چای چانگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


در طول [[تاریخ چین]]، علی­رغم این­که به‌­صورت سنتی و فرهنگی جامعه­‌ی زنان در مقایسه با مردان از اعتبار و جایگاه مناسبی برخوردار نبوده­‌اند، ولی در هر عصری زنانی زندگی می­‌کردند که در مقام و موقعیت­‌‌های مختلف خدمات ارزنده‌­ای برای پیشرفت فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و حتی نظامی این کشور ارایه کرده‌­اند. این رویه در دوران معاصر، به ویژه پس از روی کارآمدن [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]، نیز ادامه یافته و با اعلام برابری حقوقی زن و مرد، زمینه برای ارتقای جایگاه زنان در عرصه­‌های مختلف سیاسی-اجتماعی فراهم آمد که مشخصات برخی از این زنان برجسته به شرح زیر است:
چای چانگ (Cay Chang)(1900 تا 1990)، نایب رییس چهارمین وپنجمین کمیته­‌ی دایمی [[کنگره ملی نمایندگان خلق چین|مجلس ملی نمایندگان خلق چین]] بود. وی یکی از پیروان واقعی انقلاب پرولتاریا، پیش‌­آهنگ و رهبر برجسته­‌ی فعالیت زنان [[چین]]، شخصیت فعالیت زنان ترقی خواه در صحنه­‌ی بین المللی بود. وی در اوایل عمر خود برای تحصیل به [[فرانسه]] رفته و در سال 1932میلادی، به [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] [[چین]] پیوست و در اکتبر سال1934، در راهپیمایی بزرگ حضور داشت.


=== '''[[چای چانگ]]''' ===
پس از تأسیس [[جمهوری خلق چین]] در سال 1949میلادی، وی به افتخار ریاست نخستین، دومین و سومین کنگره‌­ی [[فدراسیون سراسری زنان چین]] نایل شد. وی عضو هشتمین کمیته‌­ی مرکزی، و نهمین، دهمین و یازدهمین دوره‌­ی کمیته­‌ی مرکزی [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] [[چین]] و هم­چنین، عضو نخستین، دومین و سومین دور [[کنگره ملی نمایندگان خلق چین|کمیته­‌ی دایمی مجلس ملی نمایندگان خلق]] و نایب رییس چهارمین و پنجمین دوره­‌ی کمیته دایمی [[کنگره ملی نمایندگان خلق چین|مجلس ملی نمایندگان خلق چین]] بود.<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد1، ص.340.</ref>
'''[[چای چانگ]]''' (Cay Chang)(1900-1990)، نایب رییس چهارمین وپنجمین کمیته­‌ی دایمی مجلس ملی نمایندگان خلق [[چین]] بود. وی یکی از پیروان واقعی انقلاب پرولتاریا، پیش‌­آهنگ و رهبر برجسته­‌ی فعالیت زنان [[چین]]، شخصیت فعالیت زنان ترقی خواه در صحنه­‌ی بین المللی بود. وی در اوایل عمر خود برای تحصیل به فرانسه رفته و در سال 1932میلادی، به [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] [[چین]] پیوست و در اکتبر سال1934، در راهپیمایی بزرگ حضور داشت. پس از تأسیس [[جمهوری خلق چین]] در سال 1949میلادی، وی به افتخار ریاست نخستین، دومین و سومین کنگره‌­ی [[فدراسیون سراسری زنان چین]] نایل شد. وی عضو هشتمین کمیته‌­ی مرکزی، و نهمین، دهمین و یازدهمین دوره‌­ی کمیته­‌ی مرکزی [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] [[چین]] و هم­چنین، عضو نخستین، دومین و سومین دور کمیته­‌ی دایمی مجلس ملی نمایندگان خلق و نایب رییس چهارمین و پنجمین دوره­‌ی کمیته دایمی مجلس ملی نمایندگان خلق [[چین]] بود.<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص340</ref>


نیز نگاه کنید به [[زنان سیاستمدار معاصر چین]]
== نیز نگاه کنید به ==
 [[زنان سیاستمدار معاصر چین]]؛ [[نهادهای مشورتی و قانونگذار در چین]]؛ [[کنگره ملی نمایندگان خلق چین]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۰۵

چای چانگ (Cay Chang)(1900 تا 1990)، نایب رییس چهارمین وپنجمین کمیته­‌ی دایمی مجلس ملی نمایندگان خلق چین بود. وی یکی از پیروان واقعی انقلاب پرولتاریا، پیش‌­آهنگ و رهبر برجسته­‌ی فعالیت زنان چین، شخصیت فعالیت زنان ترقی خواه در صحنه­‌ی بین المللی بود. وی در اوایل عمر خود برای تحصیل به فرانسه رفته و در سال 1932میلادی، به حزب کمونیست چین پیوست و در اکتبر سال1934، در راهپیمایی بزرگ حضور داشت.

پس از تأسیس جمهوری خلق چین در سال 1949میلادی، وی به افتخار ریاست نخستین، دومین و سومین کنگره‌­ی فدراسیون سراسری زنان چین نایل شد. وی عضو هشتمین کمیته‌­ی مرکزی، و نهمین، دهمین و یازدهمین دوره‌­ی کمیته­‌ی مرکزی حزب کمونیست چین و هم­چنین، عضو نخستین، دومین و سومین دور کمیته­‌ی دایمی مجلس ملی نمایندگان خلق و نایب رییس چهارمین و پنجمین دوره­‌ی کمیته دایمی مجلس ملی نمایندگان خلق چین بود.[۱]

نیز نگاه کنید به

 زنان سیاستمدار معاصر چین؛ نهادهای مشورتی و قانونگذار در چین؛ کنگره ملی نمایندگان خلق چین

کتابشناسی

  1. سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد1، ص.340.