معماری دوران سلسله ی مینگ: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''معماری دوران سلسلهی«مینگ» '' == در عصر سلسلهی«مینگ»(1368 تا 1644میلادی)، چین وارد دوران پایانی جامعهی فودالیستی شد. سبک معماری در این دوران عمدتا سبک سلسله«سونگ» را به ارث برده و تغییرات زیادی نداشت، اما در زمینهی طراحی و نقشهکشی این ب...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
طراحی شهر و سبک معماری | در عصر [[سلسله مینگ|سلسله ی«مینگ»]](1368 تا 1644میلادی)، [[چین]] وارد دوران پایانی جامعه ی فودالیستی شد. سبک معماری در این دوران عمدتا سبک سلسله«سونگ» را به ارث برده و تغییرات زیادی نداشت، اما در زمینه ی طراحی و نقشه کشی این بناها کاملا از سبک سایر دوران ها متمایز هستند. | ||
طراحی شهر و سبک معماری کاخ های این دوران، توسط نسل های بعدی نیز مورد استفاده قرار گرفت. شهرهای [[پکن]] و نان کن، بزرگترین شهرهای باستانی موجود در [[چین]]، مدیون طراحی و سبک معماری این سلسله به شمار می روند. در این دوران، [[پکن]] پایتخت چین تجدید بنا شد و به سه بخش بیرونی، داخلی و امپراتوری تقسیم گردید. در این دوران، همچنین ساخت«دیوار دفاعی بزرگ [[چین]]» صورت گرفت که دیوارها، قلاع وگذرگاه ها و بسیاری از قسمت های مهم این دیوار، با آجر و مهارت و استادی از کرانه ی رود«یا لوزیانگ» در شرق تا گذرگاه«زیا یوگوانگ» در استان«گَنسو» در غرب [[چین]] به طول 5660کیلومتر امتداد دارد، آغاز و به پایان رسید. در این دوران، شیوه و سبک تعمیر و تزئین بنا، با مصالح گوناگون مانند سنگ، آجر، شیشه و الوارهای چوبی متداول و ترکیب بندی ساختمان ها پخته تر شد.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref> | |||
نیز نگاه کنید به [[هنر در چین]]، [[هنر نقاشی در چین]]، [[هنر خوشنویسی چینی|هنر خوشنویسی چین]]، [[هنر معماری در چین]]، [[وضعیت عمومی معماری باستانی چین]]، [[سلسله مینگ]] | |||
= کتابشناسی = | |||
نسخهٔ ۱۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۵
در عصر سلسله ی«مینگ»(1368 تا 1644میلادی)، چین وارد دوران پایانی جامعه ی فودالیستی شد. سبک معماری در این دوران عمدتا سبک سلسله«سونگ» را به ارث برده و تغییرات زیادی نداشت، اما در زمینه ی طراحی و نقشه کشی این بناها کاملا از سبک سایر دوران ها متمایز هستند.
طراحی شهر و سبک معماری کاخ های این دوران، توسط نسل های بعدی نیز مورد استفاده قرار گرفت. شهرهای پکن و نان کن، بزرگترین شهرهای باستانی موجود در چین، مدیون طراحی و سبک معماری این سلسله به شمار می روند. در این دوران، پکن پایتخت چین تجدید بنا شد و به سه بخش بیرونی، داخلی و امپراتوری تقسیم گردید. در این دوران، همچنین ساخت«دیوار دفاعی بزرگ چین» صورت گرفت که دیوارها، قلاع وگذرگاه ها و بسیاری از قسمت های مهم این دیوار، با آجر و مهارت و استادی از کرانه ی رود«یا لوزیانگ» در شرق تا گذرگاه«زیا یوگوانگ» در استان«گَنسو» در غرب چین به طول 5660کیلومتر امتداد دارد، آغاز و به پایان رسید. در این دوران، شیوه و سبک تعمیر و تزئین بنا، با مصالح گوناگون مانند سنگ، آجر، شیشه و الوارهای چوبی متداول و ترکیب بندی ساختمان ها پخته تر شد.[۱]
نیز نگاه کنید به هنر در چین، هنر نقاشی در چین، هنر خوشنویسی چین، هنر معماری در چین، وضعیت عمومی معماری باستانی چین، سلسله مینگ
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .