مشاهیر ادبی سنگال: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[سنگال]] دارای نویسندگان متعددی می باشد که مهمترین نویسندگان معاصر آن به شرح ذیل هستند: | [[سنگال]] دارای نویسندگان متعددی می باشد که مهمترین نویسندگان معاصر آن به شرح ذیل هستند: | ||
[[فاتو دیوم در سنگال|- | [[فاتو دیوم در سنگال|-فاتو دیوم(Fatou Diome)]] در سال 1968 در [[سنگال]] به دنیا آمد. او پس از چاپ مجموعه حکایات خود تحت عنوان "ارجحیت ملی"(La préférence nationale) و رمانی تحت عنوان "شکم آتلانتیک"(Le Ventre de l'Atlantique) چهره‌ای بین المللی به خود گرفت. سبک او الهام گرفته از هنر سنتی نقالی آفریقای معاصر است. او در آثار خود با توضیحاتی دقیق و منظم و لحنی طنز گونه مشکلات رفتن به فرانسه و غم غربت دوران کودکی خود را بیان می کند. | ||
- [[عبد الله فوده اندیون| | - [[عبد الله فوده اندیون|عبد الله فوده اندیون(Abdoulaye Fodé Ndione)]] نویسنده معاصر دیگر، شاعر و نویسنده‌ی داستان های کوتاه و عضو چند انجمن ادبی [[سنگال]] است. از مهمترین آثار او مجموعه شعر "فوبوریَن"(Faubourienne)(2005) و یک مجموعه داستان کوتاه به نام "بیرا هه های پَرت"(Sentiers perdus)(2013) است که در آن موضوعات و گلچین هایی از مسائل روز را بیان کرده است. | ||
-[[نفیساتو دیا دیوف| | -[[نفیساتو دیا دیوف|نفیساتو دیا دیوف(Nafissatou Dia Diouf)]] نویسنده دیگری که در سال 1973 در داکار به دنیا آمد. مهمترین اثر او رمان "خانه‌ی ادویه ها"(La Maison des épices) و موضوع آن ادبیات جوانان است. همچنین او آثاری چون شعر، داستان کوتاه و آواز را هم به رشته‌ی تحریر در آورده است و برنده چند جایزه ادبی نیز شده است. | ||
-[[فاما دیان سِن|فاما دیان سِن(Fama Diagne Sène)]] نویسنده دیگری است که در سال 1969 در [[سنگال]] به دنیا آمد. آثار او شعر، داستان کوتاه، نمایشنامه و رمان بوده که جایزه بزرگ ادبیات [[سنگال]] را از آن خود کرده است. مهم ترین اثر او "آواز های تاریکی ها"(Les chants des ténèbres) نام دارد. سبک این رمان بسیار ساده است و بیشترین مفهوم آن حقیقت‌گرایی است و بالاخره معروف ترین نویسنده معاصر [[سنگال]] "شیخ حمیدو کان"(Cheikh Hamidou Kane) نام دارد که در سال 1928 در این کشور به دنیا آمد. او رمان «ماجرای مبهم»(Aventure ambigue) الهام گرفته از زندگی شخصی خود را نوشت. این اثر جایزه ادبی آفریقای سیاه را در سال 1962 کسب کرد. در سال 1995 نیز کتاب «محافظان معبد»(Les gardiens du temple) را چاپ کرد. او در سازمان بین المللی کودکان([https://www.bing.com/ck/a?!&&p=40db1cb70446360fJmltdHM9MTcxNDM0ODgwMCZpZ3VpZD0xN2EzNWYwYS05OTg2LTYyOTgtM2M1Yi00Y2U5OThkNDYzMzEmaW5zaWQ9NTE5MQ&ptn=3&ver=2&hsh=3&fclid=17a35f0a-9986-6298-3c5b-4ce998d46331&psq=UNICEF&u=a1aHR0cHM6Ly93d3cudW5pY2VmLm9yZy8&ntb=1 UNICEF]) نیز حضور فعال دارد. | |||
کشور [[سنگال]] به | کشور [[سنگال]] به نوبه‌ی خود دارای حدود صد نویسنده‌ی قدیمی و معاصر است که نیمی از آنها را نویسندگان زن تشکیل می‌دهند. | ||
[[مریما با در سنگال|- | [[مریما با در سنگال|- مریما با در سنگال]]: از مشهورترین نویسندگان زن سنگالی می توان به "مریما با"(Mariama ba) اشاره کرد. او در سال 1929 در داکار به دنیا و در سال 1981 در همان شهر از دنیا رفت. وی در سال 1980، جایزه‌ی نوما(Noma) را برای نوشتن رمانش «نامه‌ای بسیار طولانی» به خود اختصاص داد. داستان این رمان جدا از زندگی شخصی خودش نبود و بیشتر منتقد موضوع چند همسری و عواقب آن در کشور [[سنگال]] بود. ویژگی رمان او این است که یکی از اولین آثار سنگالی است که مخاطبان آن بیشتر سنگالی هستند و این امر ملی بودن این اثر را نشان می دهد. | ||
پس از او می توان به نویسندگان زیر اشاره کرد: | پس از او می توان به نویسندگان زیر اشاره کرد: | ||
-[[عليون ديوپ| | -[[عليون ديوپ|علیون دیوپ(Alioune Diop)]](1910-1980): او یکی از متفکران بزرگ سنگالی و بنیان‌گذار مجله «حضور آفریقایی» در سال 1947 در [[پاریس]] و داکار بود. مجله «دنیای سیاه» را نیز که جانشین روزنامه «دانشجوی سیاه» بود تأسیس کرد، وی بنیان‌گذار «جامعه‌ی آفریقایی فرهنگ»(Société africaine de culture) در [[پاریس]](1956) و در روم(1959) نیز بود و کنگره‌ی «هنرهای سیاه» را در شهر داکار در سال 1966 سازماندهی کرد و بالاخره اینکه نقش به سزایی در ترویج فرهنگ سیاه داشت. | ||
-[[عثمان سامبِن| | -[[عثمان سامبِن|عثمان سامبِن(Ousmane Sembène)]](2007-1923) که در سال 1960 مهمترین رمان خود تحت عنوان "تکه های چوب خدا"(Les bouts de bois de Dieu) را نوشت که بیشتر به نقدی از وضعیت کارگران راه آهن بود. در سال 1961 وارد یک مدرسه سینمایی در [[مسکو]] شد و دو فیلم درباره‌ی آفریقا تولید کرد. در سال 1968 یک کمدی تحت عنوان«حکم»(le mandate) علیه بورژازی سنگالی ساخت که جایزه شاهکارهای ادبی را به خود اختصاص داد. او فیلم‌های زیادی از خود ارائه داد که البته تعدادی از آنها نیز سانسور می‌شد اما او با سینمای مبارز مخالف بود و از یک روستا به روستای دیگر آفریقا می‌رفت تا فیلم‌ها و پیام‌های خود را به مردم برساند. وی در 9 نوامبر 2006 چند سال قبل از فوتش در اقامتگاه سفیر [[فرانسه]] در داکار یک نشان افتخار از جمهوری [[فرانسه]] دریافت کرد و در سال 2007 در شهر یوف(Yoff) از دنیا رفت. | ||
- [[عثمان سوسه دیوپ | - [[عثمان سوسه دیوپ]](1911-1973)-(Ousmane Socé Diop) او نه تنها یک نویسنده بلکه یک سیاستمدار سنگالی بود. وی جز افرادی بود که در بین دو جنگ جهانی جنبش سیاه «نگریتود» را بنیان‌گذاری کردند. اولین اثر ادبی او در سال 1935 رمان «کریم» بود، از آن پس نیز رمان های دیگری را به رشته تحریر درآورد. او که مردی سیاسی بود در سال 1956 "جنبش سوسیالیست اتحاد سنگالی(SUS: Mouvement socialiste d'union sénégalaise) را پایه گذاری کرد و به «بلوک مردمی سنگالی»(BPS: Bloc populaire sénégalais) ملحق شد. پس از استقلال نیز در سال 1959 پست وزارت را گرفت. همچنین سفیر [[سنگال]] در آمریکا، نماینده در [https://www.bing.com/ck/a?!&&p=945fc1558c12fe5dJmltdHM9MTcxNTkwNDAwMCZpZ3VpZD0xN2EzNWYwYS05OTg2LTYyOTgtM2M1Yi00Y2U5OThkNDYzMzEmaW5zaWQ9NTE2NQ&ptn=3&ver=2&hsh=3&fclid=17a35f0a-9986-6298-3c5b-4ce998d46331&psq=%d8%b3%d8%a7%d8%b2%d9%85%d8%a7%d9%86+%d9%85%d9%84%d9%84+%d9%85%d8%aa%d8%ad%d8%af&u=a1aHR0cHM6Ly93d3cudW4ub3JnL2VuLw&ntb=1 سازمان ملل متحد] و شهردار روفیسک(Rufisque) نیز از دیگر مناسب او بود. | ||
-[[عبدالله سادجی| | -[[عبدالله سادجی|عبدالله سادجی(Abdoulaye Sadji)]](1910-1961)او در سال 1929 یکی از اولین مدرسان سنگالی- آفریقایی در شهرهای کازامانس، لوگا، داکار، روفیسک و تیس(Thiès) شد. وی پس از جنگ دوم جهانی برای استقلال [[سنگال]] مبارزه می‌کرد. او نیز یکی از پیشگامان جنبش سیاهان «نگریتود» بود. او با کمک لئوپولد سدار سنگور مقالات، رساله‌ها، حکایت‌ها و تعدادی رمان به رشته تحریر درآورد. این آثار نشان‌دهنده علاقه او به فرهنگ آفریقایی است. از بین آثار او معروفترین آن رمان "میموناMaïmonna) ")(1953) و رمان" نی نی"(Nini)(1954) است(نام این دو رمان نام دو دختر است) که سرنوشت دختران سنگالی را نشان می‌دهد که به امید زندگی بهتر از روستاها به شهرها آمده، اما آینده آنها به تباهی می‌رود. | ||
- [[شيخ آنتاد يوپ| | - [[شيخ آنتاد يوپ|شیخ آنتاد یوپ(Cheikh Anta Diop)]](1986-1923) سنگالی، تاریخدان، انسان شناس و مرد سیاست بود تأکید او بر سهم آفریقا مخصوصاً آفریقای سیاسی در ایجاد فرهنگ و تمدن جهانی بود. او در سال 1960 در رساله دکتری خود اثبات کرد که مردم [[مصر]] عتیق آفریقایی‌های سیاه بودند و زبان و فرهنگ [[مصر]] بعد از آن در آفریقای غربی نفوذ کرده است. وی به رشته فیزیک هسته‌ای روی آورد و دوره های خاصی را در این رشته گذراند. سپس به [[سنگال]] برگشت و در دانشگاه داکار تدریس را شروع کرد که بعد فوتش نام او را(Ucad: Université Cheikh Anta Diop) روی این دانشگاه گذاشتند. در سال 1966 در این دانشگاه اولین آزمایشگاه باستان شناسی را تأسیس کرد. او نیز در رسیدن [[سنگال]] به استقلال نقش بسیار مهمی ایفا کرد و برای دفاع از فرهنگ آفریقا مبارزه می‌کرد. | ||
اولین اثر او «تمدن یا بربری، انسان‌شناسی بدون خودخواهی» بود.(Civilisation ou barbarie, anthropologie sans complaisance) او در این اثر تئوری تاریخی – جغرافیایی را مطرح می‌کند و می‌گوید حضور انسان اولیه در آفریقا بوده است. دومین اثر او «بنیان‌های فرهنگی، تکنیک‌ها و صنایع یک دولت آینده فدرال آفریقای سیاه»(Les fondements culturels, techniques et industriels d'un future Etat Fédéral d'AFrique noire)(1960)است که در آن تاریخ آفریقا را تفسیر کرده است. | اولین اثر او «تمدن یا بربری، انسان‌شناسی بدون خودخواهی» بود.(Civilisation ou barbarie, anthropologie sans complaisance) او در این اثر تئوری تاریخی – جغرافیایی را مطرح می‌کند و می‌گوید حضور انسان اولیه در آفریقا بوده است. دومین اثر او «بنیان‌های فرهنگی، تکنیک‌ها و صنایع یک دولت آینده فدرال آفریقای سیاه»(Les fondements culturels, techniques et industriels d'un future Etat Fédéral d'AFrique noire)(1960)است که در آن تاریخ آفریقا را تفسیر کرده است. | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
"اتحاد فرهنگی آفریقای سیاه"(Lunion culturelle de l'Afrique noire)(1954) و هفت کتاب دیگر از آثار او به شمار می‌آیند. | "اتحاد فرهنگی آفریقای سیاه"(Lunion culturelle de l'Afrique noire)(1954) و هفت کتاب دیگر از آثار او به شمار می‌آیند. | ||
-[[حمیدو دیاپ| | -[[حمیدو دیاپ|حمیدو دیاپ(Hamido Diop)]] در سال 1953 در [[سنگال]] به دنیا آمد. او یک نویسنده، شاعر و یک منتقد معروف است که تخصص وی فلسفه است. علاوه بر این او یک وقایع نگار، جامعه شناس فرهنگ و ایدئولوژی ها و استاد تمام ادبیات [[فرانسه]] است. از او آثار زیادی از جمله نقد در مجلات مختلف آمریکایی، آفریقایی و اروپایی به چاپ رسیده است. از مهمترین آثار او می توان به "شعر آفریقایی و تعهد"(Poésie africaine et engagement) و "خون‌خواران امید"(Les Sanglots de l'espoir) نام برد.<ref name=":12">Zito, A. (2012). "Sub-Saharan African Literature, ʿAjamī". Encyclopaedia of Islam, Retrieved 14/10/2016 from: https://www.academia.edu/34193290/_Sub-Saharan_African_Literature_%CA%BFAjam%C4%AB_Encyclopaedia_of_Islam_THREE_2012_</ref><ref>بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401).جامعه و فرهنگ [[سنگال]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار)</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[مشاهیر ادبی روسیه]]؛ [[مشاهیر ادبی کانادا|مشاهیر ادبی کانادا؛]] [[مشاهیر ادبی کوبا]]؛ [[مشاهیر ادبی لبنان]]؛ [[مشاهیر ادبی تونس]]؛ [[مشاهیر ادبی افغانستان]]؛ [[معرفی برخی از شخصیت های مهم ادبیات کلاسیک چین]]؛ [[مشاهیر ادبی آرژانتین]][[مشاهیر ادبی در مالی|؛ مشاهیر ادبی در مالی]]؛ [[مشاهیر ادبی در ساحل عاج|مشاهیر ادبی در ساحل عاج؛]] [[مشاهیر ادبی زیمبابوه]]؛ [[مشاهیر ادبی تایلند]]؛ [[مشاهیر ادبی اوکراین]]؛ [[مشاهیر ادبی اسپانیا]]؛ [[مشاهیر ادبی اردن]]؛ [[مشاهیر ادبی اتیوپی]]؛ [[مشاهیر ادبی سیرالئون]]؛ [[مشاهیر ادبی قطر]] | [[مشاهیر ادبی روسیه]]؛ [[مشاهیر ادبی کانادا|مشاهیر ادبی کانادا؛]] [[مشاهیر ادبی کوبا]]؛ [[مشاهیر ادبی لبنان]]؛ [[مشاهیر ادبی تونس]]؛ [[مشاهیر ادبی افغانستان]]؛ [[معرفی برخی از شخصیت های مهم ادبیات کلاسیک چین]]؛ [[مشاهیر ادبی آرژانتین]][[مشاهیر ادبی در مالی|؛ مشاهیر ادبی در مالی]]؛ [[مشاهیر ادبی در ساحل عاج|مشاهیر ادبی در ساحل عاج؛]] [[مشاهیر ادبی زیمبابوه]]؛ [[مشاهیر ادبی تایلند]]؛ [[مشاهیر ادبی اوکراین]]؛ [[مشاهیر ادبی اسپانیا]]؛ [[مشاهیر ادبی اردن]]؛ [[مشاهیر ادبی اتیوپی]]؛ [[مشاهیر ادبی سیرالئون]]؛ [[مشاهیر ادبی قطر]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۲۲
سنگال دارای نویسندگان متعددی می باشد که مهمترین نویسندگان معاصر آن به شرح ذیل هستند:
-فاتو دیوم(Fatou Diome) در سال 1968 در سنگال به دنیا آمد. او پس از چاپ مجموعه حکایات خود تحت عنوان "ارجحیت ملی"(La préférence nationale) و رمانی تحت عنوان "شکم آتلانتیک"(Le Ventre de l'Atlantique) چهره‌ای بین المللی به خود گرفت. سبک او الهام گرفته از هنر سنتی نقالی آفریقای معاصر است. او در آثار خود با توضیحاتی دقیق و منظم و لحنی طنز گونه مشکلات رفتن به فرانسه و غم غربت دوران کودکی خود را بیان می کند.
- عبد الله فوده اندیون(Abdoulaye Fodé Ndione) نویسنده معاصر دیگر، شاعر و نویسنده‌ی داستان های کوتاه و عضو چند انجمن ادبی سنگال است. از مهمترین آثار او مجموعه شعر "فوبوریَن"(Faubourienne)(2005) و یک مجموعه داستان کوتاه به نام "بیرا هه های پَرت"(Sentiers perdus)(2013) است که در آن موضوعات و گلچین هایی از مسائل روز را بیان کرده است.
-نفیساتو دیا دیوف(Nafissatou Dia Diouf) نویسنده دیگری که در سال 1973 در داکار به دنیا آمد. مهمترین اثر او رمان "خانه‌ی ادویه ها"(La Maison des épices) و موضوع آن ادبیات جوانان است. همچنین او آثاری چون شعر، داستان کوتاه و آواز را هم به رشته‌ی تحریر در آورده است و برنده چند جایزه ادبی نیز شده است.
-فاما دیان سِن(Fama Diagne Sène) نویسنده دیگری است که در سال 1969 در سنگال به دنیا آمد. آثار او شعر، داستان کوتاه، نمایشنامه و رمان بوده که جایزه بزرگ ادبیات سنگال را از آن خود کرده است. مهم ترین اثر او "آواز های تاریکی ها"(Les chants des ténèbres) نام دارد. سبک این رمان بسیار ساده است و بیشترین مفهوم آن حقیقت‌گرایی است و بالاخره معروف ترین نویسنده معاصر سنگال "شیخ حمیدو کان"(Cheikh Hamidou Kane) نام دارد که در سال 1928 در این کشور به دنیا آمد. او رمان «ماجرای مبهم»(Aventure ambigue) الهام گرفته از زندگی شخصی خود را نوشت. این اثر جایزه ادبی آفریقای سیاه را در سال 1962 کسب کرد. در سال 1995 نیز کتاب «محافظان معبد»(Les gardiens du temple) را چاپ کرد. او در سازمان بین المللی کودکان(UNICEF) نیز حضور فعال دارد.
کشور سنگال به نوبه‌ی خود دارای حدود صد نویسنده‌ی قدیمی و معاصر است که نیمی از آنها را نویسندگان زن تشکیل می‌دهند.
- مریما با در سنگال: از مشهورترین نویسندگان زن سنگالی می توان به "مریما با"(Mariama ba) اشاره کرد. او در سال 1929 در داکار به دنیا و در سال 1981 در همان شهر از دنیا رفت. وی در سال 1980، جایزه‌ی نوما(Noma) را برای نوشتن رمانش «نامه‌ای بسیار طولانی» به خود اختصاص داد. داستان این رمان جدا از زندگی شخصی خودش نبود و بیشتر منتقد موضوع چند همسری و عواقب آن در کشور سنگال بود. ویژگی رمان او این است که یکی از اولین آثار سنگالی است که مخاطبان آن بیشتر سنگالی هستند و این امر ملی بودن این اثر را نشان می دهد.
پس از او می توان به نویسندگان زیر اشاره کرد:
-علیون دیوپ(Alioune Diop)(1910-1980): او یکی از متفکران بزرگ سنگالی و بنیان‌گذار مجله «حضور آفریقایی» در سال 1947 در پاریس و داکار بود. مجله «دنیای سیاه» را نیز که جانشین روزنامه «دانشجوی سیاه» بود تأسیس کرد، وی بنیان‌گذار «جامعه‌ی آفریقایی فرهنگ»(Société africaine de culture) در پاریس(1956) و در روم(1959) نیز بود و کنگره‌ی «هنرهای سیاه» را در شهر داکار در سال 1966 سازماندهی کرد و بالاخره اینکه نقش به سزایی در ترویج فرهنگ سیاه داشت.
-عثمان سامبِن(Ousmane Sembène)(2007-1923) که در سال 1960 مهمترین رمان خود تحت عنوان "تکه های چوب خدا"(Les bouts de bois de Dieu) را نوشت که بیشتر به نقدی از وضعیت کارگران راه آهن بود. در سال 1961 وارد یک مدرسه سینمایی در مسکو شد و دو فیلم درباره‌ی آفریقا تولید کرد. در سال 1968 یک کمدی تحت عنوان«حکم»(le mandate) علیه بورژازی سنگالی ساخت که جایزه شاهکارهای ادبی را به خود اختصاص داد. او فیلم‌های زیادی از خود ارائه داد که البته تعدادی از آنها نیز سانسور می‌شد اما او با سینمای مبارز مخالف بود و از یک روستا به روستای دیگر آفریقا می‌رفت تا فیلم‌ها و پیام‌های خود را به مردم برساند. وی در 9 نوامبر 2006 چند سال قبل از فوتش در اقامتگاه سفیر فرانسه در داکار یک نشان افتخار از جمهوری فرانسه دریافت کرد و در سال 2007 در شهر یوف(Yoff) از دنیا رفت.
- عثمان سوسه دیوپ(1911-1973)-(Ousmane Socé Diop) او نه تنها یک نویسنده بلکه یک سیاستمدار سنگالی بود. وی جز افرادی بود که در بین دو جنگ جهانی جنبش سیاه «نگریتود» را بنیان‌گذاری کردند. اولین اثر ادبی او در سال 1935 رمان «کریم» بود، از آن پس نیز رمان های دیگری را به رشته تحریر درآورد. او که مردی سیاسی بود در سال 1956 "جنبش سوسیالیست اتحاد سنگالی(SUS: Mouvement socialiste d'union sénégalaise) را پایه گذاری کرد و به «بلوک مردمی سنگالی»(BPS: Bloc populaire sénégalais) ملحق شد. پس از استقلال نیز در سال 1959 پست وزارت را گرفت. همچنین سفیر سنگال در آمریکا، نماینده در سازمان ملل متحد و شهردار روفیسک(Rufisque) نیز از دیگر مناسب او بود.
-عبدالله سادجی(Abdoulaye Sadji)(1910-1961)او در سال 1929 یکی از اولین مدرسان سنگالی- آفریقایی در شهرهای کازامانس، لوگا، داکار، روفیسک و تیس(Thiès) شد. وی پس از جنگ دوم جهانی برای استقلال سنگال مبارزه می‌کرد. او نیز یکی از پیشگامان جنبش سیاهان «نگریتود» بود. او با کمک لئوپولد سدار سنگور مقالات، رساله‌ها، حکایت‌ها و تعدادی رمان به رشته تحریر درآورد. این آثار نشان‌دهنده علاقه او به فرهنگ آفریقایی است. از بین آثار او معروفترین آن رمان "میموناMaïmonna) ")(1953) و رمان" نی نی"(Nini)(1954) است(نام این دو رمان نام دو دختر است) که سرنوشت دختران سنگالی را نشان می‌دهد که به امید زندگی بهتر از روستاها به شهرها آمده، اما آینده آنها به تباهی می‌رود.
- شیخ آنتاد یوپ(Cheikh Anta Diop)(1986-1923) سنگالی، تاریخدان، انسان شناس و مرد سیاست بود تأکید او بر سهم آفریقا مخصوصاً آفریقای سیاسی در ایجاد فرهنگ و تمدن جهانی بود. او در سال 1960 در رساله دکتری خود اثبات کرد که مردم مصر عتیق آفریقایی‌های سیاه بودند و زبان و فرهنگ مصر بعد از آن در آفریقای غربی نفوذ کرده است. وی به رشته فیزیک هسته‌ای روی آورد و دوره های خاصی را در این رشته گذراند. سپس به سنگال برگشت و در دانشگاه داکار تدریس را شروع کرد که بعد فوتش نام او را(Ucad: Université Cheikh Anta Diop) روی این دانشگاه گذاشتند. در سال 1966 در این دانشگاه اولین آزمایشگاه باستان شناسی را تأسیس کرد. او نیز در رسیدن سنگال به استقلال نقش بسیار مهمی ایفا کرد و برای دفاع از فرهنگ آفریقا مبارزه می‌کرد.
اولین اثر او «تمدن یا بربری، انسان‌شناسی بدون خودخواهی» بود.(Civilisation ou barbarie, anthropologie sans complaisance) او در این اثر تئوری تاریخی – جغرافیایی را مطرح می‌کند و می‌گوید حضور انسان اولیه در آفریقا بوده است. دومین اثر او «بنیان‌های فرهنگی، تکنیک‌ها و صنایع یک دولت آینده فدرال آفریقای سیاه»(Les fondements culturels, techniques et industriels d'un future Etat Fédéral d'AFrique noire)(1960)است که در آن تاریخ آفریقا را تفسیر کرده است.
"ملت‌های سیاه و فرهنگ"(Nations nègres et culture) (1954)
"اتحاد فرهنگی آفریقای سیاه"(Lunion culturelle de l'Afrique noire)(1954) و هفت کتاب دیگر از آثار او به شمار می‌آیند.
-حمیدو دیاپ(Hamido Diop) در سال 1953 در سنگال به دنیا آمد. او یک نویسنده، شاعر و یک منتقد معروف است که تخصص وی فلسفه است. علاوه بر این او یک وقایع نگار، جامعه شناس فرهنگ و ایدئولوژی ها و استاد تمام ادبیات فرانسه است. از او آثار زیادی از جمله نقد در مجلات مختلف آمریکایی، آفریقایی و اروپایی به چاپ رسیده است. از مهمترین آثار او می توان به "شعر آفریقایی و تعهد"(Poésie africaine et engagement) و "خون‌خواران امید"(Les Sanglots de l'espoir) نام برد.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
مشاهیر ادبی روسیه؛ مشاهیر ادبی کانادا؛ مشاهیر ادبی کوبا؛ مشاهیر ادبی لبنان؛ مشاهیر ادبی تونس؛ مشاهیر ادبی افغانستان؛ معرفی برخی از شخصیت های مهم ادبیات کلاسیک چین؛ مشاهیر ادبی آرژانتین؛ مشاهیر ادبی در مالی؛ مشاهیر ادبی در ساحل عاج؛ مشاهیر ادبی زیمبابوه؛ مشاهیر ادبی تایلند؛ مشاهیر ادبی اوکراین؛ مشاهیر ادبی اسپانیا؛ مشاهیر ادبی اردن؛ مشاهیر ادبی اتیوپی؛ مشاهیر ادبی سیرالئون؛ مشاهیر ادبی قطر
کتابشناسی
- ↑ Zito, A. (2012). "Sub-Saharan African Literature, ʿAjamī". Encyclopaedia of Islam, Retrieved 14/10/2016 from: https://www.academia.edu/34193290/_Sub-Saharan_African_Literature_%CA%BFAjam%C4%AB_Encyclopaedia_of_Islam_THREE_2012_
- ↑ بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)