پراکندگی محل سکونت اقلیت های قومی چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
هرچند شمار [[جمعیت چین|جمعیت]] [[اقلیت های قومی چین|اقلیت­ های قومی چین]] نسبت به [[سلسله ی خن|جمعیت نژاد خَن]](اکثریت) اندک است، اما [[جغرافیایی جمعیتی در چین|پراکندگی جغرافیای محل سکونت]] آنان بسیار گسترده است.


=== پراکندگی محل سکونت اقلیت ­های قومی در [[چین]] ===
=== پراکندگی محل سکونت [[اقلیت های قومی چین|اقلیت ­های قومی در چین]] ===
هرچند شمار جمعیت اقلیت­ های قومی چین نسبت به جمعیت نژاد خَن(اکثریت) اندك است، اما پراكندگی جغرافیای محل سکونت آنان بسیار گسترده است. اقلیت­ ها، تقریبا در تمامی استان­ ها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مركزی [[چین]]- [[پکن]]، [[شانگهای]]، تیَن­ جین، چونگ ­چینگ- پراكنده هستند، ولی عمدتا در استان­ ها و مناطق مرزی و خودمختار [[مغولستان]] داخلی، سین­كیانگ، نینگ­شیا، گوانگ­شی، تبت، یون نن، گویی ­جو، چینگ ­های، سی­ چوان، گَنسو، لیائو­نینگ، جی­لین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَی­نَن و [[تایوان]] سكونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.
اقلیت­‌ها، تقریبا در تمامی استان­‌ها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مرکزی [[چین]]- [[پکن]]، [[شانگهای]]، تیَن­ جین، چونگ ­چینگ- پراکنده هستند، ولی عمدتا در استان­‌ها و مناطق مرزی و خودمختار مغولستان داخلی، سین­ کیانگ، نینگ­ شیا، گوانگ­ شی، تبت، یون نن، گویجو، چینگ ­های، سی­ چوان، گَنسو، لیائو­نینگ، جی­ لین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَی­نَن و [[تایوان]] سکونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.


مناطق محل سكونت این اقلیت­ ها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت كل مناطق خودگردان اقلیت­ های قومی [[چین]] تا پایان سال1997 میلادی، بیش از 6162900 كیلومتر مربع، معادل2/64 درصد كل مساحت كشور [[چین]] را تشكیل می ­دهد<ref>سابقی، محمدعلی(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول </ref>.  
مناطق محل سکونت این اقلیت­‌ها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت کل مناطق خودگردان [[اقلیت های قومی چین|اقلیت­‌های قومی]] [[چین]] تا پایان سال1997 میلادی، بیش از 6162900 کیلومتر مربع، معادل64/2 درصد کل مساحت [[چین|کشور چین]] را تشکیل می ‌دهد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی] جلد1، ص. 87-88. </ref>.  


{{به روز رسانی}}


نیز نگاه کنید به [[اقلیت های قومی چین]]
== نیز نگاه کنید به ==
[[اقلیت های قومی چین]]؛ [[ساختار قومیتی در چین]]؛ [[اقلیت های به رسمیت شناخته شده چین از نگاه آمار]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۲

هرچند شمار جمعیت اقلیت­ های قومی چین نسبت به جمعیت نژاد خَن(اکثریت) اندک است، اما پراکندگی جغرافیای محل سکونت آنان بسیار گسترده است.

پراکندگی محل سکونت اقلیت ­های قومی در چین

اقلیت­‌ها، تقریبا در تمامی استان­‌ها، نواحی خودمختار و چهار شهر مستقل زیر نظر دولت مرکزی چین- پکن، شانگهای، تیَن­ جین، چونگ ­چینگ- پراکنده هستند، ولی عمدتا در استان­‌ها و مناطق مرزی و خودمختار مغولستان داخلی، سین­ کیانگ، نینگ­ شیا، گوانگ­ شی، تبت، یون نن، گویجو، چینگ ­های، سی­ چوان، گَنسو، لیائو­نینگ، جی­ لین، خونَن، خوبِی، و جزایر خَی­نَن و تایوان سکونت و عمدتا در 12 استان غربی، مستقر هستند.

مناطق محل سکونت این اقلیت­‌ها از نظر مساحت بسیار وسیع و از لحاظ منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی بسیار غنی و متنوع است. مساحت کل مناطق خودگردان اقلیت­‌های قومی چین تا پایان سال1997 میلادی، بیش از 6162900 کیلومتر مربع، معادل64/2 درصد کل مساحت کشور چین را تشکیل می ‌دهد[۱].

در حال به روز رسانی و ویرایش

نیز نگاه کنید به

اقلیت های قومی چین؛ ساختار قومیتی در چین؛ اقلیت های به رسمیت شناخته شده چین از نگاه آمار

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد1، ص. 87-88.