پراکندگی محل سکونت اقلیت های قومی چین: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۰۳

هرچند شمار جمعیت اقلیت های قومی چین نسبت به جمعیت نژاد خَن (اکثریت) اندک است، اما پراکندگی جغرافیای محل سکونت آنان بسیار گسترده است.

پراکندگی محل سکونت اقلیت های قومی در چین

اقلیت‌ها، تقریبا در تمامی استان‌ها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مرکزی چین- پکن، شانگهای، تیَن جین، چونگ چینگ- پراکنده هستند، ولی عمدتا در استان‌ها و مناطق مرزی و خودمختار مغولستان داخلی، سینکیانگ، نینگشیا، گوانگشی، تبت، یون نن، گویی جو، چینگ‌های، سی چوان، گَنسو، لیائونینگ، جیلین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَینَن و تایوان سکونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.

مناطق محل سکونت این اقلیت‌ها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت کل مناطق خودگردان اقلیت‌های قومی چین تا پایان سال 1997 میلادی، بیش از 6162900 کیلومتر مربع، معادل 64/2 درصد کل مساحت کشور چین را تشکیل می‌دهد.

در حال به روز رسانی و ویرایش

نیز نگاه کنید به

اقلیت های قومی چین؛ ساختار قومیتی در چین؛ اقلیت های به رسمیت شناخته شده چین از نگاه آمار

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-[[پرونده:Ethnolinguistic map of China 1983.png|بندانگشتی|پراکندگی جغرافیایی اقلیت های قومی در [[چین]]]]
+هرچند شمار [[جمعیت چین|جمعیت]] [[اقلیت های قومی چین|اقلیت های قومی چین]] نسبت به [[سلسله ی خن|جمعیت نژاد خَن]] (اکثریت) اندک است، اما [[جغرافیایی جمعیتی در چین|پراکندگی جغرافیای محل سکونت]] آنان بسیار گسترده است.
-=== پراکندگی محل سکونت اقلیت های قومی در [[چین]] ===
+=== پراکندگی محل سکونت [[اقلیت های قومی چین|اقلیت های قومی در چین]] ===
-هرچند شمار جمعیت اقلیت های قومی چین نسبت به جمعیت نژاد خَن(اکثریت) اندك است، اما پراكندگی جغرافیای محل سکونت آنان بسیار گسترده است.
+اقلیت‌ها، تقریبا در تمامی استان‌ها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مرکزی [[چین]]- [[پکن]]، [[شانگهای]]، تیَن جین، چونگ چینگ- پراکنده هستند، ولی عمدتا در استان‌ها و مناطق مرزی و خودمختار مغولستان داخلی، سینکیانگ، نینگشیا، گوانگشی، تبت، یون نن، گویی جو، چینگ‌های، سی چوان، گَنسو، لیائونینگ، جیلین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَینَن و [[تایوان]] سکونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.
-اقلیت ها، تقریبا در تمامی استان ها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مركزی [[چین]]- [[پکن]]، [[شانگهای]]، تیَن جین، چونگ چینگ- پراكنده هستند، ولی عمدتا در استان ها و مناطق مرزی و خودمختار [[مغولستان]] داخلی، سینكیانگ، نینگشیا، گوانگشی، تبت، یون نن، گویی جو، چینگ های، سی چوان، گَنسو، لیائونینگ، جیلین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَینَن و [[تایوان]] سكونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.
+مناطق محل سکونت این اقلیت‌ها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت کل مناطق خودگردان [[اقلیت های قومی در چین|اقلیت‌های قومی چین]] تا پایان سال 1997 میلادی، بیش از 6162900 کیلومتر مربع، معادل 64/2 درصد کل مساحت کشور [[چین]] را تشکیل می‌دهد.{{به روز رسانی}}
-مناطق محل سكونت این اقلیت ها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت كل مناطق خودگردان اقلیت های قومی [[چین]] تا پایان سال1997 میلادی، بیش از 6162900 كیلومتر مربع، معادل2/64 درصد كل مساحت كشور [[چین]] را تشكیل می دهد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول </ref>.
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[اقلیت های قومی چین]]؛ [[ساختار قومیتی در چین]]؛ [[اقلیت های به رسمیت شناخته شده چین از نگاه آمار]]
+== منبع اصلی ==
+<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub>
+== نویسنده مقاله ==
-نیز نگاه کنید به [[اقلیت های قومی چین]]
+علی محمد سابقی
+[[رده:جمعیت و پراکندگی اقوام شاخص]]
-== کتابشناسی ==