاوه بر موارد ارجاع داده شده درمتن، با استفاده از منبع زیر ارائه شده است:

- اطلاعات میدانی نگارنده

کتابشناسی

  1. اسطفان، مود. (2003). واقع المكتبات العامة والتجارية في لبنان: الكتاب والنشر في لبنان، الواقع والسياسات. بیروت: المركز اللبناني للدراسات، ص. 50.
  2. اسطفان، مود. (2003). واقع المكتبات العامة والتجارية في لبنان: الكتاب والنشر في لبنان، الواقع والسياسات. بیروت: المركز اللبناني للدراسات، ص. ۴۹.
  3. صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص. 225-227.