پراکندگی محل سکونت اقلیت های قومی چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
هرچند شمار [[جمعیت چین|جمعیت]] [[اقلیت های قومی چین|اقلیت های قومی چین]] نسبت به [[سلسله ی خن|جمعیت نژاد خَن]] (اکثریت) اندک است، اما [[جغرافیایی جمعیتی در چین|پراکندگی جغرافیای محل سکونت]] آنان بسیار گسترده است. | |||
=== پراکندگی محل سکونت [[اقلیت های قومی چین|اقلیت های قومی در چین]] === | === پراکندگی محل سکونت [[اقلیت های قومی چین|اقلیت های قومی در چین]] === | ||
اقلیتها، تقریبا در تمامی استانها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مرکزی [[چین]]- [[پکن]]، [[شانگهای]]، تیَن جین، چونگ چینگ- پراکنده هستند، ولی عمدتا در استانها و مناطق مرزی و خودمختار مغولستان داخلی، سینکیانگ، نینگشیا، گوانگشی، تبت، یون نن، گویی جو، چینگهای، سی چوان، گَنسو، لیائونینگ، جیلین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَینَن و [[تایوان]] سکونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند. | |||
مناطق محل | مناطق محل سکونت این اقلیتها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت کل مناطق خودگردان [[اقلیت های قومی در چین|اقلیتهای قومی چین]] تا پایان سال 1997 میلادی، بیش از 6162900 کیلومتر مربع، معادل 64/2 درصد کل مساحت کشور [[چین]] را تشکیل میدهد.{{به روز رسانی}} | ||
{{به روز رسانی}} | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[اقلیت های قومی چین]]؛ [[ساختار قومیتی در چین]]؛ [[اقلیت های به رسمیت شناخته شده چین از نگاه آمار]] | [[اقلیت های قومی چین]]؛ [[ساختار قومیتی در چین]]؛ [[اقلیت های به رسمیت شناخته شده چین از نگاه آمار]] | ||
== | == منبع اصلی == | ||
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub> | |||
== نویسنده مقاله == | |||
علی محمد سابقی | |||
[[رده:جمعیت و پراکندگی اقوام شاخص]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۰۳
هرچند شمار جمعیت اقلیت های قومی چین نسبت به جمعیت نژاد خَن (اکثریت) اندک است، اما پراکندگی جغرافیای محل سکونت آنان بسیار گسترده است.
پراکندگی محل سکونت اقلیت های قومی در چین
اقلیتها، تقریبا در تمامی استانها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مرکزی چین- پکن، شانگهای، تیَن جین، چونگ چینگ- پراکنده هستند، ولی عمدتا در استانها و مناطق مرزی و خودمختار مغولستان داخلی، سینکیانگ، نینگشیا، گوانگشی، تبت، یون نن، گویی جو، چینگهای، سی چوان، گَنسو، لیائونینگ، جیلین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَینَن و تایوان سکونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.
مناطق محل سکونت این اقلیتها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت کل مناطق خودگردان اقلیتهای قومی چین تا پایان سال 1997 میلادی، بیش از 6162900 کیلومتر مربع، معادل 64/2 درصد کل مساحت کشور چین را تشکیل میدهد.
در حال به روز رسانی و ویرایش
نیز نگاه کنید به
اقلیت های قومی چین؛ ساختار قومیتی در چین؛ اقلیت های به رسمیت شناخته شده چین از نگاه آمار
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی