جشن اینیام در ساحل عاج: تفاوت میان نسخهها
صفحهای تازه حاوی «جشن مهم دیگر، جشن «اینیام»[19] است که در آخرین روز ماه فوریه و به میمنت پایان سال، بهویژه درمیان اقوام آکان، برگزار میشود. اینیام در حقیقت میوهایست استوایی، شبیه به سیبزمینی که از غنا به این سرزمین آورده شده است و ازاینجهت مهم و به بی...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
جشن مهم دیگر، جشن «اینیام» | جشن مهم دیگر، جشن «اینیام» (Igname) است که در آخرین روز ماه فوریه و به میمنت پایان سال، به ویژه در میان اقوام آکان، برگزار میشود. اینیام در حقیقت میوهایست استوایی، شبیه به سیبزمینی که از غنا به این سرزمین آورده شده است و از این جهت مهم و به بیانی مقدس است که برای مهاجران که از سمت غنا به این سرزمین میآمدهاند، غذایی بوده دربرابر قحطی و گرسنگی. در روز جشن، پادشاه طایفه [[آکانها در ساحل عاج|آکان]]، خود را به زر میآراید و کسانی مقابل او به رقصی مشهور به «کینیان پلی» (Kinian.pli) مشغول میشوند؛ سپس، همه خود را با آب تطهیر میکنند و مراسم قربانی آغاز میگردد. بخشی از نذریها سوزانده میشوند و بخشی دیگر، میان حضار و به نشانه وحدت میان مردگان و زندگان، تقسیم میشود. لازم به ذکر است که در طول مراسم، خوردن اینیام، برای یادآوری این موضوع که در گذشته این میوه خاص شاهان بوده، ممنوع است. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[جشن ها و سرودها در ساحل عاج]]؛ [[جشن آبیسا در ساحل عاج]]؛ [[جشن دیپری در ساحل عاج]]؛ [[جشن گهوا در ساحل عاج]]؛ [[جشن بلوغ در ساحل عاج]]؛ [[جشن دهمین فرزند در ساحل عاج]]؛ [[جشن تمول در ساحل عاج]]؛ [[جشن سالمندی در ساحل عاج]] | |||
==منبع اصلی== | |||
حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل عاج. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،ص.168-171. | |||
==نویسندگان مقاله== | |||
روح الله حسینی، سعید خان آبادی | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۱۴
جشن مهم دیگر، جشن «اینیام» (Igname) است که در آخرین روز ماه فوریه و به میمنت پایان سال، به ویژه در میان اقوام آکان، برگزار میشود. اینیام در حقیقت میوهایست استوایی، شبیه به سیبزمینی که از غنا به این سرزمین آورده شده است و از این جهت مهم و به بیانی مقدس است که برای مهاجران که از سمت غنا به این سرزمین میآمدهاند، غذایی بوده دربرابر قحطی و گرسنگی. در روز جشن، پادشاه طایفه آکان، خود را به زر میآراید و کسانی مقابل او به رقصی مشهور به «کینیان پلی» (Kinian.pli) مشغول میشوند؛ سپس، همه خود را با آب تطهیر میکنند و مراسم قربانی آغاز میگردد. بخشی از نذریها سوزانده میشوند و بخشی دیگر، میان حضار و به نشانه وحدت میان مردگان و زندگان، تقسیم میشود. لازم به ذکر است که در طول مراسم، خوردن اینیام، برای یادآوری این موضوع که در گذشته این میوه خاص شاهان بوده، ممنوع است.
نیز نگاه کنید به
جشن ها و سرودها در ساحل عاج؛ جشن آبیسا در ساحل عاج؛ جشن دیپری در ساحل عاج؛ جشن گهوا در ساحل عاج؛ جشن بلوغ در ساحل عاج؛ جشن دهمین فرزند در ساحل عاج؛ جشن تمول در ساحل عاج؛ جشن سالمندی در ساحل عاج
منبع اصلی
حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل عاج. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص.168-171.
نویسندگان مقاله
روح الله حسینی، سعید خان آبادی