پرش به محتوا

وضعیت کنونی ایستگاه های رادیویی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
Mahsa (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Mahdi (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
=== ''وضعیت کنونی ایستگاه­ های رادیویی'' ===
پس از تأسیس [[جمهوری خلق چین]] در سال 1949، و حاکمیت حزب کمونیست بر این کشور، ایستگاه­ های رادیویی در سراسر [[چین]] توسعه یافته و در مناطق مختلف شبکه­ های رادیویی با هدف تبلیغ ایده ­ها و [[ایدئولوژی کمونیستی]] و سیاست­ های دولت آغاز به کار کردند. تمام این ایستگاه ­ها و برنامه­ های آن ­ها با نظارت و کنترل مستقیم حزب و دولت فعالیت کرده و به سخنگوی حزب و مدافع سیاست­ های دولت تبدیل شدند. پس از اجرای اصلاحات در اواخر دهه­ ی1970، شبکه­ های رادیویی نیز متحول شده و برنامه­ های آن­ها براساس نیاز اقتصاد بازار شکل گرفت.


راديو ملی [[چین|چين]] ايستگاه رسمی راديویی دولت [[چین|چين]] است و 99 كانال پخش دارد و روزانه200 ساعت برنامه پخش می ­كند. افزون بر این، هر استان و منطقه ­ی خود مختار نیز ايستگاه­ های راديويی خاص خود را دارند.
پس از تأسیس [[جمهوری خلق چین]] در سال 1949، و [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حاکمیت حزب کمونیست]] بر این کشور، ایستگاه‌­های رادیویی در [[چین|سراسر چین]] توسعه یافته و در مناطق مختلف شبکه‌های رادیویی با هدف تبلیغ ایده‌ها و [[ایدئولوژی کمونیستی]] و سیاست‌ها دولت آغاز به کار کردند. تمام این ایستگاه‌­ها و برنامه‌های آن­ها با نظارت و کنترل مستقیم حزب و دولت فعالیت کرده و به سخنگوی حزب و مدافع سیاست‌ها دولت تبدیل شدند. پس از اجرای اصلاحات در اواخر دهه 1970، [[رادیو در چین|شبکه‌های رادیویی]] نیز متحول شده و برنامه‌های آن­ها براساس نیاز اقتصاد بازار شکل گرفت.


براساس آمار منتشره از سوی دولت [[چین]]، در سال2010، بیش از78/96 درصد جمعيت اين كشور، زير پوشش راديويی قرار داشتند. در روستاها هم اين رقم به 64/95 درصد می رسد. در اين سال جمعا بالغ بر 14/68میلیون ساعت برنامه ­ی رادیویی توليد شده كه 04/67میلیون ساعت آن برنامه ­های راديويی بين المللی بوده است. تعداد ایستگاه ­های زمینی رله­ ی برنامه­ های موج­ های کوتاه و بلند رادیویی نیز بیش از 822 ایستگاه است. در حال ­حاضر، تنها در [[شانگهای]] بیش از 100 کانال رادیویی فعال است. در گذشته رادیو وسیله ­ای برای رساندن پیام ­ها و سخنان مقامات حزبی و دولتی به گوش مردم بود ولی اکنون به وسیله ­ای دوطرفه و رساندن خواست­ های مردم به گوش مسئولان تبدیل شده است.  
[[رادیو در چین|رادیو ملی چین]] ایستگاه رسمی رادیویی دولت [[چین]] است و 99 کانال پخش دارد و روزانه 200 ساعت برنامه پخش می‌کند. افزون براین، هر استان و منطقه خود مختار نیز ایستگاه‌­های رادیویی خاص خود را دارند.


راديو بین المللی [[چین]] كه در سال 1947رسما تأسيس شد، امروزه اكثر نقاط دنيا را تحت پوشش خود دارد. اين ايستگاه راديويی روزانه 1520 ساعت برنامه به 61 زبان خارجي و 5 زبان محلی چينی پخش می كند.<ref>www.stats.gov.cn</ref>
براساس آمار منتشره از سوی دولت [[چین]]، در سال 2010، بیش از 78/96 درصد جمعیت این کشور، زیر پوشش رادیویی قرار داشتند. در روستاها هم این رقم به 64/95 درصد می‌رسد. در این سال جمعا بالغ بر 14/68 میلیون ساعت برنامه رادیویی تولید شده که 04/67 میلیون ساعت آن برنامه‌های رادیویی بین المللی بوده است. تعداد ایستگاه‌­های زمینی رله برنامه‌های موج‌های کوتاه و بلند رادیویی نیز بیش از 822 ایستگاه است. در حال حاضر، تنها در [[شانگهای]] بیش از 100کانال رادیویی فعال است. در گذشته [[رادیو در چین|رادیو]] وسیله‌ای برای رساندن پیام‌ها و سخنان مقامات حزبی و دولتی به گوش مردم بود ولی اکنون به وسیله‌ای دوطرفه و رساندن خواسته‌ای مردم به گوش مسئولان تبدیل شده است<ref>برگرفته از https://www.stats.gov.cn/</ref>.


 این رادیو دارای 30 دفتر تهیه­ ی خبر در خارج از کشور بوده و برنامه­ های آن از بیش از 50 موج کوتاه جهت پوشش دادن به تمام دنیا پخش می شود. صدای این رادیو از موج اِف اِم و اینترنت نیز قابل شنیدن است. راديو [[پکن|پكن]] نیز در بيشتر استان ­ها و مناطق خود مختار و در ژاپن، آمريكا، فرانسه، يوگسلاوی، پاكستان، مكزيك، آلمان، مصر، تايلند، و هنگ كنگ دفتر دارد. در سال1990 ، بیش از209/5 ميليون گيرنده راديو در سرتاسر [[چین|چين]] وجود داشته است<ref>-       کتاب سبز چین (1380)، ''دفتر مطالعات سياسي و بين المللي،'' تهران.</ref>. اين راديو از نظر زمان پخش و تعداد زبان­ هایی که برنامه پخش می ­کند، در ميان ايستگاه ­های راديويی جهان (براي خارجيان) مقام سوم را كسب كرده است.<ref>www.China.org.cn</ref>
رادیو بین المللی چین که در سال 1947 رسما تأسیس شد، امروزه اکثر نقاط دنیا را تحت پوشش خود دارد. این ایستگاه رادیویی روزانه 1520 ساعت برنامه به 61 زبان خارجی و 5 زبان محلی چینی پخش می‌کند.  این رادیو دارای 30 دفتر تهیه خبر در خارج از کشور بوده و برنامه‌های آن از بیش از 50 موج کوتاه جهت پوشش دادن به تمام دنیا پخش می‌شود. صدای این رادیو از موج اِف اِم و اینترنت نیز قابل شنیدن است<ref>طاهری امین، زهرا(1380). [[چین]]. تهران: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ و انتشارات،</ref>.


رادیو پکن نیز در بیشتر استان‌­ها و مناطق خود مختار و در ژاپن، آمریکا، فرانسه، یوگسلاوی، پاکستان، مکزیک، آلمان، مصر، تایلند، و هنگ کنگ دفتر دارد. در سال 1990 ، بیش از 209/5 میلیون گیرنده [[رادیو در چین|رادیو]] در [[چین|سرتاسر چین]] وجود داشته است<ref>برگرفته از http://www.china.org.cn/</ref>. این [[رادیو در چین|رادیو]] از نظر زمان پخش و تعداد زبان‌هایی که برنامه پخش می‌کند، در میان ایستگاه‌­های رادیویی جهان<ref name=":0">چهارمين خبرنامه رايزني فرهنگي ج.ا.ايران در پكن ، 91</ref> (برای خارجیان) مقام سوم را کسب کرده است.در هفدهم ماه آوریل سال 2012، نخستین [[رادیو در چین|رادیو]] موج اف ام رادیو بین المللی چین در خارج از کشور و در نواکیشوت، پایتخت کشور موریتانی آغاز به کار کرد<ref name=":0" />.


در هفدهم ماه آوریل سال2012، نخستین رادیو موج اف ام رادیو بین المللی [[چین]] در خارج از کشور و در نواکیشوت، پایتخت کشور موریتانی آغاز به کار کرد.<ref>چهارمين خبرنامه رايزني فرهنگي ج.ا.ايران در پكن ، 91</ref><ref>سابقی، علی محمد(1392). "جامعه و فرهنگ چین." تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref>
== نیز نگاه کنید به ==
[[رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین]]؛ [[رسانه ها و مطبوعات در چین]]؛ [[رادیو در چین]]؛ [[تاریخچه ی رادیو در چین]]؛ [[نخستین ایستگاه رادیویی دولتی در چین]]
= کتابشناسی =
<references />


= کتابشناسی =
== منبع اصلی ==
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub>
 
== نویسنده مقاله ==
علی محمد سابقی
[[رده:رادیو و تلویزیون]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۱۷

پس از تأسیس جمهوری خلق چین در سال 1949، و حاکمیت حزب کمونیست بر این کشور، ایستگاه‌­های رادیویی در سراسر چین توسعه یافته و در مناطق مختلف شبکه‌های رادیویی با هدف تبلیغ ایده‌ها و ایدئولوژی کمونیستی و سیاست‌ها دولت آغاز به کار کردند. تمام این ایستگاه‌­ها و برنامه‌های آن­ها با نظارت و کنترل مستقیم حزب و دولت فعالیت کرده و به سخنگوی حزب و مدافع سیاست‌ها دولت تبدیل شدند. پس از اجرای اصلاحات در اواخر دهه 1970، شبکه‌های رادیویی نیز متحول شده و برنامه‌های آن­ها براساس نیاز اقتصاد بازار شکل گرفت.

رادیو ملی چین ایستگاه رسمی رادیویی دولت چین است و 99 کانال پخش دارد و روزانه 200 ساعت برنامه پخش می‌کند. افزون براین، هر استان و منطقه خود مختار نیز ایستگاه‌­های رادیویی خاص خود را دارند.

براساس آمار منتشره از سوی دولت چین، در سال 2010، بیش از 78/96 درصد جمعیت این کشور، زیر پوشش رادیویی قرار داشتند. در روستاها هم این رقم به 64/95 درصد می‌رسد. در این سال جمعا بالغ بر 14/68 میلیون ساعت برنامه رادیویی تولید شده که 04/67 میلیون ساعت آن برنامه‌های رادیویی بین المللی بوده است. تعداد ایستگاه‌­های زمینی رله برنامه‌های موج‌های کوتاه و بلند رادیویی نیز بیش از 822 ایستگاه است. در حال حاضر، تنها در شانگهای بیش از 100کانال رادیویی فعال است. در گذشته رادیو وسیله‌ای برای رساندن پیام‌ها و سخنان مقامات حزبی و دولتی به گوش مردم بود ولی اکنون به وسیله‌ای دوطرفه و رساندن خواسته‌ای مردم به گوش مسئولان تبدیل شده است[۱].

رادیو بین المللی چین که در سال 1947 رسما تأسیس شد، امروزه اکثر نقاط دنیا را تحت پوشش خود دارد. این ایستگاه رادیویی روزانه 1520 ساعت برنامه به 61 زبان خارجی و 5 زبان محلی چینی پخش می‌کند.  این رادیو دارای 30 دفتر تهیه خبر در خارج از کشور بوده و برنامه‌های آن از بیش از 50 موج کوتاه جهت پوشش دادن به تمام دنیا پخش می‌شود. صدای این رادیو از موج اِف اِم و اینترنت نیز قابل شنیدن است[۲].

رادیو پکن نیز در بیشتر استان‌­ها و مناطق خود مختار و در ژاپن، آمریکا، فرانسه، یوگسلاوی، پاکستان، مکزیک، آلمان، مصر، تایلند، و هنگ کنگ دفتر دارد. در سال 1990 ، بیش از 209/5 میلیون گیرنده رادیو در سرتاسر چین وجود داشته است[۳]. این رادیو از نظر زمان پخش و تعداد زبان‌هایی که برنامه پخش می‌کند، در میان ایستگاه‌­های رادیویی جهان[۴] (برای خارجیان) مقام سوم را کسب کرده است.در هفدهم ماه آوریل سال 2012، نخستین رادیو موج اف ام رادیو بین المللی چین در خارج از کشور و در نواکیشوت، پایتخت کشور موریتانی آغاز به کار کرد[۴].

نیز نگاه کنید به

رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین؛ رسانه ها و مطبوعات در چین؛ رادیو در چین؛ تاریخچه ی رادیو در چین؛ نخستین ایستگاه رادیویی دولتی در چین

کتابشناسی

  1. برگرفته از https://www.stats.gov.cn/
  2. طاهری امین، زهرا(1380). چین. تهران: وزارت امور خارجه، موسسه چاپ و انتشارات،
  3. برگرفته از http://www.china.org.cn/
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ چهارمين خبرنامه رايزني فرهنگي ج.ا.ايران در پكن ، 91

منبع اصلی

سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی