الضّحَوَة در خلوه‌های قرآنی سودان: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی ««الضّحَوَة» در «الضّحَوَة» یا فاصله زمانی بین طلوع خورشید تا ساعت ده و نیم صبح، دانش آموز به تنهایی درسی را که روز قبل حفظ کرده است، مرور می‌کند. سپس، نزد استاد می‌آید و درسی را که صبحِ همان روز نوشته است، به او نشان می‌دهد تا اگر اشتباهی در ن...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
«الضّحَوَة»
در «الضّحَوَة» یا فاصله زمانی بین طلوع خورشید تا ساعت ده و نیم صبح، دانش آموز به تنهایی درسی را که روز قبل حفظ کرده است، مرور می‌کند. سپس، نزد استاد می‌آید و درسی را که صبحِ همان روز نوشته است، به او نشان می‌دهد تا اگر اشتباهی در نگارش درس دارد، تصحیح شود.‌ این تصحیح را «صحة القلم» می‌گویند<ref>معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ [[سودان]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.322.</ref>.


در «الضّحَوَة» یا فاصله زمانی بین طلوع خورشید تا ساعت ده و نیم صبح، دانش آموز به تنهایی درسی را که روز قبل حفظ کرده است، مرور می‌کند. سپس، نزد استاد می‌آید و درسی را که صبحِ همان روز نوشته است، به او نشان می‌دهد تا اگر اشتباهی در نگارش درس دارد، تصحیح شود.‌  این تصحیح را «صحة القلم» می‌گویند.
== نیز نگاه کنید به ==
[[مدرسه‌های قرآنی(خلوه‌های قرآنی) در سودان]]؛ [[یک روز درسی در خلوه‌های قرآنی سودان]]؛ [[الرمیه در مدرسه های قرآنی سودان]]؛ [[الظهريه در خلوه‌های قرآنی سودان]]؛[[السُّبُع در خلوه‌های قرآنی سودان]]
 
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۰۷

در «الضّحَوَة» یا فاصله زمانی بین طلوع خورشید تا ساعت ده و نیم صبح، دانش آموز به تنهایی درسی را که روز قبل حفظ کرده است، مرور می‌کند. سپس، نزد استاد می‌آید و درسی را که صبحِ همان روز نوشته است، به او نشان می‌دهد تا اگر اشتباهی در نگارش درس دارد، تصحیح شود.‌ این تصحیح را «صحة القلم» می‌گویند[۱].

نیز نگاه کنید به

مدرسه‌های قرآنی(خلوه‌های قرآنی) در سودان؛ یک روز درسی در خلوه‌های قرآنی سودان؛ الرمیه در مدرسه های قرآنی سودان؛ الظهريه در خلوه‌های قرآنی سودان؛السُّبُع در خلوه‌های قرآنی سودان

کتابشناسی

  1. معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ سودان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.322.