دوران بهار و پاییز: تفاوت میان نسخهها
صفحهای تازه حاوی «'''''.دوران بهار و پاییز(476-722 پیش از میلاد)''''' در قرن هشتم پیش از میلاد، قدرت مرکزیت خود را از دست داد که این دوره را به نام بهار و پاییز نامگذاری کردهاند. در این دوره، رهبران قبایل محلی که پیش از این در اختیار پادشاهی جو بودند، شروع به تحکیم قدرت...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2283882541951731931395211324197236112.jpg|بندانگشتی|تصویر کنفوسیوس. قابل بازیابی از https://philosopher232.wordpress.com/2016/03/14/confucius-kung-fu-tse/]] | |||
در قرن هشتم پیش از میلاد، قدرت مرکزیت خود را از دست داد که این دوره را به نام بهار و پاییز نام گذاری کردهاند. در این دوره، رهبران قبایل محلی که پیش از این در اختیار پادشاهی جو بودند، شروع به تحکیم قدرت محلی خود کرده و برای سلطهی بیشتر به رقابت با یکدیگر برخاستند. با تجاوز قبایل شمال غرب، وضعیت وخیم تر شد. حاکمان جو، مجبور شدند پایتخت خود را به لویانگ (Loyang) منتقل کنند. این حرکت نشانهای از آغاز دومین فاز بزرگ [[سلسله جو]] (جو شرقی) بود. در هر منطقه، افراد با نفوذ محلی قدرت را در دست گرفته و ناگهان صدها منطقهی مستقل سر برآورده و در ظاهر به چاپلوسی پادشاهی جو پرداخته ولی در واقع ادعای استقلال داشتند. در این دوران بود که صد مکتب فکری و فلسفی [[چین]] شکوفا شد، و حرکتهای روشنفکرانهای همچون [[کنفوسیوس و اندیشه های او|کنفوسیوسی]]، [[آیین بومی تائو|تائوئیستی]]، [[مکتب قانونگرایان|قانونگرایان]] و [[موهیست ها|موهیست]]<nowiki/>ها به وجود آمدند. این تحولات در واقع پاسخ به تغییرات ایجاد شده در جهان سیاست و افول قدرت مرکزی [[سلسله جو]] بود. در این دوران سرزمین [[چین]] به صدها حکومت محلی مستقل تقسیم شد که برخی از آنها شامل تنها یک روستا و یا حتی یک قلعه میشد. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[تاریخ چین]]؛ [[تاریخ دوران باستان چین]] | |||
== منبع اصلی == | |||
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]. | |||
== نویسنده مقاله == | |||
علی محمد سابقی | |||
[[رده:تاریخ]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۵۸
در قرن هشتم پیش از میلاد، قدرت مرکزیت خود را از دست داد که این دوره را به نام بهار و پاییز نام گذاری کردهاند. در این دوره، رهبران قبایل محلی که پیش از این در اختیار پادشاهی جو بودند، شروع به تحکیم قدرت محلی خود کرده و برای سلطهی بیشتر به رقابت با یکدیگر برخاستند. با تجاوز قبایل شمال غرب، وضعیت وخیم تر شد. حاکمان جو، مجبور شدند پایتخت خود را به لویانگ (Loyang) منتقل کنند. این حرکت نشانهای از آغاز دومین فاز بزرگ سلسله جو (جو شرقی) بود. در هر منطقه، افراد با نفوذ محلی قدرت را در دست گرفته و ناگهان صدها منطقهی مستقل سر برآورده و در ظاهر به چاپلوسی پادشاهی جو پرداخته ولی در واقع ادعای استقلال داشتند. در این دوران بود که صد مکتب فکری و فلسفی چین شکوفا شد، و حرکتهای روشنفکرانهای همچون کنفوسیوسی، تائوئیستی، قانونگرایان و موهیستها به وجود آمدند. این تحولات در واقع پاسخ به تغییرات ایجاد شده در جهان سیاست و افول قدرت مرکزی سلسله جو بود. در این دوران سرزمین چین به صدها حکومت محلی مستقل تقسیم شد که برخی از آنها شامل تنها یک روستا و یا حتی یک قلعه میشد.
نیز نگاه کنید به
تاریخ چین؛ تاریخ دوران باستان چین
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی