حاکمیت رقابت نا عادلانه بر بازار بین المللی صنایع فرهنگی چین

بازار بین المللی صنایع فرهنگی چین. قابل بازیابی از https://vista.ir/w/a/27/nou9z

در حالی­که دسترسی به بازارها، تنوع در انتخاب و توانایی در رقابت، می­تواند توسعه­‌ی عادلانه­ ی تجارت محصولات فرهنگی را تضمین کند، ولی نبود انگیزه در پدیدآورندگان؛ سطح نازل سرمایه‌­گذاری؛ بی اعتمادی به صنایع نوپا و فقدان نظام آموزش مدیریت و سازوکارهای ترویج محصولات در بازار بین المللی عرضه‌­ی تولیدات فرهنگی؛ از جمله عواملی به شمار می ­روند که در راه گسترش محصولات فرهنگی مانع ایجاد می ­کنند.

لذا، محصولات فرهنگی کشورهای درحال توسعه در بازارهای خارجی عموما حضور ناچیزی دارند و در چنین شرایطی، رقابت برای آن­ها کاری دشوار است. تفاوت از نظر ابعاد، منابع مالی، هزینه­‌ی مواد و خدمات مربوط به تولید و توزیع، همراه با سایر محدودیت­‌های دانش فنی و کنترل کیفیت و فقدان چارچوب‌­های قانونی و مالی، از دیگر عوامل کلیدی هستند که توان رقابتی صنایع فرهنگی داخلی بسیاری از کشورهای در حال توسعه­‌ی جهان توسعه یافته را کاهش می­دهند.

گرچه همانند گفت وگوی انسانی که مستلزم گونه‌­ای ازمبادله بین گوینده و شنونده است، گفت وگوی بین فرهنگی نیز مستلزم تبادل کالاهای فرهنگی به گونه‌­ای متعادل و نسبتا برابر است، ولی سلطه‌­ی یکجانبه‌­ی یک فرهنگ خاص در چنین حوزه ­ای، گفت وگو را به تک گویی مبدل می ­سازد، به طوری که اکثریت شهروندان سراسر جهان باتوجه به رشد تقاضای محصولات فرهنگی، صرفا به مصرف کنندگان کالاهای وارداتی از یک کشور توانمند تنزل می ­یابند. در چنین شرایطی است که توان خلق کردن، بیان خود و حق انتخاب و ابراز هویت خود به مخاطره افتاده است. چون کشورهای درحال توسعه فاقد ساختارهای لازم صنایع فرهنگی برای هدایت و اشاعه­‌ی خلاقیت زنده­‌ی خویش­اند.

بنابراین، صنایع فرهنگی با چالش رقابت بین المللی روبه رو است. یک انحصار غیررسمی از کارتل­‌های چندرسانه‌­ای غربی، بخش اعظم و فزاینده­ای از بازارهای محصولات فرهنگی را به خود اختصاص داده و عرصه را برای صنایع نوپای فرهنگی کشورهای درحال توسعه تنگ کرده‌­اند.

نیز نگاه کنید به

 صنایع و کالاهای فرهنگی در چین؛ صنایع فرهنگی چین، سیاست ها و جایگاه آن در رشد اقتصاد ملی چین