پرش به محتوا

جریان چهارم اسلامی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
Momeni (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Mahdi (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
پس از آغاز اصلاحات اقتصادی و سیاست درهای باز، مسلمانان نیز با استفاده از فرصت پیش آمده، بازگشت به هویت اسلامی، ارتباط با کشورهای مختلف اسلامی، انجام تحقیق و پژوهش در مورد اسلام و مسلمانان در داخل و خارج از چین، انتشار کتب و مجلات اسلامی، اعزام افراد بیشتر برای تحصیل علوم دینی در کشورهای اسلامی، اعزام هزاران نفر سالانه برای انجام فریضه­ حج، تأسیس و راه اندازی مدارس علوم دینی در مناطق مختلف [[چین]]، استفاده از فناوری اطلاعات و اینترنت و فضای مجازی برای مبادله­­ اطلاعات با جهان خارج، رویکرد مثبت به آموزش فرزندان و ادامه تحصیل در مراکز علمی و دانشگاهی، افزایش سفرهای تجاری و گردشگری به سایر کشورهای اسلامی، تعمیر و بازسازی مساجد قدیم و احداث مساجد جدید، بخشی از تازه ترین رویکردهای مسلمانان [[چین]] است که جامعه ی اسلامی در این کشور را با ایده ­ها و تفکرات جدید روشنفکری اسلامی آشنا ساخته و جریان تازه­ی خودآگاهی و اعتماد به نفس را در میان آنان به وجود آورده است. آنها خواستار مشارکت فعال در ساختار اقتصادی، آموزشی، فرهنگی و حتی سیاسی کشور خود و در کنار آن تعامل با جهان اسلام می باشند<ref>سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین.تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص825</ref>.
پس از آغاز اصلاحات اقتصادی و سیاست درهای باز، مسلمانان نیز با استفاده از فرصت پیش آمده، بازگشت به هویت اسلامی، ارتباط با کشورهای مختلف اسلامی، انجام تحقیق و پژوهش در مورد اسلام و مسلمانان در داخل و خارج از [[چین]]، انتشار کتب و مجلات اسلامی، اعزام افراد بیشتر برای تحصیل علوم دینی در کشورهای اسلامی، اعزام هزاران نفر سالانه برای انجام فریضه‌ی حج، تأسیس و راه اندازی مدارس علوم دینی در [[چین|مناطق مختلف چین]]، استفاده از [[اینترنت در چین|فناوری اطلاعات و اینترنت]] و فضای مجازی برای مبادله­­‌ی اطلاعات با جهان خارج، رویکرد مثبت به [[آموزش پایه(دوره ابتدایی)درچین|آموزش فرزندان]] و ادامه تحصیل در [[دانشگاه های مشهور چین|مراکز علمی و دانشگاهی]]، افزایش [[صنعت گردشگری در چین|سفرهای تجاری و گردشگری]] به سایر کشورهای اسلامی، تعمیر و بازسازی [[مساجد در چین|مساجد قدیم]] و احداث [[مساجد در چین|مساجد جدید]]، بخشی از تازه ترین رویکردهای [[ورود اسلام به چین|مسلمانان چین]] است که جامعه‌ی اسلامی در این کشور را با ایده‌ها و تفکرات جدید روشنفکری اسلامی آشنا ساخته و جریان تازه­‌ی خودآگاهی و اعتماد به نفس را در میان آنان به وجود آورده است. آنها خواستار مشارکت فعال در ساختار اقتصادی، [[نظام آموزشی چین|آموزشی]]، [[نظام فرهنگی چین|فرهنگی]] و حتی [[ساختار سیاسی و نام رسمی کشور چین|سیاسی کشور خود]] و در کنار آن تعامل با جهان اسلام می‌باشند.


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
[[جریان های عمده اسلامی چین در دوران سلسله چینگ]]


* [[جریان های عمده اسلامی چین در دوران سلسله چینگ]]
== منبع اصلی ==
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub>


== کتابشناسی ==
== نویسنده مقاله ==
علی محمد سابقی
[[رده:ادیان و مذاهب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۸

پس از آغاز اصلاحات اقتصادی و سیاست درهای باز، مسلمانان نیز با استفاده از فرصت پیش آمده، بازگشت به هویت اسلامی، ارتباط با کشورهای مختلف اسلامی، انجام تحقیق و پژوهش در مورد اسلام و مسلمانان در داخل و خارج از چین، انتشار کتب و مجلات اسلامی، اعزام افراد بیشتر برای تحصیل علوم دینی در کشورهای اسلامی، اعزام هزاران نفر سالانه برای انجام فریضه‌ی حج، تأسیس و راه اندازی مدارس علوم دینی در مناطق مختلف چین، استفاده از فناوری اطلاعات و اینترنت و فضای مجازی برای مبادله­­‌ی اطلاعات با جهان خارج، رویکرد مثبت به آموزش فرزندان و ادامه تحصیل در مراکز علمی و دانشگاهی، افزایش سفرهای تجاری و گردشگری به سایر کشورهای اسلامی، تعمیر و بازسازی مساجد قدیم و احداث مساجد جدید، بخشی از تازه ترین رویکردهای مسلمانان چین است که جامعه‌ی اسلامی در این کشور را با ایده‌ها و تفکرات جدید روشنفکری اسلامی آشنا ساخته و جریان تازه­‌ی خودآگاهی و اعتماد به نفس را در میان آنان به وجود آورده است. آنها خواستار مشارکت فعال در ساختار اقتصادی، آموزشی، فرهنگی و حتی سیاسی کشور خود و در کنار آن تعامل با جهان اسلام می‌باشند.

نیز نگاه کنید به

جریان های عمده اسلامی چین در دوران سلسله چینگ

منبع اصلی

سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی