پادشاهی عربی سوریه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
شادی فیصل و مردم [[سوریه]] دیری نپایید؛ زیرا چند ماه بعد، در آوریل همان سال، متفقین در کنفرانس «سن رمو» (''San Remo'') تصمیم گرفتند که مناطق اشغال شده باید تحت سیستم دستوری جدید قرار گیرند و فرانسه باید اختیار [[سوریه]] را داشته باشد؛ زیرا طبق توافقنامه سایکس-پیکو در سال 1916، فرانسه باید آزاد باشد تا اداره خود را در لبنان و در ساحل ایجاد کند و به هر رژیمی که در داخل کشور وجود داشت، مشاوره و کمک کند. | شادی فیصل و مردم [[سوریه]] دیری نپایید؛ زیرا چند ماه بعد، در آوریل همان سال، متفقین در کنفرانس «سن رمو» (''San Remo'') تصمیم گرفتند که مناطق اشغال شده باید تحت سیستم دستوری جدید قرار گیرند و فرانسه باید اختیار [[سوریه]] را داشته باشد؛ زیرا طبق توافقنامه سایکس-پیکو در سال 1916، فرانسه باید آزاد باشد تا اداره خود را در لبنان و در ساحل ایجاد کند و به هر رژیمی که در داخل کشور وجود داشت، مشاوره و کمک کند. | ||
انگلستان طبق توافق از [[سوریه]] خارج شد. فیصل خود را در مقابل فرانسه تنها یافت و طی در قراردادی با «ژرژ کلمانسو» (''Georges Clemenceau'')، نخست وزیر فرانسه (1817-1920م.)، قیمومت فرانسه بر [[سوریه]] را پذیرفت؛ اما با فشار نیروهای استقلال طلب داخلی، تعهد خود را نقض کرد. فرانسه نیز این پادشاهی را به رسمیت نشناخت و بعد از یک اولتیماتوم و عدم پذیرش فیصل، به [[سوریه]] حمله کرد و پس از سه روز نبرد، با شکست سوریها این پادشاهی فیصل، فیصله یافت؛ ولی بعدها با کمک انگلیسیها به عراق رفت و دولت پادشاهی عراق را تأسیس کرد! | انگلستان طبق توافق از [[سوریه]] خارج شد. فیصل خود را در مقابل فرانسه تنها یافت و طی در قراردادی با «ژرژ کلمانسو» (''Georges Clemenceau'')، نخست وزیر فرانسه (1817-1920م.)، قیمومت فرانسه بر [[سوریه]] را پذیرفت؛ اما با فشار نیروهای استقلال طلب داخلی، تعهد خود را نقض کرد. فرانسه نیز این پادشاهی را به رسمیت نشناخت و بعد از یک اولتیماتوم و عدم پذیرش فیصل، به [[سوریه]] حمله کرد و پس از سه روز نبرد، با شکست سوریها این پادشاهی فیصل، فیصله یافت؛ ولی بعدها با کمک انگلیسیها به عراق رفت و دولت پادشاهی عراق را تأسیس کرد!<ref>شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[جنگ جهانی اول در تاریخ سوریه]] | |||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۵۳
با پایان جنگ جهانی اول (1918)، «آلنبی» پیشگفته؛ حاکم نظامی انگلیسی، بر اساس تصمیم «اداره سرزمینهای اشغال شده دشمن» (OETA)((Occupied Enemy Territory Administration)) ایجاد کرد. امیر فیصل با حمایتاین اداره، موفق شد با ارتش عربی خود، به باقیمانده ارتش عثمانی در سوریه حمله کند. در دهم ژانویه ۱۹۱۸ نیروهای امیر فیصل وارد شهر دمشق شدند و سوریه به تصرف او و یا در واقع، به تصرف کامل متفقین درآمد.
فیصل خود را امیر خواند و سپس در روز هفتم مارس ۱۹۲۰ کنگرهای صوری در دمشق ترتیب داد و به عنوان «ملک فیصل اول»، پادشاه سوریه، تاجگذاری کرد و «رضا الرکابی» را به عنوان نخست وزیر انتخاب کرد. نمایندگان این کنگره که به «کنگره مردم سوریه» شهرت یافت، افراد سرشناس مناطق مختلف سوریه بودند.
شادی فیصل و مردم سوریه دیری نپایید؛ زیرا چند ماه بعد، در آوریل همان سال، متفقین در کنفرانس «سن رمو» (San Remo) تصمیم گرفتند که مناطق اشغال شده باید تحت سیستم دستوری جدید قرار گیرند و فرانسه باید اختیار سوریه را داشته باشد؛ زیرا طبق توافقنامه سایکس-پیکو در سال 1916، فرانسه باید آزاد باشد تا اداره خود را در لبنان و در ساحل ایجاد کند و به هر رژیمی که در داخل کشور وجود داشت، مشاوره و کمک کند.
انگلستان طبق توافق از سوریه خارج شد. فیصل خود را در مقابل فرانسه تنها یافت و طی در قراردادی با «ژرژ کلمانسو» (Georges Clemenceau)، نخست وزیر فرانسه (1817-1920م.)، قیمومت فرانسه بر سوریه را پذیرفت؛ اما با فشار نیروهای استقلال طلب داخلی، تعهد خود را نقض کرد. فرانسه نیز این پادشاهی را به رسمیت نشناخت و بعد از یک اولتیماتوم و عدم پذیرش فیصل، به سوریه حمله کرد و پس از سه روز نبرد، با شکست سوریها این پادشاهی فیصل، فیصله یافت؛ ولی بعدها با کمک انگلیسیها به عراق رفت و دولت پادشاهی عراق را تأسیس کرد![۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)