کوروگو: تفاوت میان نسخهها
ظاهر
صفحهای تازه حاوی «کوروگو در شمال کشور در 600 کیلومتری ابیجان واقع است و مرکز استان «ساوان» محسوب میشود؛ به این ترتیب، هوای آن بسیار گرم و خشک است. در سال 2014 جمعیت آن 536851 نفر است. این شهر، بهویژه بهدلیل معادن طلا، آهن و الماسش اهمیت دارد. همچنین مسجد باشکوهی دا...» ایجاد کرد |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
کوروگو در شمال کشور در 600 کیلومتری ابیجان واقع است و مرکز استان «ساوان» محسوب میشود؛ به این ترتیب، هوای آن بسیار گرم و خشک است. در سال 2014 جمعیت آن 536851 نفر است. این شهر، | کوروگو (Korhogo) در شمال کشور در 600 کیلومتری [[ابیجان]] واقع است و مرکز استان «ساوان» محسوب میشود؛ به این ترتیب، هوای آن بسیار گرم و خشک است. در سال 2014 جمعیت آن 536851 نفر است. این شهر، به ویژه بهدلیل معادن طلا، آهن و الماسش اهمیت دارد. همچنین مسجد باشکوهی دارد که به سبک معماری سودانی بنا شده است. در زبان محلی، [[کوروگو]] به معنای «میراث» است. زبان محلی در این ناحیه «[[سنوفو در مالی|سنوفو]]» است و بیشتر ساکنانش مسلماناند. | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[سیاست و حکومت ساحل عاج]]؛ [[تقسیمات اداری و سیاسی ساحل عاج]] | |||
== منبع اصلی == | |||
حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل عاج. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،ص.167-168. | |||
== نویسندگان مقاله == | |||
روح الله حسینی و سعید خان آبادی | |||
[[رده:مناطق و شهرهای مهم فرهنگی و گردشگری]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۰۸
کوروگو (Korhogo) در شمال کشور در 600 کیلومتری ابیجان واقع است و مرکز استان «ساوان» محسوب میشود؛ به این ترتیب، هوای آن بسیار گرم و خشک است. در سال 2014 جمعیت آن 536851 نفر است. این شهر، به ویژه بهدلیل معادن طلا، آهن و الماسش اهمیت دارد. همچنین مسجد باشکوهی دارد که به سبک معماری سودانی بنا شده است. در زبان محلی، کوروگو به معنای «میراث» است. زبان محلی در این ناحیه «سنوفو» است و بیشتر ساکنانش مسلماناند.
نیز نگاه کنید به
سیاست و حکومت ساحل عاج؛ تقسیمات اداری و سیاسی ساحل عاج
منبع اصلی
حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل عاج. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص.167-168.
نویسندگان مقاله
روح الله حسینی و سعید خان آبادی