الجامعة الاسلامية فی لبنان (دانشگاه اسلامی لبنان): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:الجامعة الاسلامية فی لبنان (دانشگاه اسلامی لبنان).jpg|بندانگشتی|381x381پیکسل|الجامعة الاسلامية فی لبنان (دانشگاه اسلامی لبنان)]] | [[پرونده:الجامعة الاسلامية فی لبنان (دانشگاه اسلامی لبنان).jpg|بندانگشتی|381x381پیکسل|الجامعة الاسلامية فی لبنان (دانشگاه اسلامی لبنان)]] | ||
اندیشه تأسیس این دانشگاه به رهبر شیعیان [ | اندیشه تأسیس این دانشگاه به رهبر شیعیان [[لبنان]] امام موسی صدر بازمی‌گردد. فعالیت‌های این دانشگاه اما از سال 1995 زیر نظر شورای عالی شیعیان آغاز شد. هر چند این دانشگاه وابسته به شیعیان است، از دیگر طوائف مذهبی و ملیت‌های غیرلبنانی نیز دانشجو می‌پذیرد. تعداد دانشجویان آن در سال اول تأسیس 150 نفر بود که این تعداد در سال تحصیلی 2005 - 2006 به 3000 نفر رسیده است. | ||
این دانشگاه دارای دانشکده‌های مهندسی، پژوهش‌های اسلامی، پرستاری، حقوق، علوم سیاسی و اداری، اقتصاد و مدیریت بازرگانی، علوم و فنون، گردشگری و ادبیات و علوم انسانی و کادر علمی آن حدود 370 نفر است. دانشگاه اسلامی در اتحادیه دانشگاه‌های عربی، آژانس دانشگاهی فرانکفون، اتحادیه بین‌المللی دانشگاه‌ها، اتحادیه دانشگاه‌های جهان اسلام، انجمن دانشگاه‌های اسلامی و اتحادیه بین‌المللی رؤسای دانشگاه‌ها عضویت دارد. دانشگاه اسلامی [[لبنان]] در بیشتر رشته‌ها در مقاطع لیسانس و فوق لیسانس و در دانشکده‌های پژوهش‌های اسلامی، حقوق، علوم سیاسی و اداری و ادبیات و علوم انسانی تا مقطع دکترا دانشجو می‌پذیرد. هزینه تحصیل در این دانشگاه نسبت به بسیاری از دانشگاه‌های خصوصی پایین‌تر است. این دانشگاه دارای مرکز پژوهشی با عنوان مرکز مطالعات و نشر است و نشریه علمی با عنوان صوت الجامعه را منتشر می‌کند.<ref>[https://www.orientation94.org/ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه و التعليم العالي]. (2012). الجامعات في لبنان. الجزء الأول، ص. ۱۷۸-۱۹۴.</ref><ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص. 264-265.</ref> | |||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری لبنان]]؛ [[الجامعة اللبنانية (دانشگاه لبنانی)|الجامعة اللبنانیة (دانشگاه لبنانی)]]؛ [[الجامعة الاميركية فی بيروت (دانشگاه آمريكايی بيروت)]]؛ [[جامعة القديس يوسف (دانشگاه قديس يوسف)]]؛ [[جامعة بيروت العربية (دانشگاه عربی بيروت)]]؛ [[جامعة البلمند (دانشگاه بلمند)]]؛ [[جامعة روح القدس (دانشگاه روح القدس)]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:مراکز شاخص علمی- دانشگاهی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۲
.jpg)
اندیشه تأسیس این دانشگاه به رهبر شیعیان لبنان امام موسی صدر بازمی‌گردد. فعالیت‌های این دانشگاه اما از سال 1995 زیر نظر شورای عالی شیعیان آغاز شد. هر چند این دانشگاه وابسته به شیعیان است، از دیگر طوائف مذهبی و ملیت‌های غیرلبنانی نیز دانشجو می‌پذیرد. تعداد دانشجویان آن در سال اول تأسیس 150 نفر بود که این تعداد در سال تحصیلی 2005 - 2006 به 3000 نفر رسیده است.
این دانشگاه دارای دانشکده‌های مهندسی، پژوهش‌های اسلامی، پرستاری، حقوق، علوم سیاسی و اداری، اقتصاد و مدیریت بازرگانی، علوم و فنون، گردشگری و ادبیات و علوم انسانی و کادر علمی آن حدود 370 نفر است. دانشگاه اسلامی در اتحادیه دانشگاه‌های عربی، آژانس دانشگاهی فرانکفون، اتحادیه بین‌المللی دانشگاه‌ها، اتحادیه دانشگاه‌های جهان اسلام، انجمن دانشگاه‌های اسلامی و اتحادیه بین‌المللی رؤسای دانشگاه‌ها عضویت دارد. دانشگاه اسلامی لبنان در بیشتر رشته‌ها در مقاطع لیسانس و فوق لیسانس و در دانشکده‌های پژوهش‌های اسلامی، حقوق، علوم سیاسی و اداری و ادبیات و علوم انسانی تا مقطع دکترا دانشجو می‌پذیرد. هزینه تحصیل در این دانشگاه نسبت به بسیاری از دانشگاه‌های خصوصی پایین‌تر است. این دانشگاه دارای مرکز پژوهشی با عنوان مرکز مطالعات و نشر است و نشریه علمی با عنوان صوت الجامعه را منتشر می‌کند.[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
نظام آموزش، تحقیقات و فناوری لبنان؛ الجامعة اللبنانیة (دانشگاه لبنانی)؛ الجامعة الاميركية فی بيروت (دانشگاه آمريكايی بيروت)؛ جامعة القديس يوسف (دانشگاه قديس يوسف)؛ جامعة بيروت العربية (دانشگاه عربی بيروت)؛ جامعة البلمند (دانشگاه بلمند)؛ جامعة روح القدس (دانشگاه روح القدس)
کتابشناسی
- ↑ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه و التعليم العالي. (2012). الجامعات في لبنان. الجزء الأول، ص. ۱۷۸-۱۹۴.
- ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص. 264-265.