سلسله چین: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی « == ''سلسلهی چین(206-221)'' == مورخان اغلب به دورهی از به قدرت رسیدن چینشیخوانگ تا پایان حاکمیت سلسلهی چین را دوران امپراتوری نام گذاشتهاند. اگرچه دوران اتحاد تنها 12 سال طول کشید، ولی او توانست بخش اعظمی از آنچه که امروزه به نام چین خَن معروف ا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
مورخان اغلب به دورهی از به قدرت رسیدن چین شی خوانگ تا پایان حاکمیت سلسله ی [[چین|چین(206-221)]] را دوران امپراتوری نام گذاشته اند. اگرچه دوران اتحاد تنها 12 سال طول کشید، ولی او توانست بخش اعظمی از آنچه که امروزه به نام [[چین]] خَن معروف است را مطیع و تحت یک دولت قانونگرا به پایتختی شیان یانگ( Xian Yang) متحد سازد. دکترین قانونگرایی که [[چین]] را رهبری میکرد بر اجرای سفت و سخت مقررات قانونی و قدرت مطلقهی امپراتور تأکید داشت. [[مکتب قانونگرایان|نظریه ی قانونگرایی]]، علیرغم کارایی مؤثری که در دوران توسعهی امپراتوری با استفاده از قدرت نظامی داشت، ولی ثابت شد که در دوران صلح، کارایی لازم را ندارد. امپراتوری سلسلهی چین، برای ساکت و رام کردن مخالفان سیاسی خود به اقدامات بیرحمانه، از جمله سوزاندن کتابهای متعلق به سایر مکاتب فکری، حتی زنده سوزی اندیشمندان این مکاتب، دست زد. به همین خاطر بود که [[سلسله ی خن|سلسلهی خن]]، در دوران حاکمیت سیاسی خود عمدا، مکاتب میانه رو مخالف [[مکتب قانونگرایان|نظریهی قانونگرایی]] را به کار گرفت. | |||
== | === [[دیوار بزرگ چین]] === | ||
سلسله ی چین، معروف به آغازگر ساخت [[دیوار بزرگ چین]]، که بعدها در [[سلسله مینگ|دوران مینگ]] تکمیل و توسعه یافت؛ ایجاد حکومت مرکزی مقتدر؛ متحد ساختن قوانین و مقررات قانونی؛ گسترش و توسعهی [[زبان چینی|زبان نوشتاری چینی]]؛ ایجاد واحد اندازه گیری متحد؛ ایجاد پول واحد؛ پس از دوران تفرقه و هرج و مرج و رنج [[دوران بهار و پاییز|دوران های بهار و پاییز]] و [[دوران حکومت های هم ستیز|حکومت های هم ستیز]] است. در این دوران حتی اندازه و پهنای جاده های کالسکه رو هم یکسان شد تا سیستم تجاری واحد در سرتاسر امپراتوری تضمین شود<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]، جلد 1، ص.116-117.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[تاریخ چین]]؛ [[دوران امپراطوری تاریخ چین]] | |||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۱۱
مورخان اغلب به دورهی از به قدرت رسیدن چین شی خوانگ تا پایان حاکمیت سلسله ی چین(206-221) را دوران امپراتوری نام گذاشته اند. اگرچه دوران اتحاد تنها 12 سال طول کشید، ولی او توانست بخش اعظمی از آنچه که امروزه به نام چین خَن معروف است را مطیع و تحت یک دولت قانونگرا به پایتختی شیان یانگ( Xian Yang) متحد سازد. دکترین قانونگرایی که چین را رهبری میکرد بر اجرای سفت و سخت مقررات قانونی و قدرت مطلقهی امپراتور تأکید داشت. نظریه ی قانونگرایی، علیرغم کارایی مؤثری که در دوران توسعهی امپراتوری با استفاده از قدرت نظامی داشت، ولی ثابت شد که در دوران صلح، کارایی لازم را ندارد. امپراتوری سلسلهی چین، برای ساکت و رام کردن مخالفان سیاسی خود به اقدامات بیرحمانه، از جمله سوزاندن کتابهای متعلق به سایر مکاتب فکری، حتی زنده سوزی اندیشمندان این مکاتب، دست زد. به همین خاطر بود که سلسلهی خن، در دوران حاکمیت سیاسی خود عمدا، مکاتب میانه رو مخالف نظریهی قانونگرایی را به کار گرفت.
دیوار بزرگ چین
سلسله ی چین، معروف به آغازگر ساخت دیوار بزرگ چین، که بعدها در دوران مینگ تکمیل و توسعه یافت؛ ایجاد حکومت مرکزی مقتدر؛ متحد ساختن قوانین و مقررات قانونی؛ گسترش و توسعهی زبان نوشتاری چینی؛ ایجاد واحد اندازه گیری متحد؛ ایجاد پول واحد؛ پس از دوران تفرقه و هرج و مرج و رنج دوران های بهار و پاییز و حکومت های هم ستیز است. در این دوران حتی اندازه و پهنای جاده های کالسکه رو هم یکسان شد تا سیستم تجاری واحد در سرتاسر امپراتوری تضمین شود[۱].
نیز نگاه کنید به
تاریخ چین؛ دوران امپراطوری تاریخ چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.116-117.