بازگشت چوئن لای به چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] به محض بازگشت، در بخش سیاسی | [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] به محض بازگشت، در بخش سیاسی آکادمی نظامی وامپوآ( Wampoa)که ریاست آن با [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ کایشِک]] بود، مشغول و بعد از چند ماه به معاونت و پس از مدت کوتاهی به ریاست بخش سیاسی آکادمی منصوب گردید. | ||
در همین ایام وی | در همین ایام وی به عنوان دبیر [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] در استان های گوان دونگ و گوانگ شی انتخاب شد. او با استفاده از موقعیت خود در آکادمی نظامی، تعداد زیادی از سربازان و افسران و درجه داران را مخفیانه جذب [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] کرد و در واقع تشکیلات مخفی نظامی حزب را در این پادگان آموزشی-نظامی شکل داد و به دلیل همین فعالیت ها بود که مجبور شد جایگاه خود را در این پادگان از دست بدهد. | ||
[[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] در طول | [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] در طول همکاری نظامی با وامپوآ و مشارکت در دوجنگی که به رهبری [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ کایشِک]] علیه جنگ سالاران شورشی صورت گرفت، توانست با استفاده از موقعیت خود، جایگاه [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] را در مناطق مختلف شرق [[چین]] استحکام بخشد. | ||
وی در سال1925، با مجوز [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] با خانم دِنگ اینچائو(Deng Yingchao)ازدواج نمود. در سال 1926، [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] و | وی در سال1925، با مجوز [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] با خانم دِنگ اینچائو(Deng Yingchao)ازدواج نمود. در سال 1926، [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] و بقیه‌ی [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|اعضای کمونیست]] پایگاه نظامی وامپوآ به خاطر حادثه ای که بدون اطلاع فرمانده پایگاه رخ داد، توسط چیانگ کایشِک از تمامی پست های مهم ارتشی برکنار شدند[i]. | ||
[[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] در سال1926، به [[شانگهای]] منتقل شد و در آنجا به سازماندهی و فعال سازی اتحادیه های | [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] در سال1926، به [[شانگهای]] منتقل شد و در آنجا به سازماندهی و فعال سازی اتحادیه های کارگری وابسته به [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] نقش فعالی داشت و لذا در یک حادثه‌ی از پیش طراحی شده توسط نظامیان طرفدار [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]] دستگیر و نزدیک بود به قتل برسد که با وساطت برخی از فرماندهان ارتش که از قبل با او رفاقت داشت، از مرگ حتمی نجات یافت. | ||
وی به خاطر اوضاع نا مناسب امنیتی موجود در [[شانگهای]]، در سال1927 از این شهر فرار | وی به خاطر اوضاع نا مناسب امنیتی موجود در [[شانگهای]]، در سال1927 از این شهر فرار کرده و در شهر هانکو(Hankou) در پنجمین کنگره‌ی ملی [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] شرکت و در این اجلاس به عضویت کمیته‌ی مرکزی حزب انتخاب و مسئول شاخه‌ی نظامی حزب شد. با تلاش [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ کایشِک]] برای دستگیری رهبران و فعالان [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]]، [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] به زندگی مخفیانه روی آورد. | ||
در جریان شورش نانچانگ(Nanchang) | در جریان شورش نانچانگ(Nanchang) که از سوی دولت ملی سرکوب شد، [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] دچار بیماری مالاریا گردید و برای مداوا به هنگ کنگ فرستاده شد ولی بعدا به خاطر شکست این شورش تنزل مقام یافته و عضو علی البدل کمیته‌ی مرکزی شد. وی در سال 1928، برای حضور در ششمین کنفرانس ملی حزب به مسکو سفر کرده[ii]و در گزارشی به کنگره گفت، با توجه به شرایط موجود در [[چین]]، راه انداختن انقلاب همه جانبه در این کشور فعلا میسر نیست. این ایده مورد قبول کنگره واقع شد و در این اجلاس وی به سرپرستی و مسئولیت تبلیغاتی حزب انتخاب گردید در حالی که تنها 30 سال داشت. | ||
[[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] پس از | [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] پس از یکسال اقامت در مسکو، در سال 1929 به [[شانگهای]] باز گشته و به صورت کاملا مخفیانه زندگی خود را آغاز و به عنوان مسئول شاخه‌ی امنیتی حزب، به ساماندهی و حفظ و حراست از [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای کمونیستی]] که به شدت تحت تعقیب پلیس امنیتی [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ کایشِک]] بودند پرداخت. پس از لو رفتن تشکیلات سرٌی [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]]، وی به همراه همسرش و تعدادی از رهبران رده بالای حزب، در اواخر سال 1931 از [[شانگهای]] فرار و به منطقه‌ی جیانگشی(Jiangxi)که تحت کنترل [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] بود رفتند. او در جیانگ شی بعنوان کمیسر سیاسی حزب جایگزین [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] شد. [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چو]] با برخورداری از حمایت حزب و دوستان نظامیش، ارتش سرخ را طبق استانداردهای موجود سازماندهی کرده و توانست در مقابل چهار حمله‌ی گسترده‌ی ارتش ملی به مناطق تحت اشغال [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست ها]] در منطقه‌ی جیانگ شی مقاومت نماید، ولی در پنجمین حمله‌ی شدید نیروهای [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]]، [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای کمونیستی]] در جبهه های مختلف متحمل شکست شده و مجبور به ترک پایگاه های خود در جنوب و حرکت به سمت شمال شدند. در این مرحله [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] مسئول سازماندهی و پشتیبانی نیروهای شرکت کننده در راهپیمایی بزرگ شد. | ||
او توانست با برنامه ریزی دقیق و حساب شده، | او توانست با برنامه ریزی دقیق و حساب شده، زمینه‌ی عبور 84 هزار نیروی نظامی و غیر نظامی را در اوایل اکتبر 1934 پس از مذاکره‌ی مخفیانه با یکی از فرماندهان [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]]، بدون درگیری فراهم سازد. ولی در عبور از آخرین خط محاصره، درگیری شدیدی رخ داد که با تلفات بسیاری همراه بود و از 84 هزار نفر تنها نیمی از آنها توانستند از این درگیری جان سالم بیرون ببرند. | ||
در نهایت، بین 8 تا 9 هزار نفر پس از | در نهایت، بین 8 تا 9 هزار نفر پس از یک سال پیاده روی، در تاریخ 20 اکتبر 1935، وارد استان شَن سی در شمال غرب کشور شده و بقیه در میانه‌ی راه به دلایل مختلف از جمله درگیری، قحطی و گرسنگی و بیماری، و سقوط از صخره ها و دره ها جان خود را از دست دادند. در طول راهپیمایی بزرگ که مقام حزبی [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] از [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] بالاتر بود، [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چو]] همیشه از دیدگاه های [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] حمایت می کرد و این برخوردهای دوستانه بود که زمینه‌ی دوستی میان این دو را تا آخر عمر فراهم ساخت. اگرچه در سال های آخر عمر [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] به واسطه‌ی مخالفت وی با [[اجرای انقلاب فرهنگی در چین|انقلاب فرهنگی]] و سعایت باند چهار نفره، رابطه‌ی بین [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چو]] و [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] به سردی گرایید<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]، جلد 1، ص.224-227.</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین]]؛ [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین]]؛ [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ]] | |||
== پاورقی == | |||
[i]. <small>در این حادثه تعدادی از افسران کمونیست پایگاه بدون اطلاع فرماندهی چند فروند قایق پایگاه را برای انجام مأموریت حزبی از پایگاه خارج ساخته بوند.</small> | |||
<small>[ii]. در آن شرایط اوضاع امنیتی [[چین]] برای فعالان [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] وخیم شده بود و احتمال دستگیری تمام رهبران حزبی در صورا برگزاری کنفرانس در خاک [[چین]] می رفت. لذا تصمیم گرفته شد ششمین کنفرانس حزب در [[مسکو]] برگزار شود.</small> | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۲۸
چوئِن لای به محض بازگشت، در بخش سیاسی آکادمی نظامی وامپوآ( Wampoa)که ریاست آن با چیانگ کایشِک بود، مشغول و بعد از چند ماه به معاونت و پس از مدت کوتاهی به ریاست بخش سیاسی آکادمی منصوب گردید.
در همین ایام وی به عنوان دبیر حزب کمونیست در استان های گوان دونگ و گوانگ شی انتخاب شد. او با استفاده از موقعیت خود در آکادمی نظامی، تعداد زیادی از سربازان و افسران و درجه داران را مخفیانه جذب حزب کمونیست کرد و در واقع تشکیلات مخفی نظامی حزب را در این پادگان آموزشی-نظامی شکل داد و به دلیل همین فعالیت ها بود که مجبور شد جایگاه خود را در این پادگان از دست بدهد.
چوئِن لای در طول همکاری نظامی با وامپوآ و مشارکت در دوجنگی که به رهبری چیانگ کایشِک علیه جنگ سالاران شورشی صورت گرفت، توانست با استفاده از موقعیت خود، جایگاه حزب کمونیست را در مناطق مختلف شرق چین استحکام بخشد.
وی در سال1925، با مجوز حزب کمونیست با خانم دِنگ اینچائو(Deng Yingchao)ازدواج نمود. در سال 1926، چوئِن لای و بقیه‌ی اعضای کمونیست پایگاه نظامی وامپوآ به خاطر حادثه ای که بدون اطلاع فرمانده پایگاه رخ داد، توسط چیانگ کایشِک از تمامی پست های مهم ارتشی برکنار شدند[i].
چوئِن لای در سال1926، به شانگهای منتقل شد و در آنجا به سازماندهی و فعال سازی اتحادیه های کارگری وابسته به حزب کمونیست نقش فعالی داشت و لذا در یک حادثه‌ی از پیش طراحی شده توسط نظامیان طرفدار چیانگ دستگیر و نزدیک بود به قتل برسد که با وساطت برخی از فرماندهان ارتش که از قبل با او رفاقت داشت، از مرگ حتمی نجات یافت.
