منطقه گردشگری ام درمان سودان: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «منطقه گردشگری اُم دُرمان اُم دُرمان، در غرب رود نیل و نیل سفید قراردارد و در سالهای 1885 تا 1898م. (1264 تا 1277هـ.ش) پایتخت دولت مهدی سودانی بوده است. منطقه، علاوهبر قلعههای تاریخی، بازارهای متعدّد، بهویژه بازارهای صنایع دستی، توجّه گردشگران ر...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
منطقه گردشگری اُم دُرمان | اُم دُرمان، در غرب رود نیل و نیل سفید قراردارد و در سالهای 1885 تا 1898م. (1264 تا 1277هـ.ش) پایتخت دولت مهدی سودانی بوده است. منطقه، علاوهبر قلعههای تاریخی، بازارهای متعدّد، بهویژه بازارهای صنایع دستی، توجّه گردشگران را به سوی خود جلب میکند<ref name=":4">برگرفته از ,https://sudanway.sd/tourism_masaif_Arkweet.htm</ref>. | ||
====منطقه گردشگری غرب اُم دُرمان==== | |||
این منطقه از غرب اُم دُرمان تا شرق استان کُردُفان شمالی، امتداد دارد و صیّادی در شکارگاههای این منطقه و گردشگری در مناطق صحرائی آن برای گردشگران جالب توجّه است<ref name=":4" /><ref name=":9">معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ [https://wikimelal.ir/%D8%B3%D9%88%D8%AF%D8%A7%D9%86 سودان]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.92.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[نظام فرهنگی سودان]]؛ [[صنعت گردشگری سودان]]؛ [[جاذبههای گردشگری در سودان]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۷
اُم دُرمان، در غرب رود نیل و نیل سفید قراردارد و در سالهای 1885 تا 1898م. (1264 تا 1277هـ.ش) پایتخت دولت مهدی سودانی بوده است. منطقه، علاوهبر قلعههای تاریخی، بازارهای متعدّد، بهویژه بازارهای صنایع دستی، توجّه گردشگران را به سوی خود جلب میکند[۱].
منطقه گردشگری غرب اُم دُرمان
این منطقه از غرب اُم دُرمان تا شرق استان کُردُفان شمالی، امتداد دارد و صیّادی در شکارگاههای این منطقه و گردشگری در مناطق صحرائی آن برای گردشگران جالب توجّه است[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
نظام فرهنگی سودان؛ صنعت گردشگری سودان؛ جاذبههای گردشگری در سودان
کتابشناسی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ برگرفته از ,https://sudanway.sd/tourism_masaif_Arkweet.htm
- ↑ معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ سودان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.92.