صنایع و کالاهای فرهنگی در کانادا: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «فرهنگ بخش پویای اقتصاد اين كشور است. در سند راهبرد تجارت جهانی کانادا در سال ۲۰۰۵م آمده است: «ما در صنایع مختلف ترجیح می‌دهیم عمدتاً تولید کننده و صادر کننده باشیم تا وارد کننده محض، اما در صنایع فرهنگی ضرورت دارد که ما وارد کننده نباشیم. وارد...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
فرهنگ بخش پویای اقتصاد | فرهنگ بخش پویای اقتصاد این کشور است. در سند راهبرد تجارت جهانی [[کانادا]] در سال ۲۰۰۵م آمده است: «ما در صنایع مختلف ترجیح می‌دهیم عمدتاً تولید کننده و صادر کننده باشیم تا وارد کننده محض، اما در صنایع فرهنگی ضرورت دارد که ما وارد کننده نباشیم. وارد کننده و مصرف کننده فرهنگ دیگران بودن به هیچ وجه پذیرفتی نیست». در این کشور، به عنوان دومین کشور وسیع جهان، فرهنگ به طور مستقیم یا غیرمستقیم به اقتصاد ملی کمک می‌نماید. طبق اطلاعات ارائه شده از سوی اداره آمار، درآمد بخش فرهنگ در سال 90-1991م بالغ بر 14/2 میلیارد دلار بوده است که تقریباً 2/3 درصد از تولید ناخالص ملی را تشکیل می‌داده است. | ||
| رادیو و تلویزیون، تولیدات شبکه‌های تلویزیونی کابلی، فیلم و ویدئو، ضبط صدا، نشر کتاب، روزنامه و فصلنامه در این کشور جزو صنایع فرهنگی محسوب می‌گردند. [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]] با همکاری سازمان‌هایی نظیر شرکت مخابرات و سازمان رادیو- تلویزیون این کشور، که امور خبررسانی و صنایع مخابراتی و کابلی کشور را ساماندهی می‌نمایند، به برنامه‌ریزی‌های جامع در حمایت از آثار و صنایع فرهنگی اقدام می‌نماید. | ||
اطمینان از دسترسی هر چه بیشتر مردم به تولیدات فرهنگی داخلی به عنوان مسأله‌ای اساسی در توسعه سیاست‌های فرهنگی این کشور مطرح می‌باشد. با وجود این، در یک دهه گذشته صنایع فرهنگی کشور، که سالانه 200/000 فرصت شغلی را فراهم می‌آورد، به علت رکود اقتصادی، کاهش قابل توجه بودجه دولت و غلبه تولیدات فرهنگی خارجی(به ویژه تولیدات فرهنگی ایالات متحده [[آمریکا]] بر تولیدات داخلی) دچار مشکلات عدیده‌ای شده است. | |||
با بالا گرفتن | با بالا گرفتن بحث‌های مختلف درباره تجارت، تحت پوشش قراردادن صنایع خدمات فرهنگی در موافقتنامه تجارت آزاد آمریکا، [[کانادا]] و اجلاس گات(GATT) در اروگوئه و موافقتنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی، توجهات خاصی به قوانین و سیاست‌های داخلی حامیِ صنایع فرهنگی کشور مبذول گردید. از جمله اهداف کلی این قبیل مذاکرات حذف قوانین حمایت از تولید داخل و دیگر قوانین تبعیض‌آمیز می‌باشد. این قوانین چالش‌های خاصی را برای صنایع فرهنگی مختلف کشور بوجود می‌آورد. در نتیجه، [[کانادا]] این موارد را از تعهدات تجاری دو جانبه حذف نموده است. | ||
===[[بازار صنایع فرهنگی کانادا]]=== | |||
در سال 1991م، سازمان سابق ارتباطات، که دپارتمان میراث فرهنگی جایگزین آن شده است، صندوق توسعه صنایع فرهنگی را با سرمایه‌ای بالغ بر 33 میلیون دلار برای مدت 5 سال تاسیس نمود. این صندوق وظیفه ارائه خدمات مشاوره مدیریتی و تأمین بودجه صنعت نشر [[بازار کتاب کانادا|کتاب]] و فصلنامه، فیلم ویدئو و صنایع ضبط صوت کشور را برعهده دارد. صندوق مذکور توسط بانک توسعه تجاری فدرال و تحت نظارت [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]] کشور اداره می‌گردد.<ref>Canadian Business Culture. (2013). Canadian business culture. Retrieved from http://www.cyborlink.com/besite/canada.htm.</ref><ref>لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ [[کانادا]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی].ص.196-198.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین]]؛ [[صنایع و کالاهای فرهنگی روسیه]]؛ [[صنایع و کالاهای فرهنگی ژاپن]]؛ [[صنایع و کالاهای فرهنگی سنگال|صنایع و کالاهای فرهنگی در سنگال]]؛ [[صنایع و کالاهای فرهنگی فرانسه]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۳۵
فرهنگ بخش پویای اقتصاد این کشور است. در سند راهبرد تجارت جهانی کانادا در سال ۲۰۰۵م آمده است: «ما در صنایع مختلف ترجیح می‌دهیم عمدتاً تولید کننده و صادر کننده باشیم تا وارد کننده محض، اما در صنایع فرهنگی ضرورت دارد که ما وارد کننده نباشیم. وارد کننده و مصرف کننده فرهنگ دیگران بودن به هیچ وجه پذیرفتی نیست». در این کشور، به عنوان دومین کشور وسیع جهان، فرهنگ به طور مستقیم یا غیرمستقیم به اقتصاد ملی کمک می‌نماید. طبق اطلاعات ارائه شده از سوی اداره آمار، درآمد بخش فرهنگ در سال 90-1991م بالغ بر 14/2 میلیارد دلار بوده است که تقریباً 2/3 درصد از تولید ناخالص ملی را تشکیل می‌داده است.
رادیو و تلویزیون، تولیدات شبکه‌های تلویزیونی کابلی، فیلم و ویدئو، ضبط صدا، نشر کتاب، روزنامه و فصلنامه در این کشور جزو صنایع فرهنگی محسوب می‌گردند. سازمان میراث فرهنگی با همکاری سازمان‌هایی نظیر شرکت مخابرات و سازمان رادیو- تلویزیون این کشور، که امور خبررسانی و صنایع مخابراتی و کابلی کشور را ساماندهی می‌نمایند، به برنامه‌ریزی‌های جامع در حمایت از آثار و صنایع فرهنگی اقدام می‌نماید.
اطمینان از دسترسی هر چه بیشتر مردم به تولیدات فرهنگی داخلی به عنوان مسأله‌ای اساسی در توسعه سیاست‌های فرهنگی این کشور مطرح می‌باشد. با وجود این، در یک دهه گذشته صنایع فرهنگی کشور، که سالانه 200/000 فرصت شغلی را فراهم می‌آورد، به علت رکود اقتصادی، کاهش قابل توجه بودجه دولت و غلبه تولیدات فرهنگی خارجی(به ویژه تولیدات فرهنگی ایالات متحده آمریکا بر تولیدات داخلی) دچار مشکلات عدیده‌ای شده است.
با بالا گرفتن بحث‌های مختلف درباره تجارت، تحت پوشش قراردادن صنایع خدمات فرهنگی در موافقتنامه تجارت آزاد آمریکا، کانادا و اجلاس گات(GATT) در اروگوئه و موافقتنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی، توجهات خاصی به قوانین و سیاست‌های داخلی حامیِ صنایع فرهنگی کشور مبذول گردید. از جمله اهداف کلی این قبیل مذاکرات حذف قوانین حمایت از تولید داخل و دیگر قوانین تبعیض‌آمیز می‌باشد. این قوانین چالش‌های خاصی را برای صنایع فرهنگی مختلف کشور بوجود می‌آورد. در نتیجه، کانادا این موارد را از تعهدات تجاری دو جانبه حذف نموده است.
بازار صنایع فرهنگی کانادا
در سال 1991م، سازمان سابق ارتباطات، که دپارتمان میراث فرهنگی جایگزین آن شده است، صندوق توسعه صنایع فرهنگی را با سرمایه‌ای بالغ بر 33 میلیون دلار برای مدت 5 سال تاسیس نمود. این صندوق وظیفه ارائه خدمات مشاوره مدیریتی و تأمین بودجه صنعت نشر کتاب و فصلنامه، فیلم ویدئو و صنایع ضبط صوت کشور را برعهده دارد. صندوق مذکور توسط بانک توسعه تجاری فدرال و تحت نظارت سازمان میراث فرهنگی کشور اداره می‌گردد.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
صنایع و کالاهای فرهنگی در چین؛ صنایع و کالاهای فرهنگی روسیه؛ صنایع و کالاهای فرهنگی ژاپن؛ صنایع و کالاهای فرهنگی در سنگال؛ صنایع و کالاهای فرهنگی فرانسه
کتابشناسی
- ↑ Canadian Business Culture. (2013). Canadian business culture. Retrieved from http://www.cyborlink.com/besite/canada.htm.
- ↑ لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.ص.196-198.