حاکمیت رقابت نا عادلانه بر بازار بین المللی صنایع فرهنگی چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Nou9z1.jpg|بندانگشتی|بازار بین المللی صنایع فرهنگی چین]] | [[پرونده:Nou9z1.jpg|بندانگشتی|بازار بین المللی صنایع فرهنگی [[چین]]. قابل بازیابی از https://vista.ir/w/a/27/nou9z]] | ||
در حالیکه دسترسی به بازارها، تنوع در انتخاب و توانایی در رقابت، میتواند توسعهی عادلانه ی [[بازار صنایع فرهنگی چین|تجارت محصولات فرهنگی]] را تضمین | در حالیکه دسترسی به بازارها، تنوع در انتخاب و توانایی در رقابت، میتواند توسعهی عادلانه ی [[بازار صنایع فرهنگی چین|تجارت محصولات فرهنگی]] را تضمین کند، ولی نبود انگیزه در پدیدآورندگان؛ سطح نازل سرمایهگذاری؛ بی اعتمادی به صنایع نوپا و فقدان نظام آموزش مدیریت و سازوکارهای ترویج محصولات در [[بازار صنایع فرهنگی چین|بازار بین المللی عرضهی تولیدات فرهنگی]]؛ از جمله عواملی به شمار می روند که در راه گسترش [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|محصولات فرهنگی]] مانع ایجاد می کنند. | ||
لذا، [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|محصولات فرهنگی]] | لذا، [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|محصولات فرهنگی]] کشورهای درحال توسعه در بازارهای خارجی عموما حضور ناچیزی دارند و در چنین شرایطی، رقابت برای آنها کاری دشوار است. تفاوت از نظر ابعاد، منابع مالی، هزینهی مواد و خدمات مربوط به تولید و توزیع، همراه با سایر محدودیتهای دانش فنی و کنترل کیفیت و فقدان چارچوبهای قانونی و مالی، از دیگر عوامل کلیدی هستند که توان رقابتی [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|صنایع فرهنگی]] داخلی بسیاری از کشورهای در حال توسعهی جهان توسعه یافته را کاهش میدهند. | ||
گرچه همانند گفت وگوی انسانی | گرچه همانند گفت وگوی انسانی که مستلزم گونهای ازمبادله بین گوینده و شنونده است، گفت وگوی بین فرهنگی نیز مستلزم تبادل [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|کالاهای فرهنگی]] به گونهای متعادل و نسبتا برابر است، ولی سلطهی یکجانبهی یک فرهنگ خاص در چنین حوزه ای، گفت وگو را به تک گویی مبدل می سازد، به طوری که اکثریت شهروندان سراسر جهان باتوجه به رشد تقاضای [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|محصولات فرهنگی،]] صرفا به مصرف کنندگان کالاهای وارداتی از یک کشور توانمند تنزل می یابند. در چنین شرایطی است که توان خلق کردن، بیان خود و حق انتخاب و ابراز هویت خود به مخاطره افتاده است. چون کشورهای درحال توسعه فاقد ساختارهای لازم [[صنایع فرهنگی چین، سیاست ها و جایگاه آن در رشد اقتصاد ملی چین|صنایع فرهنگی]] برای هدایت و اشاعهی خلاقیت زندهی خویشاند<ref>میر جلیلی، سید حسین(1386). جهانی شدن صنایع فرهنگی. روزنامه ی ایران. مورخ 20 شهریور</ref>. | ||
بنابراین، [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|صنایع فرهنگی]] با چالش رقابت بین المللی روبه رو است. | بنابراین، [[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین|صنایع فرهنگی]] با چالش رقابت بین المللی روبه رو است. یک انحصار غیررسمی از کارتلهای چندرسانهای غربی، بخش اعظم و فزایندهای از [[بازار صنایع فرهنگی چین|بازارهای محصولات فرهنگی]] را به خود اختصاص داده و عرصه را برای صنایع نوپای فرهنگی کشورهای درحال توسعه تنگ کردهاند<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،جلد2،ص.567-568. </ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[صنایع و کالاهای فرهنگی در چین]]؛ [[صنایع فرهنگی چین، سیاست ها و جایگاه آن در رشد اقتصاد ملی چین]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:اقتصاد فرهنگ و بازار صنایع فرهنگی]] | |||
[[رده:صادرات محصولات و خدمات فرهنگی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۸
در حالیکه دسترسی به بازارها، تنوع در انتخاب و توانایی در رقابت، میتواند توسعهی عادلانه ی تجارت محصولات فرهنگی را تضمین کند، ولی نبود انگیزه در پدیدآورندگان؛ سطح نازل سرمایهگذاری؛ بی اعتمادی به صنایع نوپا و فقدان نظام آموزش مدیریت و سازوکارهای ترویج محصولات در بازار بین المللی عرضهی تولیدات فرهنگی؛ از جمله عواملی به شمار می روند که در راه گسترش محصولات فرهنگی مانع ایجاد می کنند.
لذا، محصولات فرهنگی کشورهای درحال توسعه در بازارهای خارجی عموما حضور ناچیزی دارند و در چنین شرایطی، رقابت برای آنها کاری دشوار است. تفاوت از نظر ابعاد، منابع مالی، هزینهی مواد و خدمات مربوط به تولید و توزیع، همراه با سایر محدودیتهای دانش فنی و کنترل کیفیت و فقدان چارچوبهای قانونی و مالی، از دیگر عوامل کلیدی هستند که توان رقابتی صنایع فرهنگی داخلی بسیاری از کشورهای در حال توسعهی جهان توسعه یافته را کاهش میدهند.
گرچه همانند گفت وگوی انسانی که مستلزم گونهای ازمبادله بین گوینده و شنونده است، گفت وگوی بین فرهنگی نیز مستلزم تبادل کالاهای فرهنگی به گونهای متعادل و نسبتا برابر است، ولی سلطهی یکجانبهی یک فرهنگ خاص در چنین حوزه ای، گفت وگو را به تک گویی مبدل می سازد، به طوری که اکثریت شهروندان سراسر جهان باتوجه به رشد تقاضای محصولات فرهنگی، صرفا به مصرف کنندگان کالاهای وارداتی از یک کشور توانمند تنزل می یابند. در چنین شرایطی است که توان خلق کردن، بیان خود و حق انتخاب و ابراز هویت خود به مخاطره افتاده است. چون کشورهای درحال توسعه فاقد ساختارهای لازم صنایع فرهنگی برای هدایت و اشاعهی خلاقیت زندهی خویشاند[۱].
بنابراین، صنایع فرهنگی با چالش رقابت بین المللی روبه رو است. یک انحصار غیررسمی از کارتلهای چندرسانهای غربی، بخش اعظم و فزایندهای از بازارهای محصولات فرهنگی را به خود اختصاص داده و عرصه را برای صنایع نوپای فرهنگی کشورهای درحال توسعه تنگ کردهاند[۲].
نیز نگاه کنید به
صنایع و کالاهای فرهنگی در چین؛ صنایع فرهنگی چین، سیاست ها و جایگاه آن در رشد اقتصاد ملی چین
کتابشناسی
- ↑ میر جلیلی، سید حسین(1386). جهانی شدن صنایع فرهنگی. روزنامه ی ایران. مورخ 20 شهریور
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد2،ص.567-568.