وی به خاطر اوضاع نا مناسب امنیتی موجود در شانگهای، در سال1927 از این شهر فرار کرده و در شهر هانکو(Hankou) در پنجمین کنگره‌ی ملی حزب کمونیست شرکت و در این اجلاس به عضویت کمیته‌ی مرکزی حزب انتخاب و مسئول شاخه‌ی نظامی حزب شد. با تلاش چیانگ کایشِک برای دستگیری رهبران و فعالان حزب کمونیست، چوئِن لای به زندگی مخفیانه روی آورد.
در جریان شورش نانچانگ(Nanchang) که از سوی دولت ملی سرکوب شد، چوئِن لای دچار بیماری مالاریا گردید و برای مداوا به هنگ کنگ فرستاده شد ولی بعدا به خاطر شکست این شورش تنزل مقام یافته و عضو علی البدل کمیته‌ی مرکزی شد. وی در سال 1928، برای حضور در ششمین کنفرانس ملی حزب به مسکو سفر کرده[ii]و در گزارشی به کنگره گفت، با توجه به شرایط موجود در چین، راه انداختن انقلاب همه جانبه در این کشور فعلا میسر نیست. این ایده مورد قبول کنگره واقع شد و در این اجلاس وی به سرپرستی و مسئولیت تبلیغاتی حزب انتخاب گردید در حالی که تنها 30 سال داشت.
چوئِن لای پس از یکسال اقامت در مسکو، در سال 1929 به شانگهای باز گشته و به صورت کاملا مخفیانه زندگی خود را آغاز و به عنوان مسئول شاخه‌ی امنیتی حزب، به ساماندهی و حفظ و حراست از نیروهای کمونیستی که به شدت تحت تعقیب پلیس امنیتی چیانگ کایشِک بودند پرداخت. پس از لو رفتن تشکیلات سرٌی چوئِن لای، وی به همراه همسرش و تعدادی از رهبران رده بالای حزب، در اواخر سال 1931 از شانگهای فرار و به منطقه‌ی جیانگشی(Jiangxi)که تحت کنترل مائو بود رفتند. او در جیانگ شی بعنوان کمیسر سیاسی حزب جایگزین مائو شد. چو با برخورداری از حمایت حزب و دوستان نظامیش، ارتش سرخ را طبق استانداردهای موجود سازماندهی کرده و توانست در مقابل چهار حمله‌ی گسترده‌ی ارتش ملی به مناطق تحت اشغال کمونیست ها در منطقه‌ی جیانگ شی مقاومت نماید، ولی در پنجمین حمله‌ی شدید نیروهای چیانگ، نیروهای کمونیستی در جبهه های مختلف متحمل شکست شده و مجبور به ترک پایگاه های خود در جنوب و حرکت به سمت شمال شدند. در این مرحله چوئِن لای مسئول سازماندهی و پشتیبانی نیروهای شرکت کننده در راهپیمایی بزرگ شد.
او توانست با برنامه ریزی دقیق و حساب شده، زمینه‌ی عبور 84 هزار نیروی نظامی و غیر نظامی را در اوایل اکتبر 1934 پس از مذاکره‌ی مخفیانه با یکی از فرماندهان چیانگ، بدون درگیری فراهم سازد. ولی در عبور از آخرین خط محاصره، درگیری شدیدی رخ داد که با تلفات بسیاری همراه بود و از 84 هزار نفر تنها نیمی از آنها توانستند از این درگیری جان سالم بیرون ببرند.
در نهایت، بین 8 تا 9 هزار نفر پس از یک سال پیاده روی، در تاریخ 20 اکتبر 1935، وارد استان شَن سی در شمال غرب کشور شده و بقیه در میانه‌ی راه به دلایل مختلف از جمله درگیری، قحطی و گرسنگی و بیماری، و سقوط از صخره ها و دره ها جان خود را از دست دادند. در طول راهپیمایی بزرگ که مقام حزبی چوئِن لای از مائو بالاتر بود، چو همیشه از دیدگاه های مائو حمایت می کرد و این برخوردهای دوستانه بود که زمینه‌ی دوستی میان این دو را تا آخر عمر فراهم ساخت. اگرچه در سال های آخر عمر چوئِن لای به واسطه‌ی مخالفت وی با انقلاب فرهنگی و سعایت باند چهار نفره، رابطه‌ی بین چو و مائو به سردی گرایید[۱].
نیز نگاه کنید به
چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین؛ مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین؛ مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ
پاورقی
[i]. در این حادثه تعدادی از افسران کمونیست پایگاه بدون اطلاع فرماندهی چند فروند قایق پایگاه را برای انجام مأموریت حزبی از پایگاه خارج ساخته بوند.
[ii]. در آن شرایط اوضاع امنیتی چین برای فعالان حزب کمونیست وخیم شده بود و احتمال دستگیری تمام رهبران حزبی در صورا برگزاری کنفرانس در خاک چین می رفت. لذا تصمیم گرفته شد ششمین کنفرانس حزب در مسکو برگزار شود.
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.224-227.