بازگشت چوئن لای به چین: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۴

چوئِن لای به محض بازگشت، در بخش سیاسی آكادمی نظامی وامپوآ( Wampoa)كه ریاست آن با چیانگ كایشِك بود، مشغول و بعد از چند ماه به معاونت و پس از مدت كوتاهی به ریاست بخش سیاسی آكادمی منصوب گردید.

در همین ایام وی به عنوان دبیر حزب کمونیست در استان های گوان دونگ و گوانگ شی انتخاب شد. او با استفاده از موقعیت خود در آكادمی نظامی، تعداد زیادی از سربازان و افسران و درجه داران را مخفیانه جذب حزب کمونیست كرد و در واقع تشكیلات مخفی نظامی حزب را در این پادگان آموزشی-نظامی شكل داد و به دلیل همین فعالیت ها بود كه مجبور شد جایگاه خود را در این پادگان از دست بدهد.

چوئِن لای در طول همكاری نظامی با وامپوآ و مشاركت در دوجنگی كه به رهبری چیانگ كایشِك علیه جنگ سالاران شورشی صورت گرفت، توانست با استفاده از موقعیت خود، جایگاه حزب کمونیست را در مناطق مختلف شرق چین استحكام بخشد.

وی در سال1925، با مجوز حزب کمونیست با خانم دِنگ اینچائو(Deng Yingchao)ازدواج نمود. در سال 1926، چوئِن لای و بقیه ی اعضای كمونیست پایگاه نظامی وامپوآ به خاطر حادثه ای كه بدون اطلاع فرمانده پایگاه رخ داد، توسط چیانگ كایشِك از تمامی پست های مهم ارتشی بركنار شدند[iii].

چوئِن لای در سال1926، به شانگهای منتقل شد و در آنجا به سازماندهی و فعال سازی اتحادیه های كارگری وابسته به حزب کمونیست نقش فعالی داشت و لذا در یك حادثه ی از پیش طراحی شده توسط نظامیان طرفدار چیانگ دستگیر و نزدیك بود به قتل برسد كه با وساطت برخی از فرماندهان ارتش كه از قبل با او رفاقت داشت، از مرگ حتمی نجات یافت.

وی به خاطر اوضاع نا مناسب امنیتی موجود در شانگهای، در سال1927 از این شهر فرار كرده و در شهر هانكو(Hankou) در پنجمین كنگره ی ملی حزب کمونیست شرکت و در این اجلاس به عضویت كمیته ی مركزی حزب انتخاب و مسئول شاخه ی نظامی حزب شد. با تلاش چیانگ كایشِك برای دستگیری رهبران و فعالان حزب کمونیست، چوئِن لای به زندگی مخفیانه روی آورد.

در جریان شورش نانچانگ(Nanchang) كه از سوی دولت ملی سركوب شد، چوئِن لای دچار بیماری مالاریا گردید و برای مداوا به هنگ كنگ فرستاده شد ولی بعدا به خاطر شكست این شورش تنزل مقام یافته و عضو علی البدل كمیته ی مركزی شد. وی در سال 1928، برای حضور در ششمین كنفرانس ملی حزب به مسكو سفر كرده[iv]و در گزارشی به كنگره گفت، با توجه به شرایط موجود در چین، راه انداختن انقلاب همه جانبه در این كشور فعلا میسر نیست. این ایده مورد قبول كنگره واقع شد و در این اجلاس وی به سرپرستی و مسئولیت تبلیغاتی حزب انتخاب گردید در حالی كه تنها 30 سال داشت.

چوئِن لای پس از یكسال اقامت در مسكو، در سال 1929 به شانگهای باز گشته و به صورت كاملا مخفیانه زندگی خود را آغاز و به عنوان مسئول شاخه ی امنیتی حزب، به ساماندهی و حفظ و حراست از نیروهای كمونیستی كه به شدت تحت تعقیب پلیس امنیتی چیانگ كایشِك بودند پرداخت. پس از لو رفتن تشكیلات سرٌی چوئِن لای، وی به همراه همسرش و تعدادی از رهبران رده بالای حزب، در اواخر سال 1931 از شانگهای فرار و به منطقه ی جیانگشی(Jiangxi)که تحت کنترل مائو بود رفتند. او در جیانگ شی بعنوان كمیسر سیاسی حزب جایگزین مائو شد. چو با برخورداری از حمایت حزب و دوستان نظامیش، ارتش سرخ را طبق استانداردهای موجود سازماندهی كرده و توانست در مقابل چهار حمله ی گسترده ی ارتش ملی به مناطق تحت اشغال كمونیست ها در منطقه ی جیانگ شی مقاومت نماید، ولی در پنجمین حمله ی شدید نیروهای چیانگ، نیروهای كمونیستی در جبهه های مختلف متحمل شكست شده و مجبور به ترك پایگاه های خود در جنوب و حركت به سمت شمال شدند. در این مرحله چوئِن لای مسئول سازماندهی و پشتیبانی نیروهای شركت كننده در راهپیمایی بزرگ شد.

او توانست با برنامه ریزی دقیق و حساب شده، زمینه ی عبور 84 هزار نیروی نظامی و غیر نظامی را در اوایل اكتبر 1934 پس از مذاكره ی مخفیانه با یكی از فرماندهان چیانگ، بدون درگیری فراهم سازد. ولی در عبور از آخرین خط محاصره، درگیری شدیدی رخ داد كه با تلفات بسیاری همراه بود و از 84 هزار نفر تنها نیمی از آنها توانستند از این درگیری جان سالم بیرون ببرند.

در نهایت، بین 8 تا 9 هزار نفر پس از یك سال پیاده روی، در تاریخ 20 اكتبر 1935، وارد استان شَن سی در شمال غرب كشور شده و بقیه در میانه ی راه به دلایل مختلف از جمله درگیری، قحطی و گرسنگی و بیماری، و سقوط از صخره ها و دره ها جان خود را از دست دادند. در طول راهپیمایی بزرگ كه مقام حزبی چوئِن لای از مائو بالاتر بود، چو همیشه از دیدگاه های مائو حمایت می كرد و این برخوردهای دوستانه بود كه زمینه ی دوستی میان این دو را تا آخر عمر فراهم ساخت. اگرچه در سال های آخر عمر چوئِن لای به واسطه ی مخالفت وی با انقلاب فرهنگی و سعایت باند چهار نفره، رابطه ی بین چو و مائو به سردی گرایید^[۱].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی

[1] سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] به محض بازگشت، در بخش سیاسی آكادمی نظامی وامپوآ( Wampoa)كه ریاست آن با [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ كایشِك]] بود، مشغول و بعد از چند ماه به معاونت و پس از مدت كوتاهی به ریاست بخش سیاسی آكادمی منصوب گردید.
-در همین ایام وی بعنوان دبیر [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] در استان های گوان دونگ و گوانگ شی انتخاب شد. او با استفاده از موقعیت خود در آكادمی نظامی، تعداد زیادی از سربازان و افسران و درجه داران را مخفیانه جذب [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] كرد و در واقع تشكیلات مخفی نظامی حزب را در این پادگان آموزشی-نظامی شكل داد و به دلیل همین فعالیت ها بود كه مجبور شد جایگاه خود را در این پادگان از دست بدهد.
+در همین ایام وی به عنوان دبیر [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] در استان های گوان دونگ و گوانگ شی انتخاب شد. او با استفاده از موقعیت خود در آكادمی نظامی، تعداد زیادی از سربازان و افسران و درجه داران را مخفیانه جذب [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] كرد و در واقع تشكیلات مخفی نظامی حزب را در این پادگان آموزشی-نظامی شكل داد و به دلیل همین فعالیت ها بود كه مجبور شد جایگاه خود را در این پادگان از دست بدهد.
 [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] در طول همكاری نظامی با وامپوآ و مشاركت در دوجنگی كه به رهبری [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ كایشِك]] علیه جنگ سالاران شورشی صورت گرفت، توانست با استفاده از موقعیت خود، جایگاه [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] را در مناطق مختلف شرق [[چین]] استحكام بخشد.
@@ خط ۱۳: / خط ۱۳: @@
 در جریان شورش نانچانگ(Nanchang) كه از سوی دولت ملی سركوب شد، [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] دچار بیماری مالاریا گردید و برای مداوا به هنگ كنگ فرستاده شد ولی بعدا به خاطر شكست این شورش تنزل مقام یافته و عضو علی البدل كمیته ی مركزی شد. وی در سال 1928، برای حضور در ششمین كنفرانس ملی حزب به [[مسكو]] سفر كرده[iv]و در گزارشی به كنگره گفت، با توجه به شرایط موجود در [[چین]]، راه انداختن انقلاب همه جانبه در این كشور فعلا میسر نیست. این ایده مورد قبول كنگره واقع شد و در این اجلاس وی به سرپرستی و مسئولیت تبلیغاتی حزب انتخاب گردید در حالی كه تنها 30 سال داشت.
-[[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] پس از یكسال اقامت در [[مسكو]]، در سال 1929 به [[شانگهای]] باز گشته و بهصورت كاملا مخفیانه زندگی خود را آغاز و بعنوان مسئول شاخه ی امنیتی حزب، به ساماندهی و حفظ و حراست از [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای كمونیستی]] كه به شدت تحت تعقیب پلیس امنیتی [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ كایشِك]] بودند پرداخت. پس از لو رفتن تشكیلات سرٌی [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]]، وی به همراه همسرش و تعدادی از رهبران رده بالای حزب، در اواخر سال 1931 از [[شانگهای]] فرار و به منطقه ی جیانگشی(Jiangxi)که تحت کنترل [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] بود رفتند. او در جیانگ شی بعنوان كمیسر سیاسی حزب جایگزین [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] شد. چو با برخورداری از حمایت حزب و دوستان نظامیش، ارتش سرخ را طبق استانداردهای موجود سازماندهی كرده و توانست در مقابل چهار حمله ی گسترده ی ارتش ملی به مناطق تحت اشغال [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|كمونیست ها]] در منطقه ی جیانگ شی مقاومت نماید، ولی در پنجمین حمله ی شدید نیروهای [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]]، [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای كمونیستی]] در جبهه های مختلف متحمل شكست شده و مجبور به ترك پایگاه های خود در جنوب و حركت به سمت شمال شدند. در این مرحله [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] مسئول سازماندهی و پشتیبانی نیروهای شركت كننده در راهپیمایی بزرگ شد.
+[[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] پس از یكسال اقامت در [[مسكو]]، در سال 1929 به [[شانگهای]] باز گشته و به صورت كاملا مخفیانه زندگی خود را آغاز و به عنوان مسئول شاخه ی امنیتی حزب، به ساماندهی و حفظ و حراست از [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای كمونیستی]] كه به شدت تحت تعقیب پلیس امنیتی [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ كایشِك]] بودند پرداخت. پس از لو رفتن تشكیلات سرٌی [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]]، وی به همراه همسرش و تعدادی از رهبران رده بالای حزب، در اواخر سال 1931 از [[شانگهای]] فرار و به منطقه ی جیانگشی(Jiangxi)که تحت کنترل [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] بود رفتند. او در جیانگ شی بعنوان كمیسر سیاسی حزب جایگزین [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] شد. [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چو]] با برخورداری از حمایت حزب و دوستان نظامیش، ارتش سرخ را طبق استانداردهای موجود سازماندهی كرده و توانست در مقابل چهار حمله ی گسترده ی ارتش ملی به مناطق تحت اشغال [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|كمونیست ها]] در منطقه ی جیانگ شی مقاومت نماید، ولی در پنجمین حمله ی شدید نیروهای [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]]، [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای كمونیستی]] در جبهه های مختلف متحمل شكست شده و مجبور به ترك پایگاه های خود در جنوب و حركت به سمت شمال شدند. در این مرحله [[چوئن لای، نخست وزیر مادام العمر جمهوری خلق چین|چوئِن لای]] مسئول سازماندهی و پشتیبانی نیروهای شركت كننده در راهپیمایی بزرگ شد.
 او توانست با برنامه ریزی دقیق و حساب شده، زمینه ی عبور 84 هزار نیروی نظامی و غیر نظامی را در اوایل اكتبر 1934 پس از مذاكره ی مخفیانه با یكی از فرماندهان [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]]، بدون درگیری فراهم سازد. ولی در عبور از آخرین خط محاصره، درگیری شدیدی رخ داد كه با تلفات بسیاری همراه بود و از 84 هزار نفر تنها نیمی از آنها توانستند از این درگیری جان سالم بیرون ببرند.