حاکمیت رقابت نا عادلانه بر بازار بین المللی صنایع فرهنگی چین
در حالیکه دسترسی به بازارها، تنوع در انتخاب و توانایی در رقابت، میتواند توسعهی عادلانه ی تجارت محصولات فرهنگی را تضمین کند، ولی نبود انگیزه در پدیدآورندگان؛ سطح نازل سرمایهگذاری؛ بی اعتمادی به صنایع نوپا و فقدان نظام آموزش مدیریت و سازوکارهای ترویج محصولات در بازار بین المللی عرضهی تولیدات فرهنگی؛ از جمله عواملی به شمار میروند که در راه گسترش محصولات فرهنگی مانع ایجاد میکنند.
لذا، محصولات فرهنگی کشورهای درحال توسعه در بازارهای خارجی عموما حضور ناچیزی دارند و در چنین شرایطی، رقابت برای آنها کاری دشوار است. تفاوت از نظر ابعاد، منابع مالی، هزینهی مواد و خدمات مربوط به تولید و توزیع، همراه با سایر محدودیتهای دانش فنی و کنترل کیفیت و فقدان چارچوبهای قانونی و مالی، از دیگر عوامل کلیدی هستند که توان رقابتی صنایع فرهنگی داخلی بسیاری از کشورهای در حال توسعهی جهان توسعه یافته را کاهش میدهند.
گرچه همانند گفت وگوی انسانی که مستلزم گونهای ازمبادله بین گوینده و شنونده است، گفت وگوی بین فرهنگی نیز مستلزم تبادل کالاهای فرهنگی به گونهای متعادل و نسبتا برابر است، ولی سلطهی یکجانبهی یک فرهنگ خاص در چنین حوزه ای، گفت وگو را به تک گویی مبدل میسازد، به طوری که اکثریت شهروندان سراسر جهان باتوجه به رشد تقاضای محصولات فرهنگی، صرفا به مصرف کنندگان کالاهای وارداتی از یک کشور توانمند تنزل مییابند. در چنین شرایطی است که توان خلق کردن، بیان خود و حق انتخاب و ابراز هویت خود به مخاطره افتاده است. چون کشورهای درحال توسعه فاقد ساختارهای لازم صنایع فرهنگی برای هدایت و اشاعهی خلاقیت زندهی خویشاند[۱].
بنابراین، صنایع فرهنگی با چالش رقابت بین المللی روبه رو است. یک انحصار غیررسمی از کارتلهای چندرسانهای غربی، بخش اعظم و فزایندهای از بازارهای محصولات فرهنگی را به خود اختصاص داده و عرصه را برای صنایع نوپای فرهنگی کشورهای درحال توسعه تنگ کردهاند.
نیز نگاه کنید به
صنایع و کالاهای فرهنگی در چین؛ صنایع فرهنگی چین، سیاست ها و جایگاه آن در رشد اقتصاد ملی چین
کتابشناسی
- ↑ میر جلیلی، سید حسین(1386). جهانی شدن صنایع فرهنگی. روزنامه ی ایران. مورخ 20 شهریور
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی