استبان سالاس ای کاستروا: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «استبان سالاس ای کاستروا (Esteban Salas Y Castro) (۱۸۰۳-۱۷۲۵) اولین موسیقیدان کوبایی بود که به موسیقی مذهبی مشغول بود، در سال ۱۷۶۴ به سانتیاگوی کوبا رفت تا بتواند موسیقی کلیسایی را سازماندهی نماید و علی‌رغم این که است...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
استبان سالاس ای کاستروا (Esteban Salas Y Castro) (۱۸۰۳-۱۷۲۵) اولین موسیقیدان کوبایی بود که به [[موسیقی در کوبا|موسیقی]] مذهبی مشغول بود، در سال ۱۷۶۴ به سانتیاگوی [[کوبا]] رفت تا بتواند [[موسیقی در کوبا|موسیقی]] کلیسایی را سازماندهی نماید و علی‌رغم این که استعداد بالایش به اثبات رسیده و از طرفی تعهدش به شهری که آن را همانند شهر خود پذیرفته بود نیز مورد تایید واقع شد، با مشکلات بی‌شماری برای خلق مجموعه عظیمی از نیایش‌ها، سرودها و نغمه‌سرایی‌ها روبه‌رو گردید.<ref>L Linares, M. (1981) a música y el pueblo. Editorial Pueblo y Educación. La Habana, P85</ref>
استبان سالاس ای کاستروا (Esteban Salas Y Castro) (۱۸۰۳-۱۷۲۵) اولین موسیقیدان کوبایی بود که به [[موسیقی در کوبا|موسیقی]] مذهبی مشغول بود، در سال ۱۷۶۴ به سانتیاگوی [[کوبا]] رفت تا بتواند [[موسیقی در کوبا|موسیقی]] کلیسایی را سازماندهی نماید و علی‌رغم این که استعداد بالایش به اثبات رسیده و از طرفی تعهدش به شهری که آن را همانند شهر خود پذیرفته بود نیز مورد تایید واقع شد، با مشکلات بی‌شماری برای خلق مجموعه عظیمی از نیایش‌ها، سرودها و نغمه‌سرایی‌ها روبه‌رو گردید.<ref>L Linares, M. (1981) a música y el pueblo. Editorial Pueblo y Educación. La Habana, P85</ref>


نغمه‌سرایی‌های سالاس به تاریخ ۱۷۸۳ از قدیمی‌ترین آثار [[موسیقی در کوبا|موسیقی کلاسیک کوبا]] با متن‌هایی به زبان اسپانیایی می‌باشد. سال ۱۷۹۷ «موسیقی کلیسایی» در کلیسای جامع هاوانا راه‌اندازی شد، که در آن کشیش سرپرست کلیسا، فرانسیسکو ماریا لاسو د لا وگا (Francisco Maria Laso de La Vega) مشغول [[موسیقی در کوبا|موسیقی]] مذهبی بود سال ۱۸۰۴ بعد از مرگ لاسو در مقایسه با سالاس، آثار کمی از او به جا مانده است<ref>Díaz, J. (1997). Ls iniciales de la tierra. Editorial Anagrama, Barcelona, P96-97</ref><ref>حق روستا، مریم(1396). جامعه و فرهنگ [[کوبا]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،] ص.305.</ref>.
نغمه‌سرایی‌های سالاس به تاریخ ۱۷۸۳ از قدیمی‌ترین آثار [[موسیقی در کوبا|موسیقی کلاسیک کوبا]] با متن‌هایی به [[زبان اسپانیایی]] می‌باشد. سال ۱۷۹۷ «موسیقی کلیسایی» در کلیسای جامع هاوانا راه‌اندازی شد، که در آن کشیش سرپرست کلیسا، فرانسیسکو ماریا لاسو د لا وگا (Francisco Maria Laso de La Vega) مشغول [[موسیقی در کوبا|موسیقی]] مذهبی بود سال ۱۸۰۴ بعد از مرگ لاسو در مقایسه با سالاس، آثار کمی از او به جا مانده است<ref>Díaz, J. (1997). Ls iniciales de la tierra. Editorial Anagrama, Barcelona, P96-97</ref><ref>حق روستا، مریم(1396). جامعه و فرهنگ [[کوبا]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،] ص.305.</ref>.


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
 
[[هنر کوبا]]؛ [[موسیقی در کوبا]]
* [[هنر کوبا]]
 
* [[موسیقی در کوبا]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۲

استبان سالاس ای کاستروا (Esteban Salas Y Castro) (۱۸۰۳-۱۷۲۵) اولین موسیقیدان کوبایی بود که به موسیقی مذهبی مشغول بود، در سال ۱۷۶۴ به سانتیاگوی کوبا رفت تا بتواند موسیقی کلیسایی را سازماندهی نماید و علی‌رغم این که استعداد بالایش به اثبات رسیده و از طرفی تعهدش به شهری که آن را همانند شهر خود پذیرفته بود نیز مورد تایید واقع شد، با مشکلات بی‌شماری برای خلق مجموعه عظیمی از نیایش‌ها، سرودها و نغمه‌سرایی‌ها روبه‌رو گردید.[۱]

نغمه‌سرایی‌های سالاس به تاریخ ۱۷۸۳ از قدیمی‌ترین آثار موسیقی کلاسیک کوبا با متن‌هایی به زبان اسپانیایی می‌باشد. سال ۱۷۹۷ «موسیقی کلیسایی» در کلیسای جامع هاوانا راه‌اندازی شد، که در آن کشیش سرپرست کلیسا، فرانسیسکو ماریا لاسو د لا وگا (Francisco Maria Laso de La Vega) مشغول موسیقی مذهبی بود سال ۱۸۰۴ بعد از مرگ لاسو در مقایسه با سالاس، آثار کمی از او به جا مانده است[۲][۳].

نیز نگاه کنید به

هنر کوبا؛ موسیقی در کوبا

کتابشناسی

  1. L Linares, M. (1981) a música y el pueblo. Editorial Pueblo y Educación. La Habana, P85
  2. Díaz, J. (1997). Ls iniciales de la tierra. Editorial Anagrama, Barcelona, P96-97
  3. حق روستا، مریم(1396). جامعه و فرهنگ کوبا. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص.305.