مکتب جودوی ژاپن: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مکتب "جودو" (浄土宗/Jōdo shū) | بنیان گذار مکتب "جودو" (浄土宗/Jōdo shū)، هونِن (法然/Hōnen) (1133-1212) است و مرکز اصلی آن "چیئوناین" (知恩院/Chionin) در [[کیوتو]] قرار دارد. این مکتب به دو شاخه تقسیم شده و در مجموع حدود شش میلیون و 470 هزار نفر پیرو دارد. به باور این مکتب خواندن و نیایش "آمیتابا" کافی است و متوفی پس از مرگ با رحمت آمیتابا در سرزمین پاک (جودو) متولد میشود. ناگفته پیداست که بر اساس تعالیم این مکتب،"آمیتابا" بودیساتوای نیایش شونده آن است. بعدها در دوره میجی پیروان این مکتب نقش پر رنگی در نوسازی [[ژاپن]] ایفا کردند. این مکتب هم در دانشگاه تایشو به صورت آکادمیک تدریس میشود.<ref>ذکی پور، بهمن (1402). " دین و مذهب در [[ژاپن]] امروز به انضمام جریانهای فکری". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ [[ژاپن]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص149-182.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[ادیان در ژاپن]] | [[ادیان در ژاپن]]؛ [[شینتو در ژاپن]] | ||
== | == منبع اصلی == | ||
<references /> | |||
== نویسنده مقاله == | |||
بهمن ذکی پور | |||
[[رده:جریان های شاخص سایر ادیان]] | |||
[[رده:جمعیت سایر ادیان و پراکندگی آن]] | |||
[[رده:پیشینه سایر ادیان]] | |||
نسخهٔ ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۰۹
بنیان گذار مکتب "جودو" (浄土宗/Jōdo shū)، هونِن (法然/Hōnen) (1133-1212) است و مرکز اصلی آن "چیئوناین" (知恩院/Chionin) در کیوتو قرار دارد. این مکتب به دو شاخه تقسیم شده و در مجموع حدود شش میلیون و 470 هزار نفر پیرو دارد. به باور این مکتب خواندن و نیایش "آمیتابا" کافی است و متوفی پس از مرگ با رحمت آمیتابا در سرزمین پاک (جودو) متولد میشود. ناگفته پیداست که بر اساس تعالیم این مکتب،"آمیتابا" بودیساتوای نیایش شونده آن است. بعدها در دوره میجی پیروان این مکتب نقش پر رنگی در نوسازی ژاپن ایفا کردند. این مکتب هم در دانشگاه تایشو به صورت آکادمیک تدریس میشود.[۱]
نیز نگاه کنید به
منبع اصلی
- ↑ ذکی پور، بهمن (1402). " دین و مذهب در ژاپن امروز به انضمام جریانهای فکری". در پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله. جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص149-182.
نویسنده مقاله
بهمن ذکی پور