وضعیت کنونی ایستگاه های رادیویی در چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پس از تأسیس [[جمهوری خلق چین]] در سال 1949، و حاکمیت حزب کمونیست بر این کشور، | پس از تأسیس [[جمهوری خلق چین]] در سال 1949، و [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حاکمیت حزب کمونیست]] بر این کشور، ایستگاههای رادیویی در [[چین|سراسر چین]] توسعه یافته و در مناطق مختلف شبکههای رادیویی با هدف تبلیغ ایدهها و [[ایدئولوژی کمونیستی]] و سیاستها دولت آغاز به کار کردند. تمام این ایستگاهها و برنامههای آنها با نظارت و کنترل مستقیم حزب و دولت فعالیت کرده و به سخنگوی حزب و مدافع سیاستها دولت تبدیل شدند. پس از اجرای اصلاحات در اواخر دهه 1970، [[رادیو در چین|شبکههای رادیویی]] نیز متحول شده و برنامههای آنها براساس نیاز اقتصاد بازار شکل گرفت. | ||
[[رادیو در چین|رادیو ملی چین]] ایستگاه رسمی رادیویی دولت [[چین]] است و 99 کانال پخش دارد و روزانه 200 ساعت برنامه پخش میکند. افزون براین، هر استان و منطقه خود مختار نیز ایستگاههای رادیویی خاص خود را دارند. | |||
براساس آمار منتشره از سوی دولت [[چین]]، در | براساس آمار منتشره از سوی دولت [[چین]]، در سال 2010، بیش از 78/96 درصد جمعیت این کشور، زیر پوشش رادیویی قرار داشتند. در روستاها هم این رقم به 64/95 درصد میرسد. در این سال جمعا بالغ بر 14/68 میلیون ساعت برنامه رادیویی تولید شده که 04/67 میلیون ساعت آن برنامههای رادیویی بین المللی بوده است. تعداد ایستگاههای زمینی رله برنامههای موجهای کوتاه و بلند رادیویی نیز بیش از 822 ایستگاه است. در حال حاضر، تنها در [[شانگهای]] بیش از 100کانال رادیویی فعال است. در گذشته [[رادیو در چین|رادیو]] وسیلهای برای رساندن پیامها و سخنان مقامات حزبی و دولتی به گوش مردم بود ولی اکنون به وسیلهای دوطرفه و رساندن خواستهای مردم به گوش مسئولان تبدیل شده است<ref>برگرفته از https://www.stats.gov.cn/</ref>. | ||
رادیو بین المللی چین که در سال 1947 رسما تأسیس شد، امروزه اکثر نقاط دنیا را تحت پوشش خود دارد. این ایستگاه رادیویی روزانه 1520 ساعت برنامه به 61 زبان خارجی و 5 زبان محلی چینی پخش میکند. این رادیو دارای 30 دفتر تهیه خبر در خارج از کشور بوده و برنامههای آن از بیش از 50 موج کوتاه جهت پوشش دادن به تمام دنیا پخش میشود. صدای این رادیو از موج اِف اِم و اینترنت نیز قابل شنیدن است<ref>طاهری امین، زهرا(1380). [[چین]]. تهران: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ و انتشارات،</ref>. | |||
رادیو پکن نیز در بیشتر استانها و مناطق خود مختار و در ژاپن، آمریکا، فرانسه، یوگسلاوی، پاکستان، مکزیک، آلمان، مصر، تایلند، و هنگ کنگ دفتر دارد. در سال 1990 ، بیش از 209/5 میلیون گیرنده [[رادیو در چین|رادیو]] در [[چین|سرتاسر چین]] وجود داشته است<ref>برگرفته از http://www.china.org.cn/</ref>. این [[رادیو در چین|رادیو]] از نظر زمان پخش و تعداد زبانهایی که برنامه پخش میکند، در میان ایستگاههای رادیویی جهان<ref name=":0">چهارمين خبرنامه رايزني فرهنگي ج.ا.ايران در پكن ، 91</ref> (برای خارجیان) مقام سوم را کسب کرده است.در هفدهم ماه آوریل سال 2012، نخستین [[رادیو در چین|رادیو]] موج اف ام رادیو بین المللی چین در خارج از کشور و در نواکیشوت، پایتخت کشور موریتانی آغاز به کار کرد<ref name=":0" />. | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین]]؛ [[رسانه ها و مطبوعات در چین]]؛ [[رادیو در چین]]؛ [[تاریخچه ی رادیو در چین]]؛ [[نخستین ایستگاه رادیویی دولتی در چین]] | |||
= کتابشناسی = | |||
<references /> | |||
== منبع اصلی == | |||
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub> | |||
== نویسنده مقاله == | |||
علی محمد سابقی | |||
[[رده:رادیو و تلویزیون]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۱۷
پس از تأسیس جمهوری خلق چین در سال 1949، و حاکمیت حزب کمونیست بر این کشور، ایستگاههای رادیویی در سراسر چین توسعه یافته و در مناطق مختلف شبکههای رادیویی با هدف تبلیغ ایدهها و ایدئولوژی کمونیستی و سیاستها دولت آغاز به کار کردند. تمام این ایستگاهها و برنامههای آنها با نظارت و کنترل مستقیم حزب و دولت فعالیت کرده و به سخنگوی حزب و مدافع سیاستها دولت تبدیل شدند. پس از اجرای اصلاحات در اواخر دهه 1970، شبکههای رادیویی نیز متحول شده و برنامههای آنها براساس نیاز اقتصاد بازار شکل گرفت.
رادیو ملی چین ایستگاه رسمی رادیویی دولت چین است و 99 کانال پخش دارد و روزانه 200 ساعت برنامه پخش میکند. افزون براین، هر استان و منطقه خود مختار نیز ایستگاههای رادیویی خاص خود را دارند.
براساس آمار منتشره از سوی دولت چین، در سال 2010، بیش از 78/96 درصد جمعیت این کشور، زیر پوشش رادیویی قرار داشتند. در روستاها هم این رقم به 64/95 درصد میرسد. در این سال جمعا بالغ بر 14/68 میلیون ساعت برنامه رادیویی تولید شده که 04/67 میلیون ساعت آن برنامههای رادیویی بین المللی بوده است. تعداد ایستگاههای زمینی رله برنامههای موجهای کوتاه و بلند رادیویی نیز بیش از 822 ایستگاه است. در حال حاضر، تنها در شانگهای بیش از 100کانال رادیویی فعال است. در گذشته رادیو وسیلهای برای رساندن پیامها و سخنان مقامات حزبی و دولتی به گوش مردم بود ولی اکنون به وسیلهای دوطرفه و رساندن خواستهای مردم به گوش مسئولان تبدیل شده است[۱].
رادیو بین المللی چین که در سال 1947 رسما تأسیس شد، امروزه اکثر نقاط دنیا را تحت پوشش خود دارد. این ایستگاه رادیویی روزانه 1520 ساعت برنامه به 61 زبان خارجی و 5 زبان محلی چینی پخش میکند. این رادیو دارای 30 دفتر تهیه خبر در خارج از کشور بوده و برنامههای آن از بیش از 50 موج کوتاه جهت پوشش دادن به تمام دنیا پخش میشود. صدای این رادیو از موج اِف اِم و اینترنت نیز قابل شنیدن است[۲].
رادیو پکن نیز در بیشتر استانها و مناطق خود مختار و در ژاپن، آمریکا، فرانسه، یوگسلاوی، پاکستان، مکزیک، آلمان، مصر، تایلند، و هنگ کنگ دفتر دارد. در سال 1990 ، بیش از 209/5 میلیون گیرنده رادیو در سرتاسر چین وجود داشته است[۳]. این رادیو از نظر زمان پخش و تعداد زبانهایی که برنامه پخش میکند، در میان ایستگاههای رادیویی جهان[۴] (برای خارجیان) مقام سوم را کسب کرده است.در هفدهم ماه آوریل سال 2012، نخستین رادیو موج اف ام رادیو بین المللی چین در خارج از کشور و در نواکیشوت، پایتخت کشور موریتانی آغاز به کار کرد[۴].
نیز نگاه کنید به
رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین؛ رسانه ها و مطبوعات در چین؛ رادیو در چین؛ تاریخچه ی رادیو در چین؛ نخستین ایستگاه رادیویی دولتی در چین
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از https://www.stats.gov.cn/
- ↑ طاهری امین، زهرا(1380). چین. تهران: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ و انتشارات،
- ↑ برگرفته از http://www.china.org.cn/
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ چهارمين خبرنامه رايزني فرهنگي ج.ا.ايران در پكن ، 91
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی