محمد اديب العامری: تفاوت میان نسخهها
صفحهای تازه حاوی «محمد اديب العامري در سال 1907 در يافا متولد شد. تحصيلات خود را تا پايان دبيرستان در يافا گذراند و سپس براي اخذ ليسانس به دانشگاه امريکايي بيروت رفت و در سال 1930 ليسانس خود را در رشته زيست، شيميو فيزيک اخذ و به همراه برخي از هموطنانش انجمن دانشج...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
محمد اديب | [[پرونده:Picture127070.jpg|بندانگشتی|محمد اديب العامری برگرفته از وبسایت palestineremembered قابل بازیابی از<nowiki/>https://www.palestineremembered.com/Jaffa/Jaffa/Picture127070.html]] | ||
در سال 1907 در یافا متولد شد. تحصیلات خود را تا پایان دبیرستان در یافا گذراند و سپس برای اخذ لیسانس به [[دانشگاه اردن و تئاتر|دانشگاه]] آمریکایی بیروت رفت و در سال 1930 لیسانس خود را در رشته زیست، شیمیو فیزیک اخذ و به همراه برخی از هموطنانش انجمن دانشجویان را تأسیس نمود. در سال 1929 درخلال انقلاب البراق دستور بازداشت وی صادر شد، از این رو به [[اردن]] پناه برد و به عنوان معلم علوم تجربی در دبیرستان سلط مشغول به کار شد و طولی نکشید که اداره این مدرسه را برعهده گرفت. سپس به عنوان بازرس در [[وزارت آموزش و پرورش اردن|وزارت آموزش و پرورش]] مشغول به کار شد. پس از آن عامری به [[فلسطینی ها در اردن|فلسطین]] بازگشت و مشاور مدیر [[رادیو در اردن|رادیو]] در قدس شد. پس از واقعه 1948 بار دیگر به [[اردن]] بازگشت و مدیر رادیوی [[اردن]] و نماینده [[اردن]] در کمیسیون آتش بس بینالمللی شد. | |||
در سال | وی در دهههای پنجاه و شصت نیز در مقامات عالی دولتی در وزارت خارجه، وزارت معارف، اداره واردات وصادرات، دیوان کارمندان و دیوان حسابرسی مشغول بود. پس از سال 1967 به ترتیب وزیر امور خارجه، سفیر [[اردن]] در [[مصر]] و وزیر [[فرهنگ اردن|فرهنگ]] و رسانه شد تا اینکه از مشاغل دولتی استعفا داد. در اواخر سال 1967 به عنوان رئیس انجمن نویسندگان [[اردن]] انتخاب شد و در سال 1978 درگذشت. وی مقالات زیادی را در روزنامهها و مجلات به چاپ رساند. تألیفات وی در تاریخ شامل القدس العربیــه، عروبــه [[فلسطینی ها در اردن|فلسطین]] فی التاریخ و در داستان، شعاع النور و قصص اخری است<ref>لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ [[اردن]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار)</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[نظام فرهنگی اردن]]؛ [[وزارت فرهنگ اردن]]؛ [[مفاخر فرهنگی اردن]]؛[[شخصیت های فرهنگی ژاپن]]؛ [[شخصیت های فرهنگی کوبا]]؛ [[شخصیت های فرهنگی تونس]]؛ [[مفاخر فرهنگی سنگال]]؛ [[شخصیت ها و مفاخر فرهنگی سوریه]]؛ [[مفاخر فرهنگی زیمبابوه]]؛ [[شخصیت ها و مفاخر فرهنگی قطر]]؛ [[شخصیت ها و مفاخر فرهنگی اتیوپی]] | |||
== منبع اصلی == | |||
<references /> | |||
== '''نویسنده مقاله''' == | |||
غلامرضا لایقی | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۴۲

در سال 1907 در یافا متولد شد. تحصیلات خود را تا پایان دبیرستان در یافا گذراند و سپس برای اخذ لیسانس به دانشگاه آمریکایی بیروت رفت و در سال 1930 لیسانس خود را در رشته زیست، شیمیو فیزیک اخذ و به همراه برخی از هموطنانش انجمن دانشجویان را تأسیس نمود. در سال 1929 درخلال انقلاب البراق دستور بازداشت وی صادر شد، از این رو به اردن پناه برد و به عنوان معلم علوم تجربی در دبیرستان سلط مشغول به کار شد و طولی نکشید که اداره این مدرسه را برعهده گرفت. سپس به عنوان بازرس در وزارت آموزش و پرورش مشغول به کار شد. پس از آن عامری به فلسطین بازگشت و مشاور مدیر رادیو در قدس شد. پس از واقعه 1948 بار دیگر به اردن بازگشت و مدیر رادیوی اردن و نماینده اردن در کمیسیون آتش بس بینالمللی شد.
وی در دهههای پنجاه و شصت نیز در مقامات عالی دولتی در وزارت خارجه، وزارت معارف، اداره واردات وصادرات، دیوان کارمندان و دیوان حسابرسی مشغول بود. پس از سال 1967 به ترتیب وزیر امور خارجه، سفیر اردن در مصر و وزیر فرهنگ و رسانه شد تا اینکه از مشاغل دولتی استعفا داد. در اواخر سال 1967 به عنوان رئیس انجمن نویسندگان اردن انتخاب شد و در سال 1978 درگذشت. وی مقالات زیادی را در روزنامهها و مجلات به چاپ رساند. تألیفات وی در تاریخ شامل القدس العربیــه، عروبــه فلسطین فی التاریخ و در داستان، شعاع النور و قصص اخری است[۱].
نیز نگاه کنید به
نظام فرهنگی اردن؛ وزارت فرهنگ اردن؛ مفاخر فرهنگی اردن؛شخصیت های فرهنگی ژاپن؛ شخصیت های فرهنگی کوبا؛ شخصیت های فرهنگی تونس؛ مفاخر فرهنگی سنگال؛ شخصیت ها و مفاخر فرهنگی سوریه؛ مفاخر فرهنگی زیمبابوه؛ شخصیت ها و مفاخر فرهنگی قطر؛ شخصیت ها و مفاخر فرهنگی اتیوپی
منبع اصلی
- ↑ لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ اردن. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)
نویسنده مقاله
غلامرضا لایقی