تعطیلات رسمی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == تعطیلات رسمی در چین == عرصه و سطح و میزان تعطیلات و اوقات فراغت هر ملتی، هم نماد نیروی تولید و هم بیانگر سطح استاندارد زندگی یک جامعه است. دولت چین در سال1995، در راستای تأمین اوقات فراغت مردم، تعداد روزهای کاری هفته را از 6 روز در هفته به 5روز در...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:China-Public-Holiday-2023-Calendar-scaled.jpg|بندانگشتی|تعطیلات مردم چین در تقویم . برگرفته از سایت china-briefing، قابل بازیابی از https://www.china-briefing.com/news/china-public-holiday-2023-schedule/]]عرصه و سطح و میزان تعطیلات و [[اوقات فراغت در چین|اوقات فراغت]] هر ملتی، هم نماد نیروی تولید و هم بیانگر سطح استاندارد زندگی یک جامعه است. دولت [[چین]] در سال 1995، در راستای تأمین [[اوقات فراغت در چین|اوقات فراغت مردم]]، تعداد روزهای کاری هفته را از 6 روز در هفته به 5 روز در هفته کاهش داد تا مردم بتوانند از [[اوقات فراغت در چین|اوقات فراغت]] بیشتری برخوردار شوند. همچنین، در سال 1999، دولت ساختار تعطیلات این کشور را بازسازی و مقررات تعطیلات 3 هفتهی طلایی در سال را تدوین و به مورد اجرا گذاشت و از سال 2000 میلادی، حقوق بگیران بخش دولتی و خصوصی به حق بهرهمندی از حقوق در این تعطیلات دست یافتند. براساس اطلاعات منتشره از سوی دولت چین، مردم این کشور سالانه جمعا از 114 روز تعطیلی رسمی (شامل پنجشنبهها) برخوردار هستند. | |||
تعطیلات رسمی و روزهای بزرگداشت در [[چین|کشور چین]] را میتوان به 3 گروه تقسیم کرد: نخست، تعطیلات رسمی که تمام مردم از آن بهرهمند میشوند. مانند تعطیلات روز نخست سال میلادی (اول ژانویه هر سال)، تعطیلات یک هفتهای آغاز سال جدید به تقویم کشاورزی چین ([[جشن عید بهاره]])، تعطیلی یک روزهی [[جشن قایقرانی اژدها در چین|جشنوارهی قایق اژدها]]، تعطیلات یک هفتهای به مناسبت اول ماه مه و روز کارگر، و تعطیلات یک هفتهای روز ملی در اول ماه اکتبر هر سال. گروه دوم، شامل تعطیلاتی میشود که شامل گروههای خاصی از جامعه میشود. مانند، روز جهانی زنان( تعطیلی نصف روز برای زنان)، روز جوانان (تعطیلی نصف روز برای افراد بالای 14 سال)، روز کودک (تعطیلی برای کودکان و نوجوانان زیر 13سال)، و روز ارتش (تعطیلی یک روزه برای پرسنل شاغل ارتش). گروه سوم از تعطیلات، روزها و مناسبتهای خاص تاریخی بدون تعطیلی. مانند، روز بزرگداشت اعتصاب در 7 فوریهی هر سال، روز بزرگداشت جنبش در 30 ماه مه هر سال، روز برزگداشت پیروزی چین بر [[ژاپن]] در سوم ماه سپتامبر هر سال، روز معلم، روز پرستار، روز درختکاری و روز خبرنگار. | |||
تعطیلات رسمی و | باید متذکر شد که [[تقویم فرهنگی، تعطیلات رسمی و جشنواره ها در چین|تقویم سنتی چین]] که به تقویم کشاورزی نیز معروف است، پیشینهای چند هزار ساله داشته و تمام مناسبتهای فرهنگی و تاریخی و اجتماعی مردم این کشور، از جمله تعطیلات سال نو چینی و [[جشن عید بهاره|عید بهاره]]، براساس تقویم سنتی محاسبه میشود که براساس گردش ماه بوده و تقویم قمری نام دارد. ولی پس از آشنایی و ارتباط تجاری چین با سیستم [[مالی]] جهان و در راستای هماهنگی با روند جهانی، سال مالی این کشور براساس تقویم میلادی تنظیم یافته و برخی از تعطیلات رسمی، مانند تعطیلات روز کارگر و روز ملی، نیز بر مبنای تقویم میلادی است.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد سوم، ص999-1001.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[تقویم سالیانه روسیه]]؛ [[تقویم سالیانه کوبا]]؛ [[تقویم سالانه لبنان]]؛ [[تقویم سالیانه تونس]]؛ [[تقویم سالیانه سنگال]]؛ [[تقویم سالیانه فرانسه]]؛ [[تقویم سالیانه کشور مالی]]؛ [[تقویم سالیانه ساحل عاج]]؛ [[تقویم سالیانه زیمبابوه]]؛ [[تقویم سالیانه تایلند]]؛ [[تقویم سالیانه اوکراین]]؛ [[تقویم سالیانه اردن]]؛ [[تقویم سالیانه اتیوپی]]؛ [[تقویم سالیانه سیرالئون]]؛ [[تقویم سالیانه قطر]]؛ [[تقویم سالیانه آرژانتین]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:تقویم و شاخص ترین مناسبت های و رویدادهای تقویمی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۲۶
عرصه و سطح و میزان تعطیلات و اوقات فراغت هر ملتی، هم نماد نیروی تولید و هم بیانگر سطح استاندارد زندگی یک جامعه است. دولت چین در سال 1995، در راستای تأمین اوقات فراغت مردم، تعداد روزهای کاری هفته را از 6 روز در هفته به 5 روز در هفته کاهش داد تا مردم بتوانند از اوقات فراغت بیشتری برخوردار شوند. همچنین، در سال 1999، دولت ساختار تعطیلات این کشور را بازسازی و مقررات تعطیلات 3 هفتهی طلایی در سال را تدوین و به مورد اجرا گذاشت و از سال 2000 میلادی، حقوق بگیران بخش دولتی و خصوصی به حق بهرهمندی از حقوق در این تعطیلات دست یافتند. براساس اطلاعات منتشره از سوی دولت چین، مردم این کشور سالانه جمعا از 114 روز تعطیلی رسمی (شامل پنجشنبهها) برخوردار هستند.
تعطیلات رسمی و روزهای بزرگداشت در کشور چین را میتوان به 3 گروه تقسیم کرد: نخست، تعطیلات رسمی که تمام مردم از آن بهرهمند میشوند. مانند تعطیلات روز نخست سال میلادی (اول ژانویه هر سال)، تعطیلات یک هفتهای آغاز سال جدید به تقویم کشاورزی چین (جشن عید بهاره)، تعطیلی یک روزهی جشنوارهی قایق اژدها، تعطیلات یک هفتهای به مناسبت اول ماه مه و روز کارگر، و تعطیلات یک هفتهای روز ملی در اول ماه اکتبر هر سال. گروه دوم، شامل تعطیلاتی میشود که شامل گروههای خاصی از جامعه میشود. مانند، روز جهانی زنان( تعطیلی نصف روز برای زنان)، روز جوانان (تعطیلی نصف روز برای افراد بالای 14 سال)، روز کودک (تعطیلی برای کودکان و نوجوانان زیر 13سال)، و روز ارتش (تعطیلی یک روزه برای پرسنل شاغل ارتش). گروه سوم از تعطیلات، روزها و مناسبتهای خاص تاریخی بدون تعطیلی. مانند، روز بزرگداشت اعتصاب در 7 فوریهی هر سال، روز بزرگداشت جنبش در 30 ماه مه هر سال، روز برزگداشت پیروزی چین بر ژاپن در سوم ماه سپتامبر هر سال، روز معلم، روز پرستار، روز درختکاری و روز خبرنگار.
باید متذکر شد که تقویم سنتی چین که به تقویم کشاورزی نیز معروف است، پیشینهای چند هزار ساله داشته و تمام مناسبتهای فرهنگی و تاریخی و اجتماعی مردم این کشور، از جمله تعطیلات سال نو چینی و عید بهاره، براساس تقویم سنتی محاسبه میشود که براساس گردش ماه بوده و تقویم قمری نام دارد. ولی پس از آشنایی و ارتباط تجاری چین با سیستم مالی جهان و در راستای هماهنگی با روند جهانی، سال مالی این کشور براساس تقویم میلادی تنظیم یافته و برخی از تعطیلات رسمی، مانند تعطیلات روز کارگر و روز ملی، نیز بر مبنای تقویم میلادی است.[۱]
نیز نگاه کنید به
تقویم سالیانه روسیه؛ تقویم سالیانه کوبا؛ تقویم سالانه لبنان؛ تقویم سالیانه تونس؛ تقویم سالیانه سنگال؛ تقویم سالیانه فرانسه؛ تقویم سالیانه کشور مالی؛ تقویم سالیانه ساحل عاج؛ تقویم سالیانه زیمبابوه؛ تقویم سالیانه تایلند؛ تقویم سالیانه اوکراین؛ تقویم سالیانه اردن؛ تقویم سالیانه اتیوپی؛ تقویم سالیانه سیرالئون؛ تقویم سالیانه قطر؛ تقویم سالیانه آرژانتین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص999-1001.