امبیرا در زیمبابوه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''- "امبیرا"<sup>[38]</sup> :''' "امبیرا" یا "پیا نوی انگشتی " نوعی آلت موسیقی آفریقایی منحصر به فرد است که در پایان عصر آهن در قاره آفریقا توسعه یافته به طور سنتی در مراسم آیینی و مناسبت های دینی از آن استفاده می شد. " امبیرا" از آلات موسیقی سنتی مردم شونا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:امبیرا.jpg|بندانگشتی|263x263پیکسل|امبیرا(1403). برگرفته از سایت Mbira، قابل بازیابی از https://mbira.org/product/nyamaropa-mbira-b-pitch-made-by-gift-rushambwa/]] | |||
"امبیرا" (Mbira) یا "پیانوی انگشتی "نوعی آلت موسیقی آفریقایی منحصر به فرد است که در پایان عصر آهن در قاره آفریقا توسعه یافته به طور سنتی در مراسم آیینی و مناسبت‌های دینی از آن استفاده می‌شد. | |||
"امبیرا" | "امبیرا" از آلات موسیقی سنتی [[قبيله شونا|مردم شونا]]<nowiki/>ست و مردم معتقدند نیاکانشان از آن استفاده می‌کردند. "امبیرا" صدای موزونی داشته و هنوز ماهیت و شکل اصیل و کهن [[موسیقی در زیمبابوه|موسیقی سنتی زیمبابوه]] محسوب می‌شود<ref>ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص. 222-223.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[هنر زیمبابوه]]؛ [[هنرهای سنتی زیمبابوه]]؛ [[صنایع دستی در زیمبابوه]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۶
امبیرا(1403). برگرفته از سایت Mbira، قابل بازیابی از https://mbira.org/product/nyamaropa-mbira-b-pitch-made-by-gift-rushambwa/
"امبیرا" (Mbira) یا "پیانوی انگشتی "نوعی آلت موسیقی آفریقایی منحصر به فرد است که در پایان عصر آهن در قاره آفریقا توسعه یافته به طور سنتی در مراسم آیینی و مناسبت‌های دینی از آن استفاده می‌شد.
"امبیرا" از آلات موسیقی سنتی مردم شوناست و مردم معتقدند نیاکانشان از آن استفاده می‌کردند. "امبیرا" صدای موزونی داشته و هنوز ماهیت و شکل اصیل و کهن موسیقی سنتی زیمبابوه محسوب می‌شود[۱].
نیز نگاه کنید به
هنر زیمبابوه؛ هنرهای سنتی زیمبابوه؛ صنایع دستی در زیمبابوه
کتابشناسی
- ↑ ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص. 222-223.