نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۹

رسانه های اجتماعی در چین

در رسانه های جمعی چین، چیزی به عنوان خبر، گزارش و تحلیل و تفسیرهای مستقل سیاسی از رویدادهای داخلی و بین‌المللی، خارج از آنچه كه از سوی خبرگزاری رسمی و دولتی شین خوا منتشر می شود، وجود ندارد.

در واقع می توان گفت، تمامی رسانه های گروهی چین، مجاز به استفاده از منابع تحلیلی و خبری، غیر از خبرگزاری شین خوا نیستند. هر خبر و تحلیلی كه از سوی این بنگاه خبری منتشر شود قابل چاپ است، در غیر اینصورت هیچ نشریه ای مجاز به چاپ هر گونه خبری نیست.

اگرچه اینترنت و سایت های خبری مستقل و عمده ی مستقر در خارج از چین، این انحصار خبری و تحلیلی را نقض كرده اند، ولی به صورت رسمی، این سلطه همچنان در اختیار خبرگزاری شین خوا است. حتی روزنامه های مهم و معتبری همچون روزنامه ی مردم، چاینا دیلی، عصر پكن، و جوانان و... كه سخنگوی حزب بوده و مسئولان آنها را عمدتا مقامات حزبی و دولتی تشکیل می دهند نیز مجاز به چاپ و انتشار خبر، خارج از شبكه ی خبری شین خوا نیستند. همین رویه ی مستمر اتكاء به یك منبع خبری، تاكنون مانع از آن شده كه جامعه ی مطبوعاتی مستقل از دولت شكل به گیرد.

خبرنگاران و تحلیلگران مطبوعاتی جرأت و جسارت آن را ندارند تا پا را فراتر از خطوط قرمز تعیین شده از سوی شورای مطبوعاتی و رسانه ای چین بگذارند. اصلاً در سیستم قضایی دولت چین هم مقررات خاص جامعی برای برخورد با جرایم مطبوعاتی تعریف نشده است و در موارد نادری كه جرمی اتقاق افتاده، به صورت موردی و براساس تصمیم مقامات بالا برخورد شده و اینگونه تصمیم ها، انعكاس آنچنانی هم در مطبوعات و رسانه های جمعی نداشته است. لذا، یكی از چالش های پیش روی دولت برای تشكیل بنگاه های بزرگ رسانه ای واجازه ی فعالیت دادن به بخش خصوصی و مؤسسات رسانه ای خارجی، نداشتن قوانین و مقررات لازم در این زمینه است.

با ورود چین به سازمان تجارت جهانی و ضرورت رعایت قوانین و مقررات بین‌المللی و تلاش بخش خصوصی و سرمایه گذاران و شركت های خارجی برای ورود به بخش صنعت مطبوعات و رسانه های چین، موجب گردیده تا دولتمردان كه در حال حاضر كنترل كامل رسانه های این کشور را در اختیار دارند، برای رویارویی با چالش های پیشروی و جلوگیری از خارج شدن رسانه ها از چارچوب نظارتی و كنترلی دولت و آماده سازی بخش رسانه ها برای روزی که احتمالاً بخشی از این صنعت توسط بخش خصوصی و سرمایه گذاران خارجی كنترل خواهد شد و بالا بردن توان رقابتی رسانه های داخلی، برنامه ریزی های متعدد كوتاه مدت و بلند مدتی را انجام دهند تا بتوانند از خارج شدن این بخش حساس از كنترل كامل دولت مانع شوند.

در حال حاضر، مطبوعات رسالت خود را پیشبرد اهداف اصلاحات اقتصادی، ایجاد شبكه های اطلاع رسانی و آشنا ساختن مردم با سیستم جدید می دانند. علاوه بر مطبوعات رسمی، شمار مطبوعات درون گروهی نیز در حال افزایش است ولی آمار دقیق و روشنی از روزنامه های درون حزبی وجود ندارد. مجموع روزنامه ها و نشریات رسمی و درون گروهی را بیش از 30000 مورد ذكر كرده اند.^[۱]^[۲]

نیز نگاه کنید به

رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین؛ رسانه ها و مطبوعات در چین؛ رسانه های چین؛ شکل گیری رسانه ها در چین

کتاب شناسی

↑ طاهری امین، زهرا(1380). چین. تهران: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ و انتشارات،
↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1295-1297

[1] طاهری امین، زهرا(1380). چین. تهران: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ و انتشارات،

[2] سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1295-1297

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-در رسانههاي جمعي چين، چيزي بهعنوان خبر، گزارش و تحليل و تفسيرهاي مستقل سياسي از رویدادهای داخلي و بين‌المللي، خارج از آنچه كه از سوي خبرگزاري رسمي و دولتي شينخوا منتشر مي‌شود، وجود ندارد. در واقع ميتوان گفت، تمامی رسانههاي گروهي چين، مجاز به استفاده از منابع تحليلی و خبري، غير از خبرگزاری شينخوا نيستند. هر خبر و تحليلي كه از سوي اين بنگاه خبري منتشر شود قابل چاپ است، در غير اينصورت هيچ نشريهاي مجاز به چاپ هر گونه خبري نيست.
+[[پرونده:157654358.jpg|بندانگشتی|رسانه های اجتماعی در چین]]
+در [[رسانه های چین|رسانه های جمعی چین]]، چیزی به عنوان خبر، گزارش و تحلیل و تفسیرهای مستقل سیاسی از رویدادهای داخلی و بین‌المللی، خارج از آنچه كه از سوی خبرگزاری رسمی و دولتی شین خوا منتشر می شود، وجود ندارد.
-اگرچه اينترنت و سايتهاي خبري مستقل و عمدهی مستقر در خارج از چین، اين انحصار خبري و تحليلي را نقض كرده اند، ولي بهصورت رسمي، اين سلطه همچنان در اختيار خبرگزاري شينخوا است. حتي روزنامههاي مهم و معتبري همچون روزنامهی مردم، چايناديلي، عصر پكن، و جوانان و... كه سخنگوی حزب بوده و مسئولان آنها را عمدتا مقامات حزبي و دولتي تشکیل میدهند نيز مجاز به چاپ و انتشار خبر، خارج از شبكهی خبري شينخوا نيستند. همين رویهی مستمر اتكاء به يك منبع خبري، تاكنون مانع از آن شده كه جامعهی مطبوعاتي مستقل از دولت شكل بهگيرد. خبرنگاران و تحليلگران مطبوعاتي جرأت و جسارت آن را ندارند تا پا را فراتر از خطوط قرمز تعيين شده از سوي شوراي مطبوعاتي و رسانهاي چين بگذارند. اصلاً در سيستم قضايي دولت چين هم مقررات خاص جامعي براي برخورد با جرايم مطبوعاتي تعريف نشده است و در موارد نادري كه جرمي اتقاق افتاده، بهصورت موردي وبراساس تصميم مقامات بالا برخورد شده و اينگونه تصميمها، انعكاس آنچناني هم در مطبوعات و رسانههاي جمعی نداشته است. لذا، يكي از چالشهاي پيش روي دولت براي تشكيل بنگاههاي بزرگ رسانهاي واجازهی فعاليت دادن به بخش خصوصي و مؤسسات رسانهاي خارجي، نداشتن قوانين و مقررات لازم در اين زمينه است. با ورود چين به سازمان تجارت جهاني و ضرورت رعايت قوانين و مقررات بين‌المللي و تلاش بخش خصوصي و سرمايه گذاران وشركتهاي خارجي براي ورود به بخش صنعت مطبوعات و رسانههاي چين، موجب گرديده تا دولتمردان كه در حال حاضر كنترل كامل رسانههاي این کشور را در اختيار دارند، براي رويارويي با چالشهاي پيشروي و جلوگيري از خارج شدن رسانهها از چارچوب نظارتي و كنترلي دولت و آماده سازي بخش رسانهها براي روزی که احتمالاً بخشي از اين صنعت توسط بخش خصوصي و سرمايهگذاران خارجي كنترل خواهد شد و بالا بردن  توان رقابتی رسانههای داخلی، برنامه ريزيهاي متعدد كوتاه مدت و بلند مدتي را انجام دهند تا بتوانند از خارج شدن اين بخش حساس از كنترل كامل دولت مانع شوند.
+در واقع می توان گفت، تمامی [[رسانه های چین|رسانه های گروهی چین]]، مجاز به استفاده از منابع تحلیلی و خبری، غیر از خبرگزاری شین خوا نیستند. هر خبر و تحلیلی كه از سوی این بنگاه خبری منتشر شود قابل چاپ است، در غیر اینصورت هیچ نشریه ای مجاز به چاپ هر گونه خبری نیست.
-در حالحاضر، مطبوعات رسالت خود را پيشبرد اهداف اصلاحات اقتصادي، ايجاد شبكههاي اطلاع رساني و آشنا ساختن مردم با سيستم جديد ميدانند. علاوه بر مطبوعات رسمي، شمار مطبوعات درونگروهي نيز در حال افزایش است ولي آمار دقيق و روشني از روزنامههاي درون حزبی وجود ندارد. مجموع روزنامهها و نشريات رسمي و درونگروهي را بيش از 30000 مورد ذكر كرده اند. (كتاب سبز چين، 1380 : 111)
+اگرچه [[اینترنت در چین|اینترنت]] و سایت های خبری مستقل و عمده ی مستقر در خارج از [[چین]]، این انحصار خبری و تحلیلی را نقض كرده اند، ولی به صورت رسمی، این سلطه همچنان در اختیار خبرگزاری شین خوا است. حتی روزنامه های مهم و معتبری همچون روزنامه ی مردم، چاینا دیلی، عصر پكن، و جوانان و... كه سخنگوی حزب بوده و مسئولان آنها را عمدتا مقامات حزبی و دولتی تشکیل می دهند نیز مجاز به چاپ و انتشار خبر، خارج از شبكه ی خبری شین خوا نیستند. همین رویه ی مستمر اتكاء به یك منبع خبری، تاكنون مانع از آن شده كه جامعه ی مطبوعاتی مستقل از دولت شكل به گیرد.
+خبرنگاران و تحلیلگران مطبوعاتی جرأت و جسارت آن را ندارند تا پا را فراتر از خطوط قرمز تعیین شده از سوی شورای مطبوعاتی و رسانه ای [[چین]] بگذارند. اصلاً در [[نظام قضایی در چین|سیستم قضایی]] دولت چین هم مقررات خاص جامعی برای برخورد با جرایم مطبوعاتی تعریف نشده است و در موارد نادری كه جرمی اتقاق افتاده، به صورت موردی و براساس تصمیم مقامات بالا برخورد شده و اینگونه تصمیم ها، انعكاس آنچنانی هم در [[مطبوعات در چین|مطبوعات]] و [[رسانه های چین|رسانه های جمعی]] نداشته است. لذا، یكی از چالش های پیش روی دولت برای تشكیل بنگاه های بزرگ رسانه ای واجازه ی فعالیت دادن به بخش خصوصی و مؤسسات رسانه ای خارجی، نداشتن قوانین و مقررات لازم در این زمینه است.
+با [[عضویت چین در سازمان تجارت جهانی|ورود چین به سازمان تجارت جهانی]] و ضرورت رعایت قوانین و مقررات بین‌المللی و تلاش بخش خصوصی و سرمایه گذاران و شركت های خارجی برای ورود به بخش [[مطبوعات در چین|صنعت مطبوعات]] و [[رسانه های چین|رسانه های چین]]، موجب گردیده تا دولتمردان كه در حال حاضر كنترل كامل رسانه های این کشور را در اختیار دارند، برای رویارویی با چالش های پیشروی و جلوگیری از خارج شدن رسانه ها از چارچوب نظارتی و كنترلی دولت و آماده سازی بخش رسانه ها برای روزی که احتمالاً بخشی از این صنعت توسط بخش خصوصی و سرمایه گذاران خارجی كنترل خواهد شد و بالا بردن  توان رقابتی رسانه های داخلی، برنامه ریزی های متعدد كوتاه مدت و بلند مدتی را انجام دهند تا بتوانند از خارج شدن این بخش حساس از كنترل كامل دولت مانع شوند.
+در حال حاضر، [[مطبوعات در چین|مطبوعات]] رسالت خود را پیشبرد اهداف اصلاحات اقتصادی، ایجاد شبكه های اطلاع رسانی و آشنا ساختن مردم با سیستم جدید می دانند. علاوه بر [[مطبوعات در چین|مطبوعات]] رسمی، شمار [[مطبوعات در چین|مطبوعات]] درون گروهی نیز در حال افزایش است ولی آمار دقیق و روشنی از روزنامه های درون حزبی وجود ندارد. مجموع [[مطبوعات در چین|روزنامه ها و نشریات]] رسمی و درون گروهی را بیش از 30000 مورد ذكر كرده اند.<ref>طاهری امین، زهرا(1380). [[چین]]. تهران: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ و انتشارات،</ref><ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1295-1297</ref>
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین]]؛ [[رسانه ها و مطبوعات در چین]]؛''' '''[[رسانه های چین]]؛ [[شکل گیری رسانه ها در چین]]
+= کتاب شناسی =
+<references />
+[[رده:سیاست ها ، قوانین، مقررات و برنامه های کلان در زمینه رسانه]]