معماری دوران سلسله ی مینگ

در عصر سلسله ­ی«مینگ»(1368 تا 1644میلادی)، چین وارد دوران پایانی جامعه­ ی فودالیستی شد. سبک معماری در این دوران عمدتا سبکسلسله«سونگ» را به ارث برده و تغییرات زیادی نداشت، اما در زمینه­ ی طراحی و نقشه­ کشی این بناها کاملا از سبک سایر دوران ­ها متمایز هستند.

طراحی شهر و سبک معماری کاخ­ های این دوران، توسط نسل ­های بعدی نیز مورد استفاده قرار گرفت. شهرهای پکن و نان کن، بزرگ­ترین شهرهای باستانی موجود در چین، مدیون طراحی و سبک معماری این سلسله به ­شمار می ­روند. در این دوران، پکن پایتخت چین تجدید بنا شد و به سه بخش بیرونی، داخلی و امپراتوری تقسیم گردید. در این دوران، هم­چنین ساخت«دیوار دفاعی بزرگ چین» صورت گرفت که دیوارها، قلاع وگذرگاه ­ها و بسیاری از قسمت ­های مهم این دیوار، با آجر و مهارت و استادی از کرانه­ ی رود«یالو­زیانگ» در شرق تا گذرگاه«زیایو­گوانگ» در استان«گَن­سو» در غرب چین به طول 5660کیلومتر امتداد دارد، آغاز و به پایان رسید. در این دوران، شیوه و سبک تعمیر و تزئین بنا، با مصالح گوناگون مانند سنگ، آجر، شیشه و الوارهای چوبی متداول و ترکیب بندی ساختمان ­ها پخته تر شد.

نیز نگاه کنید به

هنر در چین؛ هنر معماری در چین؛ وضعیت عمومی معماری باستانی چین؛ معماری دوران سلسله ی تانگ؛ معماری دوران سلسله ی سونگ؛ معماری دوران سلسله ی یوان؛ معماری دوران سلسله ی چینگ؛ معماری دوران معاصر چین؛ سلسله مینگ