دومین حمله ژاپن به چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


[[ژاپن]] در سال1937، حمله­ ی همه جانبه ­ای به [[چین]] كرد كه قوای دولتی اغلب در برابر این حمله­ ها تاب مقاومت نداشته و مناطق تحت نفوذ خود را تسلیم نیروهای ژاپنی كردند، ولی [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|كمونیست­ ها]] در مقابل این تجاوز ایستادگی كرده و از این طریق در دل مردم محروم این كشور برای خود جایگاه خیلی خوبی باز كردند.
[[ژاپن]] در سال1937، حمله‌ی همه جانبه ­ای به [[چین]] كرد كه قوای دولتی اغلب در برابر این حمله­ ها تاب مقاومت نداشته و مناطق تحت نفوذ خود را تسلیم نیروهای ژاپنی كردند، ولی [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|كمونیست­ ها]] در مقابل این تجاوز ایستادگی كرده و از این طریق در دل مردم محروم این كشور برای خود جایگاه خیلی خوبی باز كردند.


=== آثار [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] ===
=== آثار [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] ===
[[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] همزمان با مبارزه با قوای دولتی و اشغالگران ژاپنی، از هدف اصلی خود كه روشنگری میان توده ­های مردم و توسعه­ ی ایدئولوژی ماركسیستی بود، غافل نشد. لذا در سال 1937، مقاله ­ای تحت عنوان«تناقض و تمرین» و در سال1940، مقاله ­ی دیگری به نام«دمكراسی جدید» نوشت كه به شدت مورد استقبال جامعه ­ی آن روز قرار گرفت. وی درسال 1942، كتابی تحت عنوان«سخنرانی ­هایی در زمینه­ ی ادبیات و هنر» در شهر یان­ آن تألیف و منتشر ساخت كه این مطالب بر محبوبیت او افزود. در حالی­كه در سال 1937، طرفداران [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] حدود 40هزار نفر بودند، پس از انتشار مطالب وی این تعداد در سال 1945، بالغ بر 2/1 میلیون نفر شد.
[[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] همزمان با مبارزه با قوای دولتی و اشغالگران ژاپنی، از هدف اصلی خود كه روشنگری میان توده ­های مردم و توسعه‌ی ایدئولوژی ماركسیستی بود، غافل نشد. لذا در سال 1937، مقاله ­ای تحت عنوان«تناقض و تمرین» و در سال1940، مقاله‌ی دیگری به نام«دمكراسی جدید» نوشت كه به شدت مورد استقبال جامعه‌ی آن روز قرار گرفت. وی درسال 1942، كتابی تحت عنوان«سخنرانی ­هایی در زمینه‌ی ادبیات و هنر» در شهر یان­ آن تألیف و منتشر ساخت كه این مطالب بر محبوبیت او افزود. در حالی­كه در سال 1937، طرفداران [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] حدود 40هزار نفر بودند، پس از انتشار مطالب وی این تعداد در سال 1945، بالغ بر 2/1 میلیون نفر شد.


=== ایجاد وحدت ملی ===
=== ایجاد وحدت ملی ===
[[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] برای ایجاد وحدت ملی در مقابل متجاوزان ژاپنی، حتی با [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ كای­شِك]] معاهده ­ی همكاری و تشکیل جبهه­ ی مشترک امضا کرد و برای مدتی قوای دولتی و [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای كمونیستی]] در كنار هم علیه ژاپنی­ ها جنگیدند، ولی در نهایت این دو نیرو هم­كاری خود را متوقف و با هم به جنگ پرداختند. در واقع، [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای كمونیستی]]، تحت رهبری [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]]،  هم­زمان در دو جبهه هم علیه ژاپنی­ ها و هم علیه [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|نیروهای كومین ­تانگ]] می ­جنگیدند.
[[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] برای ایجاد وحدت ملی در مقابل متجاوزان ژاپنی، حتی با [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ كای­شِك]] معاهده‌ی همكاری و تشکیل جبهه‌ی مشترک امضا کرد و برای مدتی قوای دولتی و [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای كمونیستی]] در كنار هم علیه ژاپنی­ ها جنگیدند، ولی در نهایت این دو نیرو هم­كاری خود را متوقف و با هم به جنگ پرداختند. در واقع، [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای كمونیستی]]، تحت رهبری [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]]، هم­زمان در دو جبهه هم علیه ژاپنی­ ها و هم علیه [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|نیروهای كومین ­تانگ]] می ­جنگیدند.


=== جنگ دوباره ژاپن و [[چین]] ===
=== جنگ دوباره ژاپن و [[چین]] ===
[[ژاپن]] در 14اوت1945، با پذیرفتن شكست به طور رسمی تسلیم شد. از آن زمان تا تابستان سال1946، چانه زنی­ هایی با میانجی گری [[آمریکا]] برای تشکیل حکومت ائتلافی میان [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|دو گروه قدرتمند کمونیستی]] و ملی صورت گرفت؛ ولی به دلیل عدم دستیابی به توافق، جنگ داخلی بار دیگر در تابستان1946 با حمله ­ی نیروهای [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ کای­شِک]] به مواضع [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست­ ها]] در شمال کشور آغاز شد. با توجه به حمایت [[مالی]] آمریکایی­ ها، نیروهای ملی توانستند به پیشروی­ هایی در مناطق تحت کنترل [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست ­ها]] نایل آیند؛ به طوری که آنان را از منطقه ­ی یان­ اَن محل استقرار ستاد مرکزی نیروهای [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] هم بیرون راندند، ولی مبارزات چریکی [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست­ ها]] که به پشت جبهه­ ی ارتش ملی رخنه کرده بودند، موجب شد ارتش ملی خسته از جنگ کلاسیک متحمل شکست و خسارت­ های زیادی شود.
[[ژاپن]] در 14اوت1945، با پذیرفتن شكست به طور رسمی تسلیم شد. از آن زمان تا تابستان سال1946، چانه زنی­ هایی با میانجی گری [[آمریکا]] برای تشکیل حکومت ائتلافی میان [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|دو گروه قدرتمند کمونیستی]] و ملی صورت گرفت؛ ولی به دلیل عدم دستیابی به توافق، جنگ داخلی بار دیگر در تابستان1946 با حمله‌ی نیروهای [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ کای­شِک]] به مواضع [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست­ ها]] در شمال کشور آغاز شد. با توجه به حمایت مالی آمریکایی­ ها، نیروهای ملی توانستند به پیشروی­ هایی در مناطق تحت کنترل [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست ­ها]] نایل آیند؛ به طوری که آنان را از منطقه‌ی یان­ اَن محل استقرار ستاد مرکزی نیروهای [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] هم بیرون راندند، ولی مبارزات چریکی [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست­ ها]] که به پشت جبهه‌ی ارتش ملی رخنه کرده بودند، موجب شد ارتش ملی خسته از جنگ کلاسیک متحمل شکست و خسارت­ های زیادی شود.


=== عاقبت جنگ ===
=== عاقبت جنگ ===
در سال1948 وضعیت در جبهه­ های جنگ به نفع نیروهای [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] تغییر یافت و طی چند ماه تقریبا اکثر مناطق و شهرهای مهم شمالی و شرقی [[چین]] به دست [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای کمونیستی]] افتاد و آن­ها پیشروی خود را به سمت غرب، جنوب و جنوب غربی که در دست ارتش ملی بود، ادامه داده و پس از مدت کمی توانستند به اکثر استان­ های جنوبی و غربی نیز مسلط شوند. در نهایت در ژانویه­ ی1949، شهر [[پکن]] بدون خونریزی به دست [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست­ ها]] فتح شد. آخرین سنگر نیروهای ناسیونالیست طرفدار [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]]، یعنی شهر چِنگ­ دو نیز به تصرف [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست­ ها]] در آمد و [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|مارشال چیانگ کای­شِک]] همراه با باقیمانده از نیروهای تحت امرش به جزیره ­ی [[تایوان]] گریختند<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>.
در سال1948 وضعیت در جبهه­ های جنگ به نفع نیروهای [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین|مائو]] تغییر یافت و طی چند ماه تقریبا اکثر مناطق و شهرهای مهم شمالی و شرقی [[چین]] به دست [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای کمونیستی]] افتاد و آن­ها پیشروی خود را به سمت غرب، جنوب و جنوب غربی که در دست ارتش ملی بود، ادامه داده و پس از مدت کمی توانستند به اکثر استان­ های جنوبی و غربی نیز مسلط شوند. در نهایت در ژانویه‌ی1949، شهر [[پکن]] بدون خونریزی به دست [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست­ ها]] فتح شد. آخرین سنگر نیروهای ناسیونالیست طرفدار [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|چیانگ]]، یعنی شهر چِنگ­ دو نیز به تصرف [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیست­ ها]] در آمد و [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ|مارشال چیانگ کای­شِک]] همراه با باقیمانده از نیروهای تحت امرش به جزیره‌ی [[تایوان]] گریختند<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]، جلد 1، ص.207-209.</ref>.


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
 
[[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین]]؛ [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ]]
* [[مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین]]  
 
* [[مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۶

ژاپن در سال1937، حمله‌ی همه جانبه ­ای به چین كرد كه قوای دولتی اغلب در برابر این حمله­ ها تاب مقاومت نداشته و مناطق تحت نفوذ خود را تسلیم نیروهای ژاپنی كردند، ولی كمونیست­ ها در مقابل این تجاوز ایستادگی كرده و از این طریق در دل مردم محروم این كشور برای خود جایگاه خیلی خوبی باز كردند.

آثار مائو

مائو همزمان با مبارزه با قوای دولتی و اشغالگران ژاپنی، از هدف اصلی خود كه روشنگری میان توده ­های مردم و توسعه‌ی ایدئولوژی ماركسیستی بود، غافل نشد. لذا در سال 1937، مقاله ­ای تحت عنوان«تناقض و تمرین» و در سال1940، مقاله‌ی دیگری به نام«دمكراسی جدید» نوشت كه به شدت مورد استقبال جامعه‌ی آن روز قرار گرفت. وی درسال 1942، كتابی تحت عنوان«سخنرانی ­هایی در زمینه‌ی ادبیات و هنر» در شهر یان­ آن تألیف و منتشر ساخت كه این مطالب بر محبوبیت او افزود. در حالی­كه در سال 1937، طرفداران مائو حدود 40هزار نفر بودند، پس از انتشار مطالب وی این تعداد در سال 1945، بالغ بر 2/1 میلیون نفر شد.

ایجاد وحدت ملی

مائو برای ایجاد وحدت ملی در مقابل متجاوزان ژاپنی، حتی با چیانگ كای­شِك معاهده‌ی همكاری و تشکیل جبهه‌ی مشترک امضا کرد و برای مدتی قوای دولتی و نیروهای كمونیستی در كنار هم علیه ژاپنی­ ها جنگیدند، ولی در نهایت این دو نیرو هم­كاری خود را متوقف و با هم به جنگ پرداختند. در واقع، نیروهای كمونیستی، تحت رهبری مائو، هم­زمان در دو جبهه هم علیه ژاپنی­ ها و هم علیه نیروهای كومین ­تانگ می ­جنگیدند.

جنگ دوباره ژاپن و چین

ژاپن در 14اوت1945، با پذیرفتن شكست به طور رسمی تسلیم شد. از آن زمان تا تابستان سال1946، چانه زنی­ هایی با میانجی گری آمریکا برای تشکیل حکومت ائتلافی میان دو گروه قدرتمند کمونیستی و ملی صورت گرفت؛ ولی به دلیل عدم دستیابی به توافق، جنگ داخلی بار دیگر در تابستان1946 با حمله‌ی نیروهای چیانگ کای­شِک به مواضع کمونیست­ ها در شمال کشور آغاز شد. با توجه به حمایت مالی آمریکایی­ ها، نیروهای ملی توانستند به پیشروی­ هایی در مناطق تحت کنترل کمونیست ­ها نایل آیند؛ به طوری که آنان را از منطقه‌ی یان­ اَن محل استقرار ستاد مرکزی نیروهای مائو هم بیرون راندند، ولی مبارزات چریکی کمونیست­ ها که به پشت جبهه‌ی ارتش ملی رخنه کرده بودند، موجب شد ارتش ملی خسته از جنگ کلاسیک متحمل شکست و خسارت­ های زیادی شود.

عاقبت جنگ

در سال1948 وضعیت در جبهه­ های جنگ به نفع نیروهای مائو تغییر یافت و طی چند ماه تقریبا اکثر مناطق و شهرهای مهم شمالی و شرقی چین به دست نیروهای کمونیستی افتاد و آن­ها پیشروی خود را به سمت غرب، جنوب و جنوب غربی که در دست ارتش ملی بود، ادامه داده و پس از مدت کمی توانستند به اکثر استان­ های جنوبی و غربی نیز مسلط شوند. در نهایت در ژانویه‌ی1949، شهر پکن بدون خونریزی به دست کمونیست­ ها فتح شد. آخرین سنگر نیروهای ناسیونالیست طرفدار چیانگ، یعنی شهر چِنگ­ دو نیز به تصرف کمونیست­ ها در آمد و مارشال چیانگ کای­شِک همراه با باقیمانده از نیروهای تحت امرش به جزیره‌ی تایوان گریختند[۱].

نیز نگاه کنید به

مائو تسه تونگ(مائو زدونگ)، بنیانگذار جمهوری خلق چین؛ مارشال چیانگ کایشک، ژنرال سرخ

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.207-209.