شخصیت های فرهنگی کوبا
کوبا نیز همانند کشورهای دیگر، از مفاخر و افراد برجسته‌ای بهره‌مند می‌باشد که در تاریخ فرهنگی کشورشان بسیار تاثیرگذار بوده‌اند. در این راستا می‌توان از افراد زیر نام برد:
خوزه مارتی؛ رهبر مبارز و انقلابی کوبا می‌باشد که از شاعران و نویسندگان برجسته این کشور نیز محسوب می‌شود. وی یکی از قهرمانان ملی کوبا می‌باشد چرا که رهبر جنبش استقلال‌طلبانه کوبا در مبارزه با استعمار اسپانیا و استثمارطلبی ایالات‌متحده آمریکا بود. وی فقط ۴۲ سال زندگی کرد که در این مدت کوتاه، هیچگاه از مبارزه با استعمارگران دست نکشید و برای کسب استقلال کوبا بسیار مبارزه کرد، وی اعتقاد راسخ داشت بر این که از هژمونی ایالات‌متحده بر منطقه آمریکای لاتین جلوگیری کند. در این راستا، با استقلال کوبا از مداخلات همسایه شمالی بر منطقه آمریکای لاتین جلوگیری خواهد کرد. مانیفست استقلال کوبا که توسط وی انتشار یافت نیز بسیار معروف می‌باشد. وی در این مانیفست به کوباییان یادآور شد که باید خود برای کسب استقلال قیام‌کنند و بر استعمار خارجی پایان دهند. وی تاکید داشت که برای دستیابی به استقلال و آزادی نباید امیدی به یاری دولت‌های خارجی داشت، حتی دولتی مانند ایالات متحده که به بهانه کمک‌رسانی، آمادگی دخالت در امور دیگر کشورها را دارد، چرا که با کمک طلبیدن از دیگران، نه تنها استقلال به دست نمی‌آید بلکه از یوغ استعمار اول رهایی می یابند و به دام دیگری می‌افتند. وی معتقد بود که بدون توجه به عرصه فرهنگی، امکان دستیابی به آزادی واقعی میسر نخواهد بود.
خوزه مارتی در پی مبارزات سلطه‌ستیز خویش، به زندان افتاد، سپس به اسپانیا تبعید شد و بعد به آمریکای شمالی مهاجرت کرد. ولی همیشه به مبارزه بی‌امان خود، علیه استعمار ادامه داد و بالاخره در سال ۱۸۹۵ در روز ۱۹ ماه می در منطقه دوس ریوس (Dos Rios) در مبارزه با اسپانیایی‌ها کشته شد. یکی از سخنان خوزه مارتی این است که
«وقتی انسانی سیلی می‌خورد، همه در سراسرعالم بایستی درد آن را حس نمایند».
خوزه مارتی تا به امروز نماد مبارزه علیه استعمار می‌باشد و در تمامی مکان‌ها از جمله مدارس، دانشگاه‌ها و ادارات تصاویر و مجسمه‌های مارتی دیده می‌شود. ضمنا کتابخانه ملی کوبا که در سال ۱۹۰۱ در شهر هاوانا ساخته شد به‌نام وی نامگذاری شده است، پس از پیروزی انقلاب، فرودگاه بین‌المللی هاوانا به‌نام خوزه مارتی شده است و میدان انقلاب شهر هاوانا نیز با تندیس بسیار بزرگی از خوزه مارتی دیدنی و زیبا که جهانگردان بسیاری از این تندیس و موزه واقع در این مکان دیدن می‌کنند.
در نوامبر سال ۱۹۹۴ با پیشنهاد دولت کوبا و تصویب یونسکو، جایزه‌ای را به‌نام خوزه مارتی به‌منظور گرامیداشت ایده‌های وی بنا نهاد تا به ارگان‌ها و یا افرادی که در جهت همگرایی کشورهای آمریکای لاتین و منطقه کارائیب فعالیت می‌کنند، تعلق می‌گیرد. لازم به ذکر است که در ۲۸ ژانویه سال ۲۰۱۳ در مقر یونسکو در پاریس، ششمین دوره جایزه خوزه مارتی، از جایزه‌های بین‌المللی یونسکو در مراسمی به مناسبت صدوشصتمین سال تولد این قهرمان ملی کوبا برگزار می‌شود، از طرف دیگر شبکه‌ای رادیویی نیز به‌نام خوزه مارتی پخش می‌شودکه این شبکه از ایالات‌متحده آمریکا برای مردم کوبا راه‌اندازی شده است.
نیکلاس گی‌ین (Nicolás Guillén) (۱۹۸۹-۱۹۰۲) شاعر ملی کوبا و همین‌طور شاعر برجسته دو رگه کوبایی آفریقایی می‌باشد. وی را آغازگر شعر سیاه در آمریکای لاتین می‌دانند که از عناصر فرهنگی سفیدپوستان و سیاهپوستان کوبا در اشعارش استفاده می‌کرد و سعی در به تصویر کشیدن اوضاع اجتماعی حاکم بر کوبا می‌نمود، وی همیشه در جستجوی یافتن فرهنگ کوبایی بود که آن را رنگ کوبایی نامید که بنا به نظر او نه سیاه بود و نه سفید، بلکه دورگی را ویژگی مشخصه سراسر آمریکای لاتین می‌دانست، وی با پیروزی انقلاب کوبا، فوری به کشور برمی‌گردد و در سال ۱۹۶۱ به‌عنوان رئیس مجمع نویسندگان و هنرمندان کوبا (UNEAC) انتخاب می‌شود و تا زمان مرگش همچنان ریاست آن را به عهده داشت.[۱]
پابلو میلانس (Pablo Milánes) (۱۹۴۳): آهنگساز، خواننده وگیتاریست معروف کوبا که به همراه سیلبیو رودریگز (Silvio Rodríguez) و نوئل نیکولا (Noel Nicola) تروای جدید کوبا را خلق کردند، این جنبش جدید موسیقیایی در دهه ۶۰ و اوایل ۷۰ درکوبا بوجود آمد و خالقان آن با الهام از جریانات پیرامون انقلاب کوبا این جنبش جدید را خلق کردند.[۲]
سیلبیو رودریگز (۱۹۴۶) یکی از مطرح‌ترین چهره‌های موسیقی کوبا در سطح بین‌المللی می‌باشد و به‌عنوان موسیقیدان، شاعر و آهنگساز ترانه‌های معروف کوبا سال‌ها است که فعالیت می‌کند. آثار وی دارای ویژگی‌های شاخص نوعی موسیقی کوبایی است که هم زمان با انقلاب کوبا تحت عنوان تروبای جدید کوبا خلق شده بود.[۳]
ویفردو لم (Wifredo Lam) (۱۹۸۲-۱۹۰۲) نقاش برجسته کوبا در سبک وانگوآردیسم می‌باشد. وی فرزند پدری چینی الاصل و مادری دورگه آفریقایی، بومی، اروپایی بود. این میراث متنوع چندفرهنگی و از طرفی ارتباطش با مذهب سانتریا به‌طور کاملا آشکاری در آثار این هنرمند دیده می‌شود، وی به کشورهای مختلفی سفر کرد و مدتی را در اسپانیا و فرانسه زندگی کرد و مدتی نیز زیرنظر پابلو پیکاسو بود. در آثارش سبک خاص خود را که ترکیبی از سورئالیسم و کوبیسم آمیخته با روح کارائیب بود، دیده می‌شد.
اوکتاویو کورتاسار خیمنس (Octavio Cortázar Jiménez) مستندساز برجسته کوبایی در عرصه فیلم و سینما می‌باشد که موسس مدرسه بین‌المللی سینما و تلویزیون سان آنتونیو د لس بانیوس بود و مدرس کارگردانی دانشکده سینمای موسسه عالی هنر نیز بود.[۴]
نیز نگاه کنید به
شخصیت های فرهنگی ژاپن؛ شخصیت های فرهنگی تونس؛ مفاخر فرهنگی سنگال؛ شخصیت ها و مفاخر فرهنگی آرژانتین؛ شخصیت ها و مفاخر فرهنگی سوریه؛ مفاخر فرهنگی اردن؛ شخصیت ها و مفاخر فرهنگی قطر؛ شخصیت ها و مفاخر فرهنگی اتیوپی؛ مفاخر فرهنگی زیمبابوه
کتابشناسی
- ↑ T.Rodríguez, R. (2003). Momentos Cumbres de las literaturas Hispánicas: Introducción al Análisis Literario. Prentice Hal College Div, P725
- ↑ Évora, T. (2003). Música cubana: los últimos 50 años. Alianza Editorial, P218
- ↑ Évora, T. (2003). Música cubana: los últimos 50 años. Alianza Editorial, P301
- ↑ حق‌روستا، مریم (1397). جامعه و فرهنگ کوبا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص196-200